Σχολικός Εκφοβισμός: Μια ευθύνη όλων!

Ακρόαση άρθρου......

O σχολικός εκφοβισμός: η σκόπιμη και συνειδητή επιθυμία να βλάψουμε τον άλλο και να τον/ την υποβάλουμε σε κατάσταση πίεσης. Μια κατάσταση που επιλέγεται να γίνεται θέμα συζήτησης στα ΜΜΕ, κάθε φορά που ένα παιδί χάνεται! Γιατί; Γιατί να μην αποτελεί καθημερινότητα η καταπολέμηση του; Γιατί να μην ασχολούνται οι εκάστοτε πολιτικοί και “πολιτικάντηδες” με αυτό το θέμα καθημερινά;

Γιατί να βγαίνουν σαν τις γλάστρες όλοι και να παίρνουν θέση, ενώ δεν έχουν ιδέα πώς να αντιμετωπίσουν τον σχολικό εκφοβισμό; Ο σχολικός εκφοβισμός δεν είναι σημαντικός μόνο όταν καταλήγει σε βαρύ τραυματισμό ή θάνατο!

Ο σχολικός εκφοβισμός αποτελεί πλέον καθημερινό πρόβλημα και είναι ευθύνη όλων μας!

Είναι ευθύνη των πολιτικών, γιατί η αντίληψη και η στάση τους στο πρόβλημα μπορεί να αποτελέσει εφαλτήριο επίλυσης. Για κάποιες αυθεντίες της πολιτικής σκηνής – λυπάμαι που το λέω – το πρόβλημα του εκφοβισμού θεωρούν ότι έχει να κάνει εξολοκλήρου με την προστασία συγκεκριμένων ομάδων που θεωρούνται ως ιδιαίτερα ευάλωτες στο να υποστούν εκφοβισμό ή παρενόχληση από τους άλλους.

Τί γίνεται, ωστόσο, με τον «προσωπικό εκφοβισμό», για τον οποίο καμία ιδιαίτερη κατηγορία ανθρώπων – και καμιά επακόλουθη ομάδα πίεσης που θα μπορούσε να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της δε θα μπορούσε να υπάρξει; Οι άνθρωποι που ανήκουν σε αυτή την απροσδιόριστη κατηγορία είναι ίσως και οι περισσότεροι.

Είναι ευθύνη των δασκάλων. Υπάρχουν δάσκαλοι που πιστεύουν ότι κάθε μορφή πειράγματος είναι λάθος και πρέπει να σταματήσει. Μερικοί, βέβαια, δεν μπορούν να δουν τίποτε το μεμπτό στο ότι κάποιος είναι τελείως αποκλεισμένος από τους υπολοίπους. Η ευαισθησία και η ικανότητα να ταυτιστεί κανείς με το άτομο που περνά δοκιμασίες είναι προσωπικό θέμα – όμως μπορεί να είναι και κάτι παραπάνω από αυτό. Μπορεί να καθορίσει και να θέσει τα θεμέλια για τους τρόπους αντιμετώπισης του συγκεκριμένου θέματος.

Γιατί ποιος έχει την ευθύνη να παρατηρήσει το κάθε παιδί στο σχολείο; Να δει τη συμπεριφορά του σε κάθε διάλειμμα (πού κάθεται, πού τρώει, αν έχει φαγητό ή αν του το πήραν, αν τα μάτια του είναι πρησμένα από το κλάμα, αν το χλευάζουν, αν χάνεται για ώρες στις τουαλέτες του σχολείου ); Ο δάσκαλος! Γιατί το σχολείο δεν είναι μόνο, για να σου μάθει αρίθμηση και γραμματική. Το σχολείο είναι εκεί να σου μάθει τη ζωή, να σε κάνει να κοινωνικοποιηθείς, να μοιράζεσαι πράγματα, να ακούς και να ακούγεσαι, να αντιμετωπίζεις τις δυσκολίες της ζωής.

Τί χρειάζεται να κάνουν οι εκπαιδευτικοί: 

Σημαντικό ρόλο παίζει από τη μεριά των δασκάλων η δημιουργία διαπροσωπικών σχέσεων που στηρίζονται στο σεβασμό και την εμπιστοσύνη, στην προσπάθεια να προλαμβάνουν επιθετικές και αντικοινωνικές συμπεριφορές, στην αποφυγή διακρίσεων μεταξύ των μαθητών και στην αποφυγή τιμωριών και την εφαρμογή της μεθόδου time out, στη στέρηση δηλαδή για λίγο από το παιδί της δυνατότητας να πάρει οποιαδήποτε ενίσχυση, είτε εσωτερική όπου το παιδί αφήνει αυτό με το οποίο ασχολείται και κάνει κάτι άλλο που το θεωρεί πιο ενδιαφέρον, είτε εξωτερική, όπου ο δάσκαλος επαινεί το παιδί για τη συμπεριφορά του.

Ποιά θέση οφείλουν να κρατούν οι γονείς:

Είναι ευθύνη των γονέων, να μην αρνούνται να δουν το πρόβλημα του παιδιού τους – την απομόνωση του, την αποφυγή να βγαίνει έξω, τα «κλειδαμπαρώματα» στο δωμάτιο, τα νεύρα, την απότομη συμπεριφορά, τη μείωση της απόδοσης – θεωρώντας ότι μπορεί να φταίει η εφηβεία ή λέγοντας «έτσι είναι αυτό το παιδί μου». Οφείλουν και οι ίδιοι να προσέξουν τη συμπεριφορά τους απέναντι στο παιδί, διατηρώντας την ψυχραιμία τους και διαχειρίζοντας τυχόν αρνητικά συναισθήματα.

Η επιδίωξη διαρκών συζητήσεων και η επιβεβαίωση ότι δεν ευθύνεται το παιδί για ότι του συμβαίνει κυρίως στην περίπτωση του θύματος είναι πολύ σημαντικά. Επίσης, η υπενθύμιση ότι το νοιάζεστε και ότι είστε αυτοί που το προστατεύετε και ότι μαζί μπορείτε να το συναντιμετωπίσετε. Επιπλέον, είναι σημαντικό να βοηθήσετε το παιδί σας να καταλάβει ότι η αλλαγή μπορεί να επέλθει μόνο με το σπάσιμο της σιωπής.

Η ενημέρωση του Διευθυντή και των υπόλοιπων εκπαιδευτικών είναι επίσης σημαντική, και τέλος η προσφυγή σε κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας τόσο για να αποκτήσετε επιπρόσθετους τρόπους πρακτικής αντιμετώπισης όσο και για την αποκατάσταση της ψυχικής υγείας του θύματος ή του θύτη.

Για κάθε πολύπλοκο πρόβλημα, υπάρχει μια λύση η οποία είναι ξεκάθαρη, απλή και λανθασμένη, H. L. Menchen (1880-1956)

Ενδεικτική Βιβλιογραφία:

1. Μακρή – Μπότσαρη, Ε. (2010). Θυμός, Επιθετικότητα, Εκφοβισμός. Αθήνα: Παπαζήσης
2. Palacio, R.J. (2012). Wonder. New York: Knopf.
3. Rigby, K. (Επιμ.) (2002). ΣχολικόςΕκφοβισμός. Σύγχρονες Απόψεις. Αθήνα: ΤΟΠΟΣ.

Συγγραφή - Επιμέλεια Άρθρου

Κυριακή Λέντζιου - Ψυχολόγος

Κυριακή Λέντζιου: έχει επιβεβαιωθεί από το Psychology

Οι πληροφορίες που αναφέρονται στον επαγγελματικό κατάλογο ειδικών παρέχονται από τους ίδιους τους ειδικούς, κατά την εγγραφή τους στο σύστημα. Όταν βλέπετε την ένδειξη «έχει επιβεβαιωθεί από το Psychology”, σημαίνει ότι το Psychology έχει ελέγξει, με email, τηλεφωνικά ή/και με λήψη των σχετικών εγγράφων, τα ακόλουθα στοιχεία:

• Ότι ο ειδικός είναι υπαρκτό πρόσωπο.
• Ότι τα πτυχία οι τίτλοι και οι εξειδικεύσεις που αναφέρει είναι αληθινά.
• Ότι οι πληροφορίες που αναφέρει ισχύουν.

Κλινική Ψυχολόγος BSc, MSc, PhD(c) - Ψυχοθεραπεύτρια | (υπ) Δρ. Κλινικής Ψυχολογίας - University of Bolton. Κλινική Υπνοθεραπεία - Βιοθυμική Ψυχοθεραπεία - Θεραπεία Τραύματος με τη Μέθοδο EMDR - Οικογενειακή Συστημική Ψυχοθεραπεία - Ατομική Συμβουλευτική Συμβουλευτική Ζεύγους -Συμβουλευτική Γονέων - Εξειδικευμένη στις Διατροφικές Διαταραχές & την Παχυσαρκία

2310542702

Δείτε όλα τα άρθρα Σελίδα ειδικού