Αν κάνετε μια επίσκεψη σε ένα γυμναστήριο της γειτονιάς σας θα παρατηρήσετε ίσως περισσότερους άνδρες απ’ ότι γυναίκες να γυμνάζονται, να τρέχουν αρκετές ώρες στο διάδρομο, να σηκώνουν με μανία πολλά βάρη κοιτάζοντας ταυτόχρονα τον εαυτό τους ή μάλλον συγκεκριμένες περιοχές του σώματός τους στον καθρέφτη και ξεφυσώντας καταϊδρωμένοι στο τέλος της προσπάθειας να χαμογελάνε όλο καμάρι μόνοι τους, κοιτάζοντας στον καθρέφτη ή αν υπάρχει γνωστός που γυμνάζεται να στραφούν σε αυτόν να μοιραστούν το κατόρθωμά τους.

Σώμα, κορμί, βάρος, καλούπι · παχύσαρκος, χοντρός, αδύνατος, κοκαλιάρης. Τόσες λέξεις περιγράφουν και προσπαθούν να κατηγοριοποιήσουν τον τύπο του σώματος προσθέτοντας «ετικέτες» σα να πρόκειται για προϊόν προς πώληση. Μήπως τελικά όσο κυνικά κι αν ακούγεται, το σώμα μας αποτελεί μια ιδέα άκρως αξιοποιήσιμη και κερδοφόρα για το χώρο του καταναλωτισμού και του μάρκετινγκ;

Το στοιχείο της επιβίωσης έχει κάνει αισθητή την παρουσία του τα τελευταία χρόνια σε διάφορα τηλεοπτικά παιχνίδια. Οι συμμετέχοντες σε αυτά τα παιχνίδια μπαίνουν καλά στο ρόλο του Ροβινσώνα, κάτι που εντείνει το ένστικτο της επιβίωσής τους, καθώς εφοδιάζονται με τις απολύτως απαραίτητες πρώτες ύλες και καλούνται να δημιουργήσουν αντικείμενα ή να μονομαχήσουν για την τροφή τους ώστε να κρατηθούν ζωντανοί.

Η τροφή είναι το καύσιμο που χρειάζεται ο οργανισμός μας για να λειτουργήσει. Παράλληλα, όμως, για τους περισσότερους ανθρώπους το φαγητό αποτελεί και μια σημαντική απόλαυση. Είναι ένας τρόπος να φροντίσουμε τους αγαπημένους μας, μια μορφή επικοινωνίας όταν καθόμαστε όλοι μαζί στο ίδιο τραπέζι, αλλά και αναπόσπαστο στοιχείο της φιλοξενίας.

Μια από τις συνηθέστερες και πιο έντονες ανησυχίες των γονέων είναι η σωματική ανάπτυξη και υγεία των παιδιών τους, την οποία παρατηρούν και εξετάζουν ανάλογα με τη ποσότητα και ποιότητα του φαγητού που αυτά τρώνε. Συνήθως, όμως αυτό μπορεί να γίνει μια καλοβαλμένη παγίδα την οποία οι ίδιοι οι γονείς θέτουν στον εαυτό τους.

«Ράψε το ρημάδι, θα σκάσεις!» «Φάε κάτι, θα πεθάνεις, δεν το βλέπεις;»
Το παράλογο των διατροφικών διαταραχών στα μάτια όσων θεωρούν το βάρος, ένα απλό ισοζύγιο του πόσες θερμίδες λαμβάνεις και πόσες καταναλώνεις. Ακόμη κι όταν η ζυγαριά δείχνει φιλική μέσα από έναν αριθμό που εμπίπτει στην κλίμακα φυσιολογικού βάρους, βάσει του φύλου και του ύψους κάποιου, μπορεί να είναι ο μεγαλύτερος δυνάστης του κι αυτό να μην το ξέρει κανείς.

Η παιδική παχυσαρκία είναι μια από τις σοβαρότερες προκλήσεις της δημόσιας υγείας του 21ου αιώνα.
Το πρόβλημα είναι παγκόσμιας κλίμακας και επηρεάζει πολλές χώρες χαμηλού και μεσαίου βιοτικού επιπέδου, ιδιαίτερα τις αστικές περιοχές. Ο επιπολασμός έχει αυξηθεί σε ανησυχητικό βαθμό.

Οι διαταραχές διατροφής αποδίδονται σε σχέση με την ύπαρξη τριών χαρακτηριστικών: την δυσλειτουργική διατροφική συμπεριφορά, την αρνητική εικόνα σώματος και τις προσπάθειες (επιτυχείς ή ανεπιτυχείς) απώλειας βάρους. Πέρα όμως απ' αυτά, τα άτομα με διατροφικές διαταραχές συνήθως αντιμετωπίζουν προβλήματα κατάθλιψης, άγχους, χαμηλής αυτοεκτίμησης, και ίσως κάποια διαταραχή προσωπικότητας.

Οι Διαταραχές Πρόσληψης Τροφής (ΔΠΤ), αποτελούν ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο στον Διεθνή Διαγνωστικό Οδηγό της Αμερικανικής Εταιρίας Ψυχολόγων (APA, Diagnostic and Statistical Manual (DSMV), 2013).

Ως ψυχογενής βουλιμία ορίζεται η επεισοδιακή, μη ελεγχόμενη, καταναγκαστική και ταχεία κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων τροφής εντός μικρής χρονικής περιόδου. Το άτομο για να ελέγξει το βάρος του και από τον υπερβολικό του φόβο να μην παχύνει προβαίνει σε επανορθωτικές συμπεριφορές όπως είναι ο αυτοπροκαλούμενος εμετός, η χρήση καθαρτικών ή διουρητικών, η έντονη άσκηση αλλά και η υπερβολική δίαιτα ή η νηστεία.

Ψυχογενής βουλιμία : η διαταραχή πρόσληψης τροφής που εμπλέκει βουλιμική κατανάλωση και προκλητό εμετό. Αυτή η διαταραχή πρόσληψης τροφής χαρακτηρίζεται από επανειλημμένα επεισόδια υπερφαγίας που ακολουθούνται από συμπεριφορές ακύρωσης.

Τι είναι η βουλιμία;
Η ψυχογενής βουλιμία είναι μια σοβαρή διατροφική διαταραχή η οποία χαρακτηρίζεται από συχνά επεισόδια υπερβολικής κατανάλωσης τροφής και συγχρόνως από την προσπάθεια των πασχόντων να διατηρήσουν το βάρος τους καταφεύγοντας σε εμετικά επεισόδια ή σε υπερβολική σωματική άσκηση για κατανάλωση των θερμίδων.