Συστατικά για ένα υγιή και χαρούμενο τρόπο ζωής από τον πατέρα της Λογικόθυμικής προσέγγισης, Albert Ellis

Ακρόαση άρθρου......

H Λογικοθυμική Θεραπεία (ΛΘΘ) στηρίζεται σε ένα πλαίσιο φιλοσοφικών θεωριών περισσότερο, ίσως, από κάθε άλλο σύστημα ψυχοθεραπείας. Ο Albert Ellis (1913-2007), Πατέρας της ΛΘΘ, στήριξε τη δομή της ψυχοθεραπείας στον Στωϊκό φιλόσοφο του 1ου αιώνα π.Χ. Επίκτητο.

Τι είναι η Λογικοθυμική Ψυχοθεραπεία

Υπάρχουν τρεις κύριες ψυχολογικές πλευρές της ανθρώπινης οντότητας: οι σκέψεις, τα συναισθήματα και η συμπεριφορά. Αυτοί οι τρεις τομείς είναι αλληλένδετοι κι αλληλοεξαρτώμενοι, ώστε οι αλλαγές που συμβαίνουν σε έναν από αυτούς τους τομείς να προκαλούν αλλαγές και στους άλλους δύο. Κατ’ επέκταση εάν ένα άτομο τροποποιήσει τον τρόπο σκέψης του για ένα συγκεκριμένο γεγονός, θα αποκτήσει και διαφορετικά συναισθήματα γι’ αυτό και πιθανόν να αλλάξει και ο τρόπος που αντιδρά συμεριφοριστικά σε αυτό. Επίσης κάποιες αλλαγές στη συμπεριφορά οδηγούν σε αλλαγές στον τρόπο σκέψης.

Στο θεραπευτικό πλαίσιο της ΛΘΘ ο ψυχοθεραπευτής λαμβάνει έναν ενεργητικό-καθοδηγητικό ρόλο, ωστόσο θεραπευόμενος/η και ψυχοθεραπευτής συνεργάζονται για να επιτύχουν ένα κοινό στόχο. Επιπλέον η ΛΘΘ χρησιμοποιεί μια «εκπαιδευτική» προσέγγιση, ενθαρρύνοντας τον θεραπευόμενο να «μελετήσει» σε βάθος τις μη λειτουργικές-παράλογες πεποιθήσεις του ώστε να ενσωματώσει τη θεραπεία σε όλους τους τομείς της ζωής του ακόμα και μετά το πέρας των συνεδριών.

Ο Albert Ellis

Μελέτησε πολλές ψυχολογικές θεωρίες, μεταξύ των οποίων και του Σίγκμουντ Φρόυντ, και αρχικά ήταν ένθερμος υποστηρικτής της ψυχανάλυσης. Παράλληλα με την εργασία του ως ψυχολόγος, ανέλαβε και θέσεις διδασκαλίας στο πανεπιστήμιο Rutgers και σε αυτό της Νέας Υόρκης. Αργότερα, επηρεασμένος από τον Άλφρεντ Άντλερ, την Κάρεν Χόρνευ και τον Έριχ Φρομ, άρχισε να αμφισβητεί την αποτελεσματικότητα της ψυχανάλυσης. Οι δικές του προσωπικές εμπειρίες, σε συνδυασμό με την ιστορική έρευνα και τη σύγχρονη φιλοσοφία, οδήγησαν στην απόφασή του να βάλει τέλος στην εξάσκηση της ψυχανάλυσης και στην έναρξη της προσπάθειάς του για την ανάπτυξη μίας περισσότερο καθοδηγητικής μορφής ψυχοθεραπείας.

Συστατικά για ένα χαρούμενο τρόπο ζωής

Αυτό-αποδοχή

Οι υγιείς άνθρωποι επιλέγουν να αποδέχονται τον εαυτό τους άνευ όρων, αντί να μετράνε ή αξιολογούν τον εαυτό τους ή να προσπαθούν να αποδείξουν τον εαυτό τους.

Παίρνουν ρίσκα

Συναισθηματικά υγιείς άνθρωποι επιλέγουν να παίρνουν ρίσκα. Τους διέπει ένα πνεύμα περιπέτειας. Προσπαθούν να κάνουν αυτό που επιθυμούν χωρίς να υπερεκτιμούν τις δυνατότητές τους άλογα.

Μεγάλη ανοχή στην αίσθηση δυσφορίας

Αναγνωρίζουν ότι υπάρχουν μόνο δύο ειδών προβλήματα που είναι πιθανόν να συναντήσουν: αυτά για τα οποία μπορούν να κάνουν κάτι και αυτά για τα οποία δεν μπορούν. Όταν αυτή η διάκριση έχει γίνει, ο στόχος είναι να τροποποιήσουν τις ενοχλητικές συνθήκες που μπορούν να αλλάξουν, και να αποδεχτούν αυτές που δεν μπορούν να αλλάξουν.

Ανάληψη ευθύνης για συναισθηματική ταραχή / πόνο

Αντί να κατηγορούν άλλους, τον κόσμο, ή την μοίρα τους για τον πόνο τους, αποδέχονται την ευθύνη για τις δικές τους σκέψεις, αισθήματα και συμπεριφορά.

Ανιδιοτέλεια

Συναισθηματικά υγιείς άνθρωποι τείνουν να βάζουν τα δικά τους ενδιαφέροντα έστω και λίγο πιο πάνω από τα ενδιαφέροντα των άλλων. Θυσιάζουν τον εαυτό τους σε κάποιο βαθμό για αυτούς για τους οποίους νοιάζονται, αλλά όχι εντελώς ούτε στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων.

Ενδιαφέρον για τους άλλους

Οι περισσότεροι άνθρωποι επιλέγουν να συνυπάρχουν με άλλους ανθρώπους σε κοινωνικά γκρουπ. Για να είναι χαρούμενοι και να νιώθουν άνετα σε αυτή την συνύπαρξη, δρουν με τρόπο ηθικό που προστατεύει τα δικαιώματα των άλλων, ενώ βοηθούν στην επιβίωση της κοινωνίας στην οποία ζουν.

Αυτοδιάθεση (αυτονομία)

Είναι καλό να συνεργαζόμαστε με τους άλλους, αλλά είναι καλύτερο να αναλαμβάνουμε την ευθύνη για τις ζωές μας αντί να απαιτεί ο καθένας την περισσότερη από την υποστήριξη ή φροντίδα, από άλλους.

Ανεκτικότητα

Είναι βοηθητικό να επιτρέπεται στους ανθρώπους (τους άλλους και τον εαυτό) το δικαίωμα να κάνουν λάθη. Δεν είναι ότι θα αρέσει κάποια απεχθής συμπεριφορά, αλλά δεν είναι απαραίτητο να καταδικάσουμε τον εαυτό ή τους άλλους επειδή συμπεριφέρθηκαν άσχημα.

Προσαρμοστικότητα / ευελιξία

Οι υγιείς συναισθηματικά άνθρωποι τείνουν να σκέφτονται ευέλικτα αντί να είναι απόλυτοι, κάτι που θα περιόριζε την ευτυχία τους.

Αποδοχή της αβεβαιότητας

Ζούμε σε έναν εκπληκτικό κόσμο γεμάτο πιθανότητες και αλλαγές. Η απόλυτη βεβαιότητα δεν υπάρχει. Το υγιές άτομο, προσπαθεί να κατακτήσει ένα βαθμό τάξης, αλλά δεν απαιτεί την τέλεια βεβαιότητα.

Δέσμευση

Οι περισσότεροι άνθρωποι τείνουν να είναι περισσότερο χαρούμενοι όταν τους απορροφά κάτι έξω από τον εαυτό τους. Τουλάχιστον ένα δημιουργικό ενδιαφέρον και κάποια σημαντική ανθρώπινη εμπλοκή φαίνεται να προσφέρει την συγκρότηση για μία χαρούμενη καθημερινή διαβίωση / ύπαρξη.

Για την εισαγωγή χρησιμοποιήθηκαν αποσπάσματα από τα παλαιότερα άρθρα:  Λογικοθυμική Ψυχοθεραπεία και Έλλις Α. (Ellis Albert 1913-2007).