Σε προηγούμενο άρθρο κουβεντιάσαμε για τη σημασία και τα οφέλη της βίωσης θετικών συναισθημάτων στην καθημερινότητα μας και ποια είναι αυτά τα πράγματα που, αν υπάρχουν στη ζωή μας, είναι πιθανό να μας κάνουν πιο ευτυχισμένους. Συζητήσαμε ήδη για την αξία των στενών διαπροσωπικών σχέσεων, και στο παρόν άρθρο θα αναφερθούμε στο πώς οι πράξεις αλληλεγγύης μπορούν να μας φέρουν ένα βήμα πιο κοντά στην προσωπική ευτυχία.

Τα τελευταία χρόνια ψηφίζονται δύο νομοθετικές ρυθμίσεις το χρόνο για την Ειδική Αγωγή. Αποτέλεσμα: μπαλώματα που καταδεικνύουν έλλειψη εθνικής στρατηγικής. Μετά από μήνες αναμονής, βγαίνει εκ νέου σε δημόσια διαβούλευση το σχέδιο νόμου για αυτόν τον εξαιρετικά ευαίσθητο και ταυτόχρονα πολύ υποβαθμισμένο τομέα της Εκπαίδευσης.

O ευτυχισμένος άνθρωπος δεν είναι ένας άνθρωπος χωρίς προβλήματα, αλλά κάποιος που ζει και εκτιμά το «εδώ και τώρα» του και καθημερινά βρίσκει την ευκαιρία να ευγνωμονεί, να χαίρεται, να δημιουργεί και να απολαμβάνει τα μικρά και μεγάλα δώρα που η ζωή φέρνει στο δρόμο του.

Η γονική αποξένωση είναι πολλές φορές δύσκολο να κατανοηθεί από κάποιον που δεν την βιώνει προσωπικά ή μέσω του κοντινού περιβάλλοντός του.  Στην αρχή μοιάζει με μια δυσδιάκριτη απειλή. Ο στοχευμένος γονέας βρίσκεται να παλεύει ενάντια σε μια ισχυρή δύναμη που τον απομακρύνει όλο και περισσότερο από  το παιδί του.

Η νόσος Alzheimer αποτελεί μια μορφή άνοιας, η οποία είναι και η πιο συχνά εμφανιζόμενη σε σχέση με τα υπόλοιπα είδη άνοιας (π.χ. άνοια με σωμάτια Lewy στην οποία παρατηρούνται δυσκολίες στη βάδιση και στην ισορροπία, οπτικές ψευδαισθήσεις και παραισθήσεις, αλλαγές στις νοητικές ικανότητες, αγγειακή άνοια ως αποτέλεσμα μικρών εγκεφαλικών επεισοδίων όπου παρατηρούνται δυσκολίες στην επικοινωνία, στη σκέψη, στη μνήμη, νόσος του Pick στην οποία παρατηρούνται αλλαγές στην προσωπικότητα, δυσκολίες στην ομιλία, στην κρίση).