6 ψυχοθεραπευτές απαντούν για την επικοινωνία με τον θεραπευόμενο, μετά το κλείσιμο της ψυχοθεραπευτικής διαδικασίας

Ακρόαση άρθρου......

 Για πολλούς ψυχοθεραπευτές αλλά και θεραπευόμενους, το τέλος της ψυχοθεραπευτικής σχέσης έρχεται είτε όταν ολοκληρώνεται ο προκαθορισμένος αριθμός συνεδριών (πχ σε βραχυπρόθεσμες ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις), είτε όταν προκύπτει μια σημαντική θεραπευτική αλλαγή / προσωπική εξέλιξη στον θεραπευόμενο.

Στα πλαίσια της ενότητας Οι θεραπευτές στο ντιβάνι της Πύλης Ψυχολογίας, ζητήσαμε από ψυχοθεραπευτές - επιστημονικούς συνεργάτες της Πύλης μας, να απαντήσουν στο παρακάτω ερώτημα: Υπάρχει επικοινωνία με τον θεραπευόμενο, μετά το κλείσιμο της ψυχοθεραπευτικής διαδικασίας;

Αφού ευχαριστήσουμε όλους τους συνεργάτες που ανταποκρίθηκαν για μια ακόμη φορά στο κάλεσμα μας, παραθέτουμε τις πολύ ενδιαφέρουσες απαντήσεις τους στο τρίτο ερώτημα της πρόσκλησης συμμετοχής στο ντιβάνι, καθώς οι απαντήσεις για τα δυο πρώτα ερωτήματα παρατίθενται στο άρθρο: 10 ψυχοθεραπευτές μιλούν για το τέλος της ψυχοθεραπευτικής σχέσης.

Υπάρχει επικοινωνία με τον θεραπευόμενο, μετά το κλείσιμο της ψυχοθεραπευτικής διαδικασίας;

Βαϊζίδου Χριστίνα, Ψυχίατρος, Ψυχοθεραπεύτρια

Αυτό που υπάρχει πάντα είναι η δυνατότητα του θεραπευόμενου να επικοινωνήσει με το θεραπευτή, σε περίπτωση που αισθανθεί ότι θα χρειαστεί εκ νέου κάποια ή κάποιο αριθμό συνεδριών ή σε περίπτωση που απλά θελήσει να πει κάτι, να εκφράσει μια σκέψη.
Παρόλα αυτά, η ψυχοθεραπευτική σχέση και διαδικασία δεν πρέπει να υποκαθιστά τη ζωή και αυτό είναι περισσότερο ευθύνη του θεραπευτή, κατά τη γνώμη μου.

Όπως συνοψίζει ο Ίρβιν Γιάλομ στο βιβλίο του The gift of therapy “Η ψυχοθεραπεία δεν πρέπει να είναι ένα υποκατάστατο της ζωής αλλά μία πρόβα για τη ζωή. Με άλλα λόγια, παρόλο που η ψυχοθεραπεία απαιτεί μία στενή σχέση, η σχέση αυτή δεν είναι το τέρμα αλλά το μέσον για να φτάσει κανείς στο τέρμα.” (I.D.Yalom, 2002).

Αντιγόνη Γαρυφαλλάκη, ψυχολόγος, εξειδικευμένη στην οικογενειακή - συστημική ψυχοθεραπεία.

Η σχέση με το θεραπευτή, ως σχέση με το συμβολικό γονέα, παραμένει στο χρόνο ακόμα και μετά το κλείσιμο της θεραπευτικής διαδικασίας. Φανταστείτε ένα γονιό που αποχαιρετά το παιδί του, δίνοντας το μήνυμα «Φύγε τώρα, πέτα ψηλά, ζήσε όπως σου αξίζει. Η πόρτα μου και η αγκαλιά μου θα είναι ανοιχτές όταν θα τις χρειαστείς». Με αυτόν τον τρόπο ο θεραπευόμενος φεύγει έχοντας στη φαρέτρα του όλα αυτά που με το σπαθί του κέρδισε μέσα στη θεραπεία. Παράλληλα όμως, ξέρει ότι ο θεραπευτής του θα είναι διαθέσιμος, ως άλλος καλός γονιός, για να τον υποστηρίξει σε επόμενη φάση της ζωής του, εάν προκύψει η ανάγκη.

Ηλιάννα Πεσσάρη, Ψυχολόγος - ψυχοθεραπεύτρια, ειδικευμένη στην βιωματική θεραπεία μέσω ψυχοδράματος

Καθώς το τέλος στην ψυχοδραματική φιλοσοφία, όπως την ακολουθώ, δεν είναι απόλυτο και συγκεκριμένο, ο θεραπευόμενος μπορεί να κρατάει μία σχέση με τον θεραπευτή και κάποια επικοινωνία τηρώντας πάντα το πλαίσιο και τη σχέση. Μπορεί να έχει ανάγκη από κάποιες συναντήσεις σε αραιή συχνότητα ή να θελήσει να ξαναμπεί στη διαδικασία για ένα διάστημα. Οπότε η θεραπευτική σχέση όπως και η ίδια η διαδικασία δεν τελειώνει ποτέ.

Γιώργος Γιαννούσης, Ψυχοθεραπευτής και επιστημονικός υπεύθυνος στο Ινστιτούτο εφαρμοσμένης συμβουλευτικής & ψυχοθεραπείας - ΝΗΜΑ.

Η ψυχοθεραπευτική σχέση δεν είναι εργαλειακή, είναι βαθύτατα ανθρώπινη και ουσιαστική, στηρίζεται στην εμπιστοσύνη και τη δέσμευση για αλλαγή και σου μαθαίνει συνάμα να κινείσαι αυτόνομα στο πεδίο της συντροφικότητας και του αποχωρισμού. Στη σχέση αυτή μαθαίνεις δηλαδή να σχετίζεσαι αλλά και να αποχωρίζεσαι τον άλλο σαν έρθει η ώρα να του επιτρέψεις το δικό του μεγάλωμα. Τότε που η σχέση δεν παύει, μα μεταμορφώνεται σε επιθυμία για μια νέα συνάντηση και παίρνει μια άλλη μορφή. Εξάλλου ο θεραπευτής θα έχει πάντα τη δική του θέση στο ψυχικό σύστημα του θεραπευόμενου, όπως κι αυτός θα αποτελεί πάντα ένα κομμάτι της δικής του ψυχής.

Σεβαστιάνα Κουτρουμπάνου, Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπεύτρια, σωματική θεραπεύτρια.

Η επικοινωνία ανάμεσα στον θεραπευτή και τον θεραπευόμενο μετά το τέλος της θεραπευτικής διαδικασίας ορίζεται πάλι από την επιθυμία κατά προτεραιότητα του θεραπευόμενου. Ο θεραπευτής δεν κλείνει την πόρτα σ’αυτήν την επικοινωνία καθώς γνωρίζει από την μια ότι είναι ένα σημαντικό πρόσωπο στην ζωή αυτών των ανθρώπων και από την άλλη ότι η αποδοχή και η επικοινωνία είναι ένας τρόπος ζωής για έναν μη κατευθυντικό θεραπευτή.

Στην μη κατευθυντική θεραπευτική διαδικασία η γνησιότητα, η αυθεντικότητα και η ανευ όρων αποδοχή είναι βασικά στοιχεία του θεραπευτή τα οποία δεν σταματούν να υπάρχουν για όλους τους θεραπευόμενους νυν και πρωην.

Ακριβή Καρίμπα, ψυχολόγος, ψυχοθεραπεύτρια ψυχοδυναμικής κατεύθυνσης

Μετά το κλείσιμο της θεραπείας, υπάρχει επαφή ανά αραιά διαστήματα , που ορίζονται όχι με αυστηρά χρονικά κριτήρια από πριν, αλλά ευέλικτα ,ανάλογα με την επιθυμία και τις αλλαγές στην ζωή του κάθε θεραπεύομενου.