“Η ζωή συρρικνώνεται ή μεγενθύνεται σε αναλογία με το θάρρος του καθενός.” Anais Nin

Ο Τίλιχ, πολύ εύστοχα, ορίζειτο θάρρος ως μία αρετή, ένα ενέργημαή το μέσο με το οποίο υπερβαίνουμε τους περιορισμούς των υπαρξιακών μας δεδομένων, επιβεβαιώνοντας την ύπαρξή μας, κατευθυνόμενοι προς την αυτοπραγμάτωση.

ΠΡΑΞΗ ΠΡΩΤΗ
Μόλις είχε τελειώσει η παράσταση. Μια βαθιά κοινωνικού περιεχομένου παράσταση, ένα στοχαστικό, φιλοσοφικό δράμα είχε λάβει τέλος. Ο Victor στεκόταν ακίνητος πίσω από την αυλαία σκεπτικός, κοιτάζοντας το σκούρο κόκκινο χρώμα της κουρτίνας που σε λίγο θα άνοιγε για την βαθιά υπόκλιση στο κοινό.

Λειτουργεί ένας γονιός άραγε με τα παιδιά του,όπως θα ήθελε να λειτουργεί,ή απλά μεταφέρει ότι του έχουν μάθει να κάνει? Ο ρόλος του ως γονέα είναι αυτό που τον εκφράζει ή δέχεται μια αφόρητη πίεση από πολλές πλευρές, προσπαθώντας να ανταπεξέλθει με τρόπους που έχουν βγει από ένα εγχειρίδιο?

Το άτομο με νευρογενή βουλιμία κυκλοφορεί συχνά δίχως να δίνει έντονο στίγμα της ψυχικής του διαταραχής. Συνήθως έχει κανονικό βάρος και φαίνεται να έχει αρκετή όρεξη για φαγητό. Παρατηρώντας από πιο κοντά, θα δούμε πως το άτομο που πάσχει, γυναίκα στις περισσότερες περιπτώσεις, εξαφανίζεται σχεδόν πάντα στην τουαλέτα μετά το φαγητό και επανέρχεται καμιά φορά με δρυμύτερη όρεξη.

Η απώλεια της Νανά Καραγιάννη μας στοίχειωσε όλους, παρόλο που δεν τη γνωρίζαμε προσωπικά, αλλά ίσως λίγο μέσα από τη δουλειά της ή τις εμφανίσεις της στην τηλεόραση.