Ζούμε σε μια εποχή και σε μια χώρα, όπου το παράλογο επικρατεί και διευρύνεται, δίχως αντίπαλο. Μέχρι στιγμής ήξερα ότι υπήρχαν οι δογματικοί άνθρωποι που πιστεύουν τη τάδε ή δείνα θεωρία, χωρίς να θέλουν αντίλογο. Όσο περνάει ο καιρός ανακαλύπτω ότι υπάρχουν άνθρωποι - επαγγέλματα που έχουν περάσει στη σφαίρα του ιερού, που οποιαδήποτε αναφορά σε αυτούς, πρέπει να συνοδεύεται με  θαυμασμό και έπαινο.

Λένε πως τα στερεότυπα μας είναι προέκταση του εαυτού μας που εμφανίζονται οπουδήποτε και σε ανύποπτες στιγμές.
Μας καθορίζουν χωρίς να το καταλαβαίνουμε και μας στερούν ένα κομμάτι ελευθερίας. Όλοι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με παρόμοια στιγμιότυπα καθημερινά που άλλοτε τα προσπερνάμε και άλλοτε όχι. 

Οι παλιές αγάπες πάνε όντως στον Παράδεισο; Όλοι μετά από επώδυνους χωρισμούς, έχουμε πει, ή έχουμε ακούσει, να μας λένε κατάμουτρα εκφράσεις του τύπου: Μαύρη ώρα και στιγμή που σε γνώρισα. Σπατάλησα μαζί σου τα καλύτερα μου χρόνια. Δεν άξιζες τίποτα από αυτά σου έδωσα. Ήσουν η χειρότερη επιλογή, που μπορούσα, να κάνω.

Ένας από τις πιο σημαντικούς μηχανισμούς άμυνας κατά το Φρόυντ είναι η προβολή.
Τι είναι όμως η προβολή;
Θεωρώ σε αυτό το σημείο σκόπιμο να δώσουμε έναν ορισμό, ώστε να γίνει πιο εύκολα αντιληπτή από κάθε αναγνώστη.

Ζούμε σε μια εποχή που όλοι μιλούν για το σεξ. Το ερώτημα που γεννιέται όμως κάθε στιγμή, είναι πως όλοι αυτοί που μιλούν για αυτό, είναι όντως απελευθερωμένοι; Απολαμβάνουν την κάθε επαφή, δίχως δισταγμό. Σε αυτό το ερώτημα θα προσπαθήσω να απαντήσω, επιθυμώντας να μη κρυφτώ πίσω από επισφαλείς ταμπέλες προχωρημένων ή πουριτανών.