Συνέντευξη με τη Σεβαστιάνα Κουτρουμπάνου, Ψυχολόγο, Ψυχοθεραπεύτρια

Ακρόαση άρθρου......

1. Πείτε μας λίγα λόγια για εσάς......

Είμαι ψυχολόγος- ψυχοθεραπεύτρια-κρανίο-θεραπεύτρια και σωματική ψυχοθεραπεύτρια. Δουλεύω από το 1995 θεραπευτικά με τους ανθρώπους και αγαπώ πάρα πολύ να δουλεύω με την αλήθεια του σώματος των ανθρώπων, η οποία μπορεί να τους αλλάξει την ζωή και να τους θεραπεύσει.

2. Για ποιο λόγο επιλέξατε να ακολουθήσετε επαγγελματική καριέρα στον τομέα της ψυχολογίας?

Από μικρή ηλικία με γοήτευε η ιδέα να μπορούν οι άνθρωποι να επιλέγουν για τη ζωή τους, να νιώθουν ελεύθεροι και να μπορούν χρησιμοποιούν τις δημιουργικές τους δυνατότητες. Επίσης μου άρεσε εξαιρετικά να μελετάω ζητήματα που έχουν βάθος και δεν βασίζονται μόνο στον ορθολογισμό. Τα δύο αυτά στοιχεία συνδυάζονται απόλυτα στο χώρο της ψυχοθεραπείας και έτσι νομίζω, ότι το επάγγελμα αυτό με εκφράζει απολύτως.

3. Τι ψυχοθεραπευτική προσέγγιση ακολουθείτε στη δουλειά σας?

Δουλεύω μη κατευθυντική σωματική ψυχοθεραπεία. Είναι μια μέθοδος που ξεπήδησε μέσα από τον συνδυασμό δύο μεθόδων- της μη κατευθυντικής- παρεμβατικής ψυχοθεραπείας και της κρανίο-ιερής θεραπείας.

Η μέθοδος στηρίζεται στο άγγιγμα του σώματος με βάρος μόλις 5 γραμμάρια και στην επικέντρωση στην προσωπική αλήθεια και επιθυμία του θεραπευόμενου. Όταν οι άνθρωποι βρίσκουν τον τρόπο να ανακαλύψουν τις επιθυμίες τους και να ζήσουν σύμφωνα με αυτές , τότε είναι υγιείς σωματικά και ψυχικά. Η μέθοδος μέσα από το άγγιγμα των 5 γραμμαρίων στοχεύει στην αφύπνιση της μνήμης του σώματος, η οποία οδηγεί τους ανθρώπους τόσο στην ίαση των τραυμάτων τους όσο και στην ανάδυση των επιθυμιών τους.

Η μέθοδος πρεσβεύει πως ο,τιδήποτε ψυχικό είναι αποτυπωμένο στο σώμα και επομένως δεν γίνεται να υπάρξει θεραπεία χωρίς θεραπευτική δουλεία μέσα από το σώμα.

4.Μιλήστε μας λίγο γι αυτή την προσέγγιση. Για ποιο λόγο την επιλέξατε?Ποια είναι τα σημαντικά σημεία αυτής?

Δύο στοιχεία είναι αυτά που με κάνουν να είμαι αφοσιωμένη στην μέθοδο αυτή. Το πρώτο είναι η μη κατευθυντικότητα της. Στην θεραπεία αυτή ο θεραπευτής δεν γνωρίζει το καλύτερο για τον θεραπευόμενο. Ο θεραπευτής, που στην μέθοδο μου ονομάζεται συνοδοιπόρος, συνοδεύει, προτείνει, υποστηρίζει την πορεία του θεραπευόμενου προς την αλήθεια του και την υγεία του, αλλά δεν υποδεικνύει. Ο θεραπευόμενος σε οποιοδήποτε στάδιο της θεραπείας έχει την ελευθερία να αποφασίσει για τον εαυτό του. Η θεραπευτική διαδικασία του προσφέρει τον τρόπο να ανακαλύψει τον εαυτό του και να ορίσει τον δρόμο που θέλει να πάρει, αλλά ποτέ δεν του λέει, μέσα από την εξουσία της θέσης του θεραπευτή, ποιος είναι και τι πρέπει να κάνει. Η αρχή αυτή αποδεικνύεται υψηλής θεραπευτικής αξίας καθώς μαθαίνει στους ανθρώπους να στηρίζονται πραγματικά στα πόδια τους και να συνδέονται με τους άλλους σε πλαίσιο ισοτιμίας.

Το δεύτερο στοιχείο της μεθόδου είναι πως αντιμετωπίζει τον άνθρωπο σαν ψυχοσωματικό σύνολο και έχει τα εργαλεία να ανοίξει έναν θεραπευτικό δρόμο στους ανθρώπους μέσα από την αλήθεια και την μνήμη του σώματος. Η εμπειρία μου αποδεικνύει καθημερινά ότι η θεραπευτική προσέγγιση των ανθρώπων μέσα από το σώμα τους οδηγεί σε πλήρη ίαση χωρίς παλινδρομήσεις. Αυτό συμβαίνει διότι το σώμα, σε αντίθεση με τον νου μας, διατηρεί τα βιώματα, τα συναισθήματα και τις επιθυμίες μας, καθαρές, ανέπαφες από διαστρεβλώσεις που προέρχονται από την κοινωνική μάθηση και την ανατροφή μας.

Έτσι λοιπόν η μέθοδος αυτή οδηγεί τους ανθρώπους με δυναμικό και ασφαλή τρόπο στην προσωπική τους αλήθεια και τους απελευθερώνει και από τα γνωστικά τους σχήματα, τα οποία συχνά είναι αυτά που τους εγκλωβίζουν και δημιουργούν τα συμπτώματα τους και την παθολογία τους στη συνέχεια.

5. Ποια είναι η κατάσταση της ψυχοθεραπείας σήμερα στην Ελλάδα? Υπάρχει ακόμη το "στίγμα" ή οι άνθρωποι απευθύνονται άφοβα στους ειδικούς?

Σίγουρα όσο περνάει ο καιρός και ο αριθμός των ανθρώπων που κάνουν ψυχοθεραπεία μεγαλώνει, ο εμφανής ρατσισμός αναγκάζεται να μειωθεί, και αυτό είναι αναμενόμενο αν σκεφτούμε ότι οι ρατσιστικές αντιλήψεις αφορούν πάντα μειοψηφίες. Όμως το ζήτημα δεν είναι εύκολο να εξαλειφθεί διότι οι άνθρωποι στέκονται με φόβο και μια τάση απώθησης απέναντι στην ασθένεια όποια μορφή και να έχει. Θέλουν να βρουν έναν γρήγορο και αν είναι δυνατόν μαγικό τρόπο να απαλλαγούν από ο,τι τους ταλαιπωρεί. Αν αυτό το συνδυάσουμε και με την εκπαίδευση που κοινωνικά υπάρχει σε όλους, ότι είναι καλύτερο να αντιμετωπίζεις τα πάντα μόνος σου και να μην εμπιστεύεσαι κανέναν, τότε καταλαβαίνουμε ότι το ζήτημα είναι πολυδιάστατο και δεν θα εξαφανιστεί μόνο με την πάροδο του χρόνου.

6. Τι θα λέγατε σε κάποιον που διστάζει να ξεκινήσει ψυχοθεραπεία?

Θα του έλεγα: « τίποτα δεν λύνεται στον ψυχισμό των ανθρώπων αφήνοντας τον καιρό να περνάει. Όλα όσα βαραίνουν, πληγώνουν, φοβίζουν δεν εξατμίζονται, αλλά στοιβάζονται μέσα μας. Όποτε γιατί να αφήσεις μια στοίβα να μεγαλώσει τόσο πολύ ώστε να σε πλακώσει με το βάρος της και τον όγκο της, ενώ μπορείς να κάνεις κάτι γι’ αυτό πριν να φτάσεις σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης;»

7. Πείτε μας λίγα λόγια για την ατμόσφαιρα της 1ης συνεδρίας με νέους ασθενείς/πελάτες. 

Στην πρώτη συνεδρία οι άνθρωποι έρχονται πάντα κάτω από το βάρος και την πίεση των συμπτωμάτων τους. Αυτό που τους χαλαρώνει και τους ξαφνιάζει ευχάριστα είναι η καινούργια προοπτική που τους εμφανίζεται για τον εαυτό τους και τη ζωή τους.

8.Ποιοι είναι οι συχνότεροι λόγοι για τους οποίους σας επισκέπτεται κάποιος?

Θα χώριζα τους ανθρώπους που απευθύνονται σε μένα σε δύο βασικές κατηγορίες. Η πρώτη είναι οι άνθρωποι που έρχονται για να απαλλαγούν από φόβους, πανικούς, κατάθλιψη και έντονο στρες. Η δεύτερη κατηγορία είναι αυτοί που ενδιαφέρονται να δουλέψουν με το σώμα τους και να αναπτύξουν τον εαυτό τους. Βέβαια και στην δεύτερη κατηγορία υπάρχουν συμπτώματα που εμποδίζουν την καθημερινότητα τους, αλλά θα έλεγα ότι είναι λίγο πιο συνειδητοποιημένοι σε σχέση με την διαδικασία την ψυχοθεραπευτική που αποφασίζουν να ξεκινήσουν.

9. Επιγραμματικά, τι θα προτείνατε σε κάποιον που βιώνει πολύ άγχος στην καθημερινότητα του?

Το γενικευμένο άγχος εμφανίζεται όταν ο άνθρωπος απομακρύνεται πάρα πολύ από τον εσωτερικό εαυτό του, τα συναισθήματα του και την καρδιά του. Οπότε σε κάποιον που βιώνει καθημερινά ένα τέτοιο άγχος θα του έλεγα να πάψει να προσπαθεί να βρει κόλπα για να ξεγελάσει τον εαυτό του και να ξεχαστεί προσωρινά από το άγχος του και να σκύψει με προσοχή μέσα στον εαυτό του.

Επίλογος

Η θεραπεία σύμφωνα με την δική μου οπτική και θεραπευτική πρακτική δεν είναι μια διαδικασία βελτίωσης, αλλά μια επαναστατική θα έλεγα πράξη. Θεραπεία είναι η ριζική αλλαγή. Με αυτό σαν γνώμονα η θεραπευτική διαδικασία οδηγεί τους ανθρώπους από την πολεμική κατάσταση στην οποία βρίσκονται στην αρχή σε μια απολύτως ειρηνική κατάσταση στο τέλος της διαδικασίας. Και εξηγώ τι εννοώ. Στον σημερινό δυτικό πολιτισμό οι άνθρωποι μαθαίνουν να κομματιάζουν τα πράγματα και να τα αντιμετωπίζουν ξεκομμένα το ένα από το άλλο και επίσης διδάσκονται τον δυισμό.

Τα πράγματα χωρίζονται σε καλά και κακά. Υπάρχει ένα σωστό και ένα λάθος. Με αυτήν την αντίληψη αντιμετωπίζουν και τον εαυτό τους. Έτσι υπάρχουν καλά και κακά συναισθήματα και επιθυμίες. Συναισθήματα που τα αναγνωρίζουν και τα θέλουν και συναισθήματα που αποφεύγουν να τα παραδεχθούν, τα πολεμούν, τα αρνούνται. Αυτό τους οδηγεί στο να επιζητούν μόνο την «φωτεινή πλευρά του φεγγαριού» και να τρέχουν να ξεφύγουν από την «σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού».

Μα πώς να απολαύσεις το φως αν δεν αφεθείς στο σκοτάδι; Η θεραπεία λοιπόν, τουλάχιστον με τον τρόπο που εγώ την ασκώ, μαθαίνει στους ανθρώπους όχι μόνο να μην φοβούνται να κοιτάξουν την σκοτεινή πλευρά τους, αλλά να φτάσουν να την θεωρούν απαραίτητη για την ισορροπία τους. Αυτή η διαδρομή τους βάζει σε έναν ειρηνικό δρόμο με ό,τι έχει το σώμα τους και ο ψυχισμός τους να τους δείξει και να τους ζητήσει. Τίποτα δεν είναι ανείπωτο και αξεπέραστο αρκεί να σταθείς σιωπηλός να το ακούσεις και να του δώσεις το χώρο που χρειάζεται.

Δείτε όλα τα άρθρα της Επιστημονικής Συνεργάτιδας στο psychology.gr: Αρθρογραφία Σεβαστιάνα Κουτρουμπάνου