Πολλές είναι οι αναφορές, αλλά και οι ορισμοί που βρίσκουμε στη βιβλιογραφία για τον όρο της ενσυνειδητότητας τόσο στην περιγραφή της εφαρμογής της όσο και στα αναδυόμενα αποτελέσματά της στον εαυτό μας και το περιβάλλον με το οποίο αλληλεπιδρούμε.

Όσο θεραπεύουμε και φροντίζουμε το ψυχικό κομμάτι μας, όσο θεραπεύουμε τα πάθη μας και αφυπνίζουμε τη συνείδησή μας τόσο λιγότερες παθήσεις στο σώμα, περισσότερη υγεία που τελικά οδηγεί στο ευ ζειν και την ευεξία. Είμαστε οι ίδιοι δημιουργοί, της χημείας μας, της ποιότητας της βιομάζας μας και τέλος ολόκληρου του σώματός μας. Έχει αποδειχτεί πως η πλαστικότητα δεν είναι προνόμιο μόνο του εγκεφάλου.

Κάποτε, πριν πολλά πολλά χρόνια σε μια πανέμορφη χώρα ζούσε ένας άρχοντας που το παλάτι του δεν ήταν όμοιο με κανενός άλλου, καθώς έμοιαζε πιο πολύ με ένα μαγικό δημιουργικό κουτί που δημιουργούσε έξυπνες κατασκευές και παρήγαγε συνέχεια αγαθά για την ευημερία όλων, παρά σαν παλάτι ενός άρχοντα.

Όταν λέμε αγάπη για τον εαυτό, δεν εννοούμε τον ναρκισισμό. Αγάπη είναι η φροντίδα και το ειλικρινές ενδιαφέρον για το κομμάτι εκείνο, το δώρο που έχει ο καθένας για να πορευτούμε στη ζωή μας. Κανένας δεν είναι ίδιος με κανέναν, όλοι είμαστε διαφορετικοί αλλά ταυτόχρονα όλους μας διέπουν οι ίδιοι νόμοι, αυτοί της έννοιας άνθρωπος.

Κάποια στιγμή η επιστήμη της ψυχολογίας πρέπει να αποτινάξει την «φοβία» για κάποιες έννοιες που ίσως θεωρεί δογματικές, άλλου πεδίου, τυπολατρικές, ξύλινες ή ακόμα και δεισιδαίμονες. Η έρευνα αποτελεί ένα μοναδικό και αποκαλυπτικό εργαλείο σε τέτοιες επιστήμες που άπτονται της νόησης, της συμπεριφοράς, των συναισθημάτων και φέρνει στο φως καινούρια γνώση, χωρίς ενδοιασμούς. Μια τέτοια έννοια είναι και η λέξη «διαβολή» και «διάβολος» που ακόμα και η θρησκεία την έχει, όχι μόνο μερικώς διασαφηνισμένη, αλλά και πλήρως ειδωλοποιημένη και στατική.