Προστατεύστε τα παιδιά σας από τον "ιό" του δικού σας στρες

Ακρόαση άρθρου......

Κρατείστε το άγχος για τον εαυτό σας. Μην το μεταφέρεται στα παιδιά σας. Μην επιτρέπετε σε εξωγενείς παράγοντες ή σε προβλήματα που αφορούν τον εργασιακό σας χώρο να  εισβάλλουν στις οικογενειακές σας σχέσεις.Οι άνδρες, σε σύγκριση με τις γυναίκες, έχουν περισσότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν το άγχος τους μετατοπίζοντάς το στα παιδιά και στις συζύγους τους.

Σύμφωνα με μία μελέτη, οι άνδρες είχαν τις διπλάσιες πιθανότητες να αισθανθούν περισσότερο πιεσμένοι με τα παιδιά τους μετά από μία δύσκολη ημέρα στη δουλειά.

Τι ακριβώς συμβαίνει; Όταν οι άνδρες βιώνουν υπέρμετρη πίεση που σχετίζεται με την εργασία τους ή με εξωγενείς παράγοντες, έχουν την τάση, όταν επιστρέφουν στο σπίτι, να λογομαχούν με τις συντρόφους τους, κάτι το οποίο, αλληλοδιαδοχικά, μετατοπίζεται στα παιδιά, αυτή τη φορά όμως και από τους δύο γονείς. Τότε αναπόφευκτα, τα παιδιά γίνονται "φορείς" του "ιού" του στρες. Αν υπάρχουν δύο ή περισσότερα παιδιά στο σπίτι, τότε είναι πιθανό ότι οι καυγάδες μεταξύ τους θα αυξηθούν κατά πολύ.

Υπάρχει κάτι αρκετά μεταδοτικό σε ό,τι αφορά την επιθετική ή γεμάτη ένταση συμπεριφορά. Τα αδέρφια έχουν την τάση να καυγαδίζουν περισσότερο αν δουν τους γονείς τους  να λογομαχούν εξημμένα. Εδώ, εμπλέκεται, επίσης, και η απευθείας εκπαίδευση. Τα παιδιά συνεχώς μαθαίνουν από τους γονείς. Αν φωνάζετε όταν είστε θυμωμένοι, το παιδί σας, είναι πολύ πιθανό ότι θα κάνει το ίδιο.

Κατά τη διάρκεια των πρώτων παιδικών χρόνων, ο τρόπος σκέψης των παιδιών είναι σε υψηλό βαθμό εγωκεντρικός. Τείνουν να σκέφτονται ότι προκαλούν τα πάντα. Για παράδειγμα, ο διάσημος παιδοψυχολόγος Jean Piaget, ρωτούσε μικρά παιδιά το εξής: " Τι προκαλεί την κίνηση των συννεφών;" Πολλά παιδιά του απάντησαν πως αυτά, τα ίδια, ήταν που έκαναν τα σύννεφα να κινούνται. Η απάντηση τους ήταν κάπως έτσι: "Τα σύννεφα κινούνται όταν περπατώ".

Λόγω του ότι τα μικρά παιδιά σκέφτονται ότι αυτά, τα ίδια, είναι η αιτία όσων συμβαίνουν γύρω τους, είναι εξίσου πιθανό να σκεφθούν πως κάποια δική τους πράξη ήταν η αιτία που προκάλεσε τον καυγά των γονέων τους.

Αυτή είναι και η αλυσίδα των γεγονότων όταν ο μπαμπάς επιστρέφει στο σπίτι, όντας ήδη αγχωμένος. Έχει αντίκτυπο σε όλη την οικογένεια. Πώς όμως οι γυναίκες αντιδρούν στην πίεση; Μεταφέρουν και αυτές το δικό τους άγχος στην οικογένεια, όπως συμβαίνει με τους άνδρες;

Αν και όλοι κατά καιρούς έχουμε ακούσει ιστορίες για γυναίκες που κουνούν βίαια το μωρό τους επειδή δεν βρίσκουν τρόπο να το κάνουν να σταματήσει να κλαίει, στην πλειοψηφία τους, οι γυναίκες, έχουν λιγότερες πιθανότητες να αντιδράσουν επιθετικά στο θέμα της πίεσης και του υπερβολικού άγχους. Συγκεκριμένα, οι έρευνες δείχνουν, ότι οι γυναίκες που είχαν μία δύσκολη μέρα στη δουλειά, έχουν περισσότερες πιθανότητες να απολαύσουν την επικοινωνία με τα παιδιά τους, απ? ότι οι γυναίκες των οποίων η μέρα ήταν φυσιολογική.

Οι γυναίκες είναι βιολογικά «προγραμματισμένες» να είναι περισσότερο προστατευτικές με τα παιδιά τους. Για τον λόγο αυτό, έχουν περισσότερες πιθανότητες να αποτρέψουν οποιαδήποτε μετατόπιση της δικής τους έντασης και αγωνίας στα παιδιά τους.

Με τις γυναίκες συμβαίνει κάτι διαφορετικό. Αντί να αγχώνονται ακόμη περισσότερο όταν επιστρέφουν στο σπίτι, έχουν την τάση να χαλαρώνουν όταν βρίσκονται ανάμεσα στην οικογένεια τους.

Οι επιστήμονες έχουν προσπαθήσει να κατανοήσουν τις διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών ανάλογα με το πως αντιδρούν στο άγχος και την πίεση. Φαίνεται ότι οι διαφορές μεταξύ των δύο φύλων, όσον αφορά την μετα-αγχωτική συμπεριφορά τους, μπορεί να είναι αποτέλεσμα της απελευθέρωσης χημικών ουσιών στο σώμα μετά από ένα στρεσογόνο συμβάν.

Οι άνδρες εξακολουθούν να απελευθερώνουν τεστοστερόνη για αρκετό διάστημα μετά από ένα στρεσογόνο συμβάν και η παρουσία της οικογένειας δεν φαίνεται να δρα ως παράγων ελάττωσης  της τεστοστερόνης, μία ουσία η οποία συνδέεται με επιθετικές συμπεριφορές.

Ωστόσο, η παρουσία της οικογένειας φαίνεται να έχει θετικές επιδράσεις στο γυναικείο φύλο. Μετά από κάποιο στρεσογόνο γεγονός, οι γυναίκες έχουν την τάση, όταν έρχονται σε επαφή με τα αγαπημένα τους πρόσωπα, να απελευθερώνουν ένα άλλο είδος ορμόνης, την ωκυτοκίνη. Πρόκειται για μία ουσία που συνδέεται με την αγάπη, τον θηλασμό και την ανατροφή των παιδιών.

Οι έρευνες δείχνουν μία γενική τάση. Αυτό όμως δε συνεπάγεται ότι όλοι οι άνδρες αντιδρούν με τον ίδιο τρόπο όταν βρίσκονται υπό πίεση. Αρκετοί από αυτούς, όπως άλλωστε και οι γυναίκες, όταν επιστρέφουν στο σπίτι αφήνουν το άγχος που προέρχεται από εξωτερικούς παράγοντες, έξω από την πόρτα του σπιτιού τους. Νιώθουν χαλαρωμένοι και αναζωογονημένοι καθώς μαθαίνουν για το πώς πέρασαν την ημέρα τους τα παιδιά στο σχολείο και αντίστοιχα, πως ήταν η ημέρα των συντρόφων τους στη δουλειά.

Όταν επιστρέφετε από τη δουλειά, θα ήταν συνετό να μην έρχεστε άμεσα σε επαφή με τα παιδιά σας, αλλά να κάνετε πρώτα ένα σύντομο διάλειμμα απ' όλους και όλα που θα σας βοηθήσει να ηρεμήσετε και να χαλαρώσετε. Όποιος από τους δύο γονείς είναι περισσότερο αγχωμένος, είναι καλύτερα να κάνει εκείνος πρώτος ένα μικρό διάλειμμα. Αν νομίζετε ότι είναι πολύ πιθανό να φωνάξετε αντί να μιλήσετε ήρεμα, να μιλήσετε απότομα αντί να απαντήσετε ήρεμα σε μία ερώτηση, πρώτα κάντε ένα διάλειμμα. Αρκετοί ειδικοί συμβουλεύουν να μην ανοίξετε το στόμα σας, παρά μόνο στην περίπτωση που θα είστε σίγουροι ότι ο τόνος της φωνής σας θα είναι φυσιολογικός. Η υπόσχεση σιωπής δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο των μοναχών, οι οικογενειάρχες μπορούν επίσης να ωφεληθούν από μία ανάλογη κίνηση.

Ενημερώστε τα παιδιά σας ότι είχατε μια δύσκολη ημέρα στη δουλειά και καταστήστε σαφές ότι αυτά δεν έκαναν απολύτως τίποτα για να σας εκνευρίσουν. Μπορεί σε εσάς να φαίνεται περιττό να το λέτε κάθε φορά που είστε εκνευρισμένοι με κάτι, τα παιδιά όμως είναι σημαντικό να κατανοήσουν την αιτία του εκνευρισμού σας, κάτι τέτοιο θα τα αποτρέψει από το να σκεφθούν ότι κάποια δική τους πράξη ήταν που σας εξόργισε.

Κάντε κάποια δραστηριότητα με τα παιδιά σας, παίξτε μαζί τους, τρέξτε κλπ. Η σωματική δραστηριότητα βοηθά αποτελεσματικά στην αποβολή του άγχους και της έντασης.

Όταν το άγχος σας έχει εξουδετερωθεί πλήρως και ο τόνος της φωνής σας είναι σε φυσιολογική κατάσταση, θα είστε σε πολύ καλύτερη θέση να επισημάνεται στα παιδιά σας ποιο μπορεί να ήταν το δικό τους λάθος. Σημασία έχει πάντως, να παραμείνετε ψύχραιμοι και αντικειμενικοί στην κριτική σας. Διάφοροι μορφασμοί, μειδιάματα ή σαρκαστική αντιμετώπιση δεν πρόκειται να σας διευκολύνουν. Η κριτική πρέπει να εστιάζει σε μία συγκεκριμένη συμπεριφορά και όχι να αναφέρεται αυτό καθεαυτό στο άτομο. Η αγάπη και το ενδιαφέρον σας για το πώς αισθάνονται τα παιδιά σας, θα είναι αρωγός σε αυτή σας την προσπάθεια.