Γενική Αγωγή, Ειδική Αγωγή και Διαφορετικότητα. Αποδοχή στην διαφορετικότητα. Έννοιες που ενώ στην πραγματικότητα είναι τόσο κοντά, πολλές φορές στο μυαλό μας είναι τόσο μακριά. Πρόκειται για μεγάλο κεφάλαιο, συνεχώς αναπτυσσόμενο με ολοένα περισσότερες εξελίξεις και καινοτομίες και ακόμη μεγαλύτερη προσπάθεια, επιμονή και υπομονή από όλες τις πλευρές.

«Στο διαλογισμό, πρέπει να παρατηρήσεις προσεκτικά το νου και το σώμα σου, να διαπιστώσεις τη συνεχή γέννηση και το σβήσιμο όλων σου των συναισθημάτων και να συνειδητοποιήσεις πόσο άσκοπο είναι να τα επιδιώκεις. Όταν η επιδίωξη σταματήσει, ο νους γίνεται πραγματικά χαλαρός, καθαρός και ικανοποιημένος.

Λέει ο Χόρχε Μπουκάι (2012, p.36-37): «Μπαμπά … μπαμπά… Ήμουν πριν με τον Ουγίτο, που μάλωσε με τον μπαμπά του…»
«Και γιατί μάλωσε με τον μπαμπά του;»

«Τα έργα πρέπει να μετράς κι όχι τα χρόνια!» Σοφοκλής                                           

Μέσα από τα έντονα γεγονότα των τελευταίων δύο χρόνων που διανύουμε, ακούστηκε η παραπάνω φράση. Ακούστηκε μέσα σε έναν λόγο τόσο μεστό και ωραία δομημένο, που ένα αίσθημα έντονης χαράς και ενθουσιασμού ένιωσα να με κατακλύζει.

Καθώς έπιασα στα χέρια μου το βιβλίο του Bucay «Κλασσικά Παραμύθια», ήξερα ότι ένας πλούσιος κόσμος συναισθημάτων, γνώσεων και πολιτισμού, επρόκειτο να ανοίξει μπροστά μου. Σαν παιδί είχα την αίσθηση πως τα παραμύθια γράφτηκαν από την αρχή ξεκάθαρα για τα παιδιά, προκειμένου να μας περάσουν με ξεχωριστό τρόπο διάφορες νουθεσίες, εξάπτοντας τη φαντασία μας.