Κατά καιρούς, αναγνώστες των κειμένων μου τείνουν, με αφορμή τα γραφόμενά μου, στο fb και αλλού, άλλοτε να με εξιδανικεύουν, απευθύνοντας μου σχόλια υπερβάλλουσας επιδοκιμασίας, κι άλλοτε να με μέμφονται, να με στηλιτεύουν, ή να μου αποδίδουν υποτιμητικούς κι επικριτικούς χαρακτηρισμούς, επιχειρώντας να απαξιώσουν εμένα προσωπικά, ή τα γραφόμενά μου.

Στις μέρες μας, ακούμε συχνά, την εξής φράση: «δεν έχω ανάγκη να επισκεφθώ ψυχολόγο, εγώ τα λέω στους φίλους μου» ή «η παρέα μου, είναι ο καλύτερος ψυχολόγος». Είναι μια αντίληψη, η οποία εκφράζεται με περίσσεια ευκολία που την κάνει να φαίνεται λογική, στην αρχή τουλάχιστον, ενώ δεν είναι καθόλου.

Σήμερα η 26 χρονη Μαρία που αφηγήθηκε μια πρόσφατη εμπειρία της. Σχετίζεται με την σεξουαλική της ζωή: Μόλις το περασμένο καλοκαίρι επέτρεψα στον εαυτό μου να βιώσει τον οργασμό με τον τωρινό μου σύντροφο. Ήταν για μένα κάτι το πρωτόγνωρο. Φώναζα από έκσταση και χαρά. Πριν απ αυτό, θυμάμαι πάντα τον εαυτό μου σφιγμένο και απρόθυμο να αδράξει ανένοχα την χαρά της ζωής.

Μύθος: H Ψυχοθεραπεία είναι για τους «τρελούς» ή τους «προβληματικούς» ή στην καλύτερη περίπτωση, για όσους δεν είναι ικανοί να αντιμετωπίσουν τα θέματά τους μόνοι τους. 

Στο ξεκίνημα της ψυχιατρικής μου εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο “Τζον Χόπκινς” σ’ ένα συμπόσιο με παρουσιάσεις ψυχαναλυτικών περιστατικών παρακολούθησα έναν ομιλητή να ασκεί έντονη κριτική στον νεαρό θεραπευτή που παρουσίαζε ένα περιστατικό, επειδή βοήθησε την ασθενή του (μια ηλικιωμένη γυναίκα) να φορέσει το παλτό της στο τέλος της συνεδρίας. Ακολούθησε μια μεγάλη παθιασμένη συζήτηση.