Ένα σημαντικό στοιχείο που κρατάει τους ανθρώπους “κλειδωμένους”, είναι η πεποίθησή τους πως ο αληθινός τους εαυτός - ο εσωτερικός εαυτός, ο εαυτός που έχουν κρύψει από τους άλλους - δεν αξίζει την αγάπη. Είναι αρκετά εύκολο να εντοπίσουμε την προέλευση αυτού του συναισθήματος. Το αυθόρμητο συναίσθημα ενός παιδιού, η πραγματική του ιδιοσυγκρασία, συχνά αποδοκιμάζονται από τους γονείς και άλλα σημαντικά για το παιδί πρόσωπα.

Μα τι είναι αυτό το mindfulness / ενσυνειδητότητα τέλος πάντων; Κάποια βουδιστική τεχνική; Ή μήπως άλλη μια new age μόδα που σε λίγα χρόνια θα έχουμε όλοι πια ξεχάσει;

Φθινόπωρο, εποχή αλλαγών και αποφάσεων: πόσα καινούρια προγραμματίζουμε, πόσα θέλουμε να αλλάξουμε και πόσα θα αναβάλλουμε τελικά; Γιατί άραγε, ενώ καταλαβαίνουμε πως χρειαζόμαστε αλλαγές μικρές και μεγάλες στη ζωή μας, δεν τις τολμάμε;

Γιατί μας φαίνεται τόσο μεγάλο να απαλλαγούμε από λίγα περιττά κιλά, να παραιτηθούμε από μια δουλειά που δε μας γεμίζει πια, να αφήσουμε πίσω μια σχέση ή μια εξάρτηση που αναγνωρίζουμε πως μας βλάπτει; 

«Φοβάμαι ότι δεν θα τελείωνα ποτέ αν τυχόν έμπαινα σε θεραπεία», μου εκμυστηρεύτηκε πρόσφατα μια φίλη. Φαντάζομαι πως για πολλούς είναι τρομακτικό το ενδεχόμενο πως αν ξεκινήσουν να «ξεφλουδίζουν το κρεμμύδι», ίσως να μη μπορούν να σταματήσουν.

Οι περισσότεροι θεραπευτές όμως θέτουμε ένα πρώτο χρονικό όριο.

"Αυτάρκη κι ευτυχισμένα", απαντούν οι περισσότεροι γονείς, όταν τους ρωτάω πώς θέλουν ιδανικά να γίνουν τα παιδιά τους σε τριάντα χρόνια ή και λιγότερο από σήμερα. Στην Εκπαίδευση Αποτελεσματικού Γονέα, το 30 year plan είναι μια από τις βασικές έννοιες πάνω στην οποία εργαζόμαστε με τους γονείς και ένας γνώμονας για να κρίνουμε αν η συμπεριφορά μας ενισχύει την ανάπτυξη των χαρακτηριστικών που θέλουμε τα παιδιά να αποκτήσουν μεγαλώνοντας.