Ο όρος «πάλη ή φυγή» πρωτοχρησιμοποιήθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα από τον Αμερικανό φυσιολόγο, Walter Cannon ώστε να περιγράψει την αντίδραση οργανισμών κάτω από αγχογόνες συνθήκες.

Σύγχρονες έρευνες υποστηρίζουν πως ο πανικός (η απότομη πλημμύρα άγχους) συμβαίνει γιατί ερμηνεύουμε τα εσωτερικά ερεθίσματα (π.χ. άγχος, σφίξιμο, ναυτία, πόνοι) ή τα εξωτερικά ερεθίσματα  (π.χ. ο κόσμος, το πλήθος) σαν εχθρικά ή απειλητικά χωρίς να αμφισβητούμε την αλήθεια όσως σκεπτόμαστε.

Οι ρυθμοί έντονοι, οι αλλαγές πολλές, εμείς φορτισμένοι και συνέχεια απασχολημένοι ξεχνάμε να ακούσουμε τις ανάγκες και τον εαυτό μας.

Φανταστείτε ότι εκεί που κάθεστε ανυποψίαστοι… ξαφνικά η καρδιά σας αρχίζει να χτυπά σαν τρελή, νιώθετε ότι δεν μπορείτε να πάρετε αναπνοή, σας λούζει κρύος ιδρώτας, σας πλημμυρίζει το άγχος, αρνητικές σκέψεις κατακλύζουν το μυαλό σας και νομίζετε ότι πεθαίνετε! Αυτή είναι η τρομακτική εμπειρία μιας κρίσης πανικού.

Η ομάδα του εξειδικευμένου βιβλιοπωλείου ψυχολογίας σας παρουσιάζει και σας προτείνει κορυφαίες επιλογές βιβλίων για την αντιμετώπιση του πανικού και του φόβου. Εξειδικευμένοι οδηγοί διαχείρισης σας βοηθούν να κατανοήσετε και να ξεπεράσετε βήμα - βήμα και με σεβασμό ό,τι σας δημιουργεί φόβο και πανικό. Αποκτήστε τα βιβλία από το βιβλιοπωλείο ψυχολογίας του Psychology.gr!

Μην τρως άλλο την καρδιά σου! Όταν ζεις στο μέλλον, δηλητηριάζεις την ελευθερία σου με το άγχος, Και όταν ζεις στο παρελθόν παθαίνεις κατάθλιψη.. Μην παίρνεις μαζί σου στο κρεβάτι τις έγνοιες σου… Άλλαξε το «εδώ», αφού θα ήθελες να είσαι «εκεί»…

Η πανδημία του COVID-19 αποτέλεσε μια πρωτοφανή πρόκληση για την ψυχική υγεία σε παγκόσμιο επίπεδο. Τέσσερα χρόνια μετά, στη σκιά της πανδημίας, η κοινωνία μας αντιμετωπίζει μια λιγότερο φανερή, αλλά εξίσου ανησυχητική επιδημία: την αύξηση των κρίσεων πανικού.

Στη σύγχρονη εποχή το άγχος είναι ένα συναίσθημα, που μπορεί κάποιος να εικάσει, πως το έχουν αισθανθεί όλοι. Όσοι το έχουν αισθανθεί λοιπόν, μπορούν με βεβαιότητα να σκεφτούν πόσο βάναυσο βίωμα είναι για την ζωή τους. Όμως είναι σημαντικό να σημειωθεί, πως έχει συμβάλει στην ιστορική εξέλιξη του ανθρώπινου είδους. Προετοιμάζει το άτομο να εντοπίσει άμεσα κάποιον κίνδυνο και μπορεί να θεωρηθεί, ως ένας μηχανισμός επαγρύπνησης στην διάρκεια της ζωής του.

Όπως περιγράφεται σε όλες τις μελέτες που έχουν δημοσιευθεί έως σήμερα, σε περιόδους κρίσης όπως και η περίοδος που διανύουμε τούτο τον καιρό λόγω της πανδημίας του Covid-19, ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε την κατάσταση, ο υποχρεωτικός εγκλεισμός στο σπίτι, αλλά και ο φόβος μήπως κολλήσουμε τον ιό ή μήπως πεθάνουμε από αυτόν, μπορεί να μας οδηγήσει σε υψηλά επίπεδα στρες και κάποιες φορές στην εκδήλωση κρίσεων πανικού.

Στην Ελλάδα, η διαταραχή πανικού είναι εμφανής στο 6% του πληθυσμού. Στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής αυτό το ποσοστό ανεβαίνει και μετρήσεις υποδεικνύουν ότι 1 στους 73 ανθρώπους πάσχει από αυτή τη διαταραχή. Το γυναικείο φύλο, συγκρατεί υψηλότερα ποσοστά από ότι το αντρικό. Παρόλα αυτά, οι άνδρες που εμφανίζουν διαταραχή πανικού, αυξάνονται συνεχώς.

Οι Διαταραχές Άγχους επιβαρύνουν μεγάλο μέρος του γενικού πληθυσμού, με οικονομικό και κοινωνικό κόστος συγκρίσιμο με την σχιζοφρένεια, την κατάθλιψη και παρόμοιο με τις καρδιαγγειακές παθήσεις. Η Αθήνα είναι ανάμεσα στις πόλεις που εμφανίζονται παγκοσμίως με τη μεγαλύτερη συχνότητα.

Η Διαταραχή Πανικού με ή χωρίς αγοραφοβία εντάσσεται στις αγχώδεις διαταραχές. Οι αγχώδεις διαταραχές εμφανίζονται πιο συχνά από οποιαδήποτε άλλη ψυχολογική διαταραχή στο γενικό πληθυσμό. Το βασικό κοινό χαρακτηριστικό τους είναι ότι το άτομο το οποίο εκδηλώνει μία αγχώδη διαταραχή υποφέρει από έντονα συμπτώματα άγχους και φόβου

Η κρίση πανικού είναι ένα αιφνίδιο ξέσπασμα φόβου ή δυσφορίας που διαρκεί λίγα λεπτά και κατά το οποίο κάποιος βιώνει συμπτώματα όπως: ταχυκαρδία, ιδρώτα, τρέμουλο, αίσθημα ασφυξίας ή/και πνιγμού, πόνο στο στήθος, ναυτία, ζαλάδα ή/και τάση για λιποθυμία, ρίγος ή αίσθημα ζέστης, μούδιασμα. Χαρακτηριστικό είναι ότι το άτομο συχνά πιστεύει ότι μπορεί να πεθάνει ή να τρελαθεί όσο βρίσκεται σε πανικό.

Από καταβολής του πολιτισμού το ζήτημα του προσδιορισμού της έννοιας του εαυτού, αποτέλεσε σημείο φιλοσοφικής προβληματικής. Σε πολλές σύγχρονες φιλοσοφικές σκέψεις ταυτίζεται με την έννοια της αυτοαντίληψης και αναφέρεται στην αντικειμενική γνώση του ατόμου που περιλαμβάνει κάθε όψη του: σωματική, συναισθηματική, ψυχολογική κ.ο.κ.

Στις αρχές του φθινοπώρου του 2020, για πρώτη φορά βλέπαμε στους δρόμους ανθρώπους να κυκλοφορούν με μάσκες παντού. Μέχρι να εισβάλλει η πανδημία του κορωνοϊού στη ζωή μας, τέτοιες εικόνες ήταν αποκλειστικά προϊόντα μυθοπλασίας σε ξένες ταινίες που απολαμβάναμε από τον καναπέ μας.

Η ειδική (ή, όπως ονομαζόταν παλιότερα, «απλή») φοβία είναι ένας μη ρεαλιστικός φόβος για ένα συγκεκριμένο ερέθισμα.

Είναι μία τυπική μέρα, πηγαίνεις στη δουλειά σου, βρίσκεσαι με τους φίλους σου, ή απλά περπατάς στο δρόμο, όλα είναι κανονικά και ξαφνικά χωρίς καμία προειδοποίηση, χωρίς κανέναν εμφανή λόγο η καρδιά σου αρχίζει να χτυπά γρήγορα, σε λούζει κρύος ιδρώτας, ή μπορεί να ζεσταίνεσαι, τα πάντα αρχίζουν να σκοτεινιάζουν, ζαλίζεσαι και σε πιάνει ναυτία, το έδαφος κάτω από τα πόδια σου γίνεται ασταθές και ψάχνεις κάπου να ακουμπήσεις, να βρεις ένα σταθερό σημείο αναφοράς.

Τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί δραματικά η κατανάλωση αγχολυτικών/ηρεμιστικών χαπιών, πλήττοντας ακόμη και τις νέες ηλικίες. Το ζάναξ είναι ένα από τα πλέον διαδεδομένα και περισσότερο καταναλώσιμα φάρμακα.

Σύμφωνα με την τελευταία μελέτη των Xiang και συν. (2020), μέχρι στιγμής η φροντίδα της ψυχικής υγείας για τους ασθενείς αλλά και τους επαγγελματίες του τομέα της υγείας που επηρεάστηκαν άμεσα από την επιδημία του κορωνοιού (2019 - nCoV) έχει μελετηθεί ανεπαρκώς, αν και η Εθνική Επιτροπή Υγείας της Κίνας κοινοποίησε τις βασικές αρχές για επεμβάσεις ψυχολογικής κρίσης έκτακτης ανάγκης για τη πνευμονία 2019-nCoV στις 26 Ιανουαρίου του 2020. (NHCC, 2020)

Διαταραχές διάθεσης, ανηδονία, άγχος, αίσθημα αναξιότητας... Κατάθλιψη, κρίσεις πανικού, σωματική δυσμορφία... Μέσα από τα μάτια, τα τραγούδια και τις συνεντεύξεις της η Billie Eilish δε διστάζει να μιλήσει για το παρελθόν της και να κινητοποιήσει ουσιαστικά τους ανθρώπους να μιλάνε και να μην φοβούνται να αντιμετωπίζουν τα συμπτώματά τους.