1955. Ο Stunkard μιλά για πρώτη φορά για το σύνδρομο Νυχτερινής Υπερφαγίαςή αλλιώς NES (Night Eating Syndrome). Χαρακτηριστική συμπεριφορά των ατόμων (που ενδεχομένως αρκετοί να μην την αντιλαμβάνονται) είναι η μεγάλη κατανάλωση τροφής το βράδυ και όχι καφέ που μπορεί να παραπέμπει η αγγλική συντομογραφία (NES).

Μήπως καταναλώνετε μεγάλες ποσότητες φαγητού, όταν είστε αγχωμένος/η προκειμένου να αισθανθείτε καλύτερα; Επιβραβεύετε συχνά τον εαυτό σας με γλυκά; Τρώτε συνήθως μέχρι ν’ αναρωτηθείτε: «Τί το ’θελα κι έφαγα τόσο;» Το φαγητό σας κάνει να νιώθετε ασφαλείς; Μειώνει το άγχος σας; Όταν παρατρώτε, αισθάνεστε πιο ευχάριστα ή ανακουφισμένοι; Δεν κρατιέστε, όταν βλέπετε φαγητό που σας αρέσει;

Η παιδική παχυσαρκία εμφανίζεται στις σημερινές δυτικές κοινωνίες με όλο και αυξανόμενα ποσοστά, με τη χώρα μας να κατέχει δυστυχώς τη δεύτερη θέση στη σχετική λίστα, μετά τις ΗΠΑ, σύμφωνα με τις τελευταίες μετρήσεις του Ερευνητικού Ινστιτούτου του Πανεπιστημίου Ψυχικής Υγείας (UMHRI).

Η οποιαδήποτε διατροφική διαταραχή εξ ορισμού είναι ασθένεια της ψυχής που σωματοποιείται με μόνο σκοπό να συνειδητοποιήσουμε ότι νοσούμε και να βρούμε τη λύση.

Σχετίζεται η ψυχική μας διάθεση με την πρόσληψη σωματικού βάρους? Η απάντηση είναι βεβαίως ναι, αλλά με ποιον τρόπο συμβαίνει αυτό? Κατ αρχήν γνωρίζουμε ότι το άγχος, η μελαγχολία επηρεάζουν αρνητικά τον μεταβολισμό μας, μέσα από μια πολύπλοκη διαδικασία.

Οι περισσότεροι άνθρωποι κάποια στιγμή στη ζωή τους είτε «έκαναν δίαιτα» είτε προσπάθησαν να αλλάξουν το σχήμα του σώματός τους. Πολλοί τα κατάφεραν, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα, παρόλο που το βάρος συχνά σημειώνει μια σταδιακή αύξηση καθώς το άτομο μεγαλώνει σε ηλικία.

Η γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία έχει αποδειχθεί ερευνητικά ότι αποτελεί αποτελεσματικό μοντέλο θεραπείας για την ψυχογενή ανορεξία, την ψυχογενή βουλιμία και τη διαταραχή υπερφαγίας.

Δεν τρώμε πάντοτε για να ικανοποιήσουμε τη βιολογική μας ανάγκη. Πολλοί καταφεύγουν στο φαγητό γιατί έτσι θεωρούν ότι θα διαχειριστούν το άγχος τους ή ότι θα αντιμετωπίσουν τυχόν αρνητικά τους συναισθήματα όπως θλίψη, μοναξιά ή πλήξη. Όμως, μετά το φαγητό δε νιώθουν καλύτερα γιατί και η άσχημη ψυχολογική τους κατάσταση παραμένει, αλλά συγχρόνως νιώθουν και ενοχές για τα υπερφαγικά επεισόδια.

Στην Ελλάδα, οι πολλές εορταστικές περίοδοι - Χριστούγεννα, Πάσχα, ονομαστικές εορτές- όπως επίσης και οι καλοκαιρινές διακοπές, συνήθως μας βγάζουν από τον προγραμματισμό μας. Έχω παρατηρήσει πολύ συχνά το φαινόμενο άνθρωποι που δεν εντρύφησαν στη διατροφή τους τουλάχιστον για δύο με τρεις μήνες προκειμένου να αισθάνονται ασφαλείς, εγκατέλειψαν γρήγορα την προσπάθειά τους γεμάτοι αισθήματα ενοχής και απογοήτευσης. 

Είναι αργά το απόγευμα και μόλις γύρισα σπίτι. Είχα μια πολύ κουραστική μέρα στη δουλειά. Διαφώνησα με συναδέλφους, δέχτηκα επίπληξη από τον ανώτερο μου και κουράστηκα ετοιμάζοντας ένα project που μου ανέθεσαν. Το μόνο που ήθελα γυρίζοντας σπίτι είναι να φάω το κυρίως γεύμα μου που δεν είχα φάει στην εργασία (διότι δεν νιώθω άνετα να τρώω εκεί πέρα και να νιώθω τα βλέμματα των συναδέλφων μου πάνω μου).

Η τροφή είναι το καύσιμο που χρειάζεται ο οργανισμός μας για να λειτουργήσει. Παράλληλα, όμως, για τους περισσότερους ανθρώπους το φαγητό αποτελεί και μια σημαντική απόλαυση. Είναι ένας τρόπος να φροντίσουμε τους αγαπημένους μας, μια μορφή επικοινωνίας όταν καθόμαστε όλοι μαζί στο ίδιο τραπέζι, αλλά και αναπόσπαστο στοιχείο της φιλοξενίας.

Ένας από τους κυριότερους λόγους που ένα άτομο μπαίνει σε δίαιτα, είναι για να αισθανθεί καλύτερα για τον εαυτό του να εκτιμηθεί  και να νιώσει λίγο περισσότερο εμπιστοσύνη, να γίνει λίγο περισσότερο αποδεκτό από αυτό που έχει ήδη βιώσει. Χάνοντας βάρος συνήθως φέρνει περισσότερο αυτό-εκτίμηση και αυτό-πεποίθηση. Αυτή η ενίσχυση είναι πολύ δυναμική αλλά εσωτερικά τίποτα δεν έχει αλλάξει και πιθανώς το άτομο το γνωρίζει.

Οι διαταραχές διατροφής αποδίδονται σε σχέση με την ύπαρξη τριών χαρακτηριστικών: την δυσλειτουργική διατροφική συμπεριφορά, την αρνητική εικόνα σώματος και τις προσπάθειες (επιτυχείς ή ανεπιτυχείς) απώλειας βάρους. Πέρα όμως απ' αυτά, τα άτομα με διατροφικές διαταραχές συνήθως αντιμετωπίζουν προβλήματα κατάθλιψης, άγχους, χαμηλής αυτοεκτίμησης, και ίσως κάποια διαταραχή προσωπικότητας.

Οι Διαταραχές Πρόσληψης Τροφής (ΔΠΤ), αποτελούν ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο στον Διεθνή Διαγνωστικό Οδηγό της Αμερικανικής Εταιρίας Ψυχολόγων (APA, Diagnostic and Statistical Manual (DSMV), 2013).