Ως άνθρωποι όλοι έχουμε την ανάγκη της αγάπης και της συντροφικότητας και την αναζητούμε μέσα από τις προσωπικές μας σχέσεις. Υπάρχουν όμως και τύποι σχέσεων που δε βασίζονται πραγματικά σε αυτές τις ανάγκες αλλά στην ανάγκη της εξάρτησης. Κάποιοι άνθρωποι νιώθουν ολοκληρωμένοι ζώντας μέσα από τη ζωή του άλλου και προσκολλώντας σε αυτόν/ή.

Η συνεξάρτηση (codependency) είναι μια έννοια που εισήχθη τη δεκαετία του 1980 για να περιγράψει ένα ευρύ φάσμα σχεσιακών συμπεριφορών που αναστέλλουν την προσωπική λειτουργία. Δημιουργήθηκε μέσα στο κίνημα θεραπείας κατάχρησης ουσιών με την αναγνώριση ότι όχι μόνο οι αλκοολικοί, αλλά και οι οικογένειες των αλκοολικών χρειάζονταν θεραπεία (Krestan & Bepko, 1990).

Πως μπορούμε να κρατήσουμε τη ρομαντική ατμόσφαιρα της σχέσης μας ζωντανή; Πως μπορούμε να κρατήσουμε τις ισορροπίες στη σχέση μας; Η καλή επικοινωνία, μεταξύ άλλων δεξιοτήτων και η αλληλεξάρτηση είναι βασικές προϋποθέσεις εγγύτητας και αναθέρμανσης του πάθους.

Η Κ. μες τις συνεδρίες συνεχώς κατηγορούσε την μάνα της. Αυτή πάντα έφταιγε για όλα! Για την ανταγωνιστική τους σχέση, για την χαμηλή της αυτοεικόνα, για την συνεχή της ανάγκη να της απολογείται ακόμα για όσα δεν έφταιξε. Για τις αποτυχημένες της σχέσεις με τους άνδρες. Για την ανασφάλεια της να μείνει μόνη.

Τον τελευταίο καιρό γίνεται εκτενής λόγος για τον ρόλο του πατέρα στην οικογένεια και στην ανατροφή των παιδιών. Ο πατέρας και η μητέρα, το ζευγάρι δηλαδή αποτελούν μία ενότητα των οποίων η αγάπη, η τρυφερότητα, οι αξίες, οι αρχές αλλά και ο τρόπος ζωής επηρεάζουν καθοριστικά τον άγραφο χαρτί της ψυχής του παιδιού.