Είναι αλήθεια πως η κοινωνική στιγματοποίηση επικρατεί έντονα όσον αφορά στα άτομα τα οποία έχουν εμπλακεί στο σύστημα ποινικής δικαιοσύνης.
Αυτό αποτελεί αποτέλεσμα των βεβαρυμμένων ποινικών τους μητρώων καθώς και των ποινών που τους έχουν αποδοθεί.

Στις μέρες μας, το σεξουαλικό έγκλημα αποτελεί μια από τις παραβάσεις με κατά βάση όλο και αυξανόμενα κρούσματα. Υπολογίζεται ότι τα τελευταία χρόνια τα θύματα αυξάνονται ραγδαία, ενώ θεωρείται ότι ο αριθμός των ατόμων που πλήττονται από σεξουαλικά εγκλήματα είναι περίπου ο διπλός από αυτόν που αναφέρεται στις αστυνομικές αρχές.

Τόσο η επιστήμη της Ψυχολογίας, όσο και η Ψυχιατρική, διδάσκουν πως η συμπεριφορά είναι το αποτέλεσμα πολύπλοκων περιβαλλοντικών παραγόντων σε συνδυασμό με την αλληλεπίδραση τους με την εκάστοτε χαρακτηριστικά προσωπικότητας και βιολογική κατάσταση του ατόμου την κάθε δεδομένη στιγμή. Όταν η συζήτηση έρχεται στο θέμα της επικινδυνότητας, το ζήτημα εκλαμβάνεται διαφορετικά από τη νομική επιστήμη σε σχέση με τις επιστήμες της ανθρώπινης συμπεριφοράς.

Η σεξουαλική κακοποίηση είναι ένα πολύ συχνό φαινόμενο, το οποίο πλήττει τόσο ενήλικες όσο και παιδιά, τόσο γυναίκες όσο και άνδρες. Παρόλα αυτά, οι περισσότερες θυματολογικές μελέτες με θέμα τις επιδράσεις της τραυματικής εμπειρίας της σεξουαλικής κακοποίησης επικεντρώνονται ως επί το πλείστον στις γυναίκες και παιδιά θύματα.

Ο βιασμός έχει λάβει ιδιαίτερα υψηλή δημοσιότητα ως ένα πρόβλημα γένους θηλυκού. Ο φεμινιστικός χρωματισμός του, δυστυχώς έχει ως συνέπεια να αγνοούνται οι εμπειρίες σεξουαλικής κακοποίησης των ανδρών.