Η Δραματοθεραπεία αποτελεί μια μακρόχρονη ψυχοθεραπεία. Η ψυχοθεραπευτική αυτή προσέγγιση έχει τις ρίζες της στο Θέατρο. Το θέατρο είναι ο τόπος που επισκεπτόμαστε προκειμένου να έχουμε ένα «όραμα», τη θέα ενός πράγματος, πώς θα μπορούσε να είναι, πώς ήταν ή πώς πραγματικά είναι. Το θέατρο μπορεί να συμπυκνώσει μία ιστορία σε χρόνο, τόπο και δράση, έτσι ώστε να την αντιληφθούμε ως σύνολο.

Αξίζει να θυμόμαστε πάντα, πως o Ολλανδός ιστορικός του πολιτισμού Johan Huizinga, μίλησε 80 χρόνια πίσω, το 1938, για τον Homo Ludens, τον Παίζοντα Ανθρωπο. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, η ανθρωπολογία και οι άλλες κοινωνικές επιστήμες, ελάχιστα είχαν τονίσει τη σημασία που έχει το παιγνίδι για τον πολιτισμό.

Δεν ξέρω κανένα παραμύθι. Κανένα από τα χαμένα αγόρια δεν ξέρει παραμύθια, είπε ο Πήτερ.
Τι φρικτό !, είπε η Γουέντι.
Ξέρεις γιατί τα χελιδόνια χτίζουν τις φωλιές τους στις μαρκίζες των σπιτιών;… Για να ακούνε τα παραμύθια.
J.M. Barrie, Πίτερ Παν ή το παιδί που αρνιόταν να μεγαλώσει.