Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ο τρόπος με τον οποίο εκδηλώνονται πολλές από τις συνηθισμένες διαταραχές αντικατοπτρίζει τον πολιτισμό στον οποίο εμφανίζονται.

Οι αγχώδεις διαταραχές αποτελούν μία από τις πιο κοινές ψυχιατρικές καταστάσεις, επηρεάζοντας μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού. Ιδιαίτερα, οι νέοι ενήλικες φαίνεται να είναι μια ευάλωτη ομάδα που πλήττεται από αυτές τις διαταραχές, καθώς η μετάβαση στην ενήλικη ζωή, οι πιέσεις των σπουδών, οι κοινωνικές προσδοκίες και οι επαγγελματικές ανησυχίες συχνά εντείνουν τα συμπτώματα του άγχους.

Καθώς αυξάνεται ο αριθμός των πλήρως ή έστω εν μέρει εμβολιασμένων σε πολλές χώρες -μεταξύ των οποίων η Ελλάδα- γίνεται αντιληπτό ότι αρκετοί άνθρωποι δυσκολεύονται να ξαναγυρίσουν στην κοινωνική ρουτίνα των προπανδημικών δραστηριοτήτων και των σχέσεων τους.

Κάποια στιγμή εργαζόμουν σε μια μικρή πόλη, όπου λίγοι ψυχολόγοι ιδιώτευαν και συχνά μου τηλεφωνούσε ο εκδότης της τοπικής εφημερίδας, με σκοπό να συντάξω διάφορα θέματα ψυχολογίας. Ένα συγκεκριμένο τηλεφώνημα του ξεχωρίζει. Χρειαζόταν μια φράση, ένα ρητό για ένα άρθρο σχετικά με τη συναισθηματική απομόνωση.

Πολλές φορές αναρρωτιόμαστε: τι είναι φόβος; γιατί φοβάμαι; πώς θα καταλάβω εάν αυτό που έχω είναι φοβία; θεραπεύεται;

Αυτά τα ερωτήματα, λοιπόν, πρόκειται να απαντηθούν παρακάτω.
Ο φόβος είναι ένα βασικό συναίσθημα που προκαλείται από τη συνειδητοποίηση ενός πραγματικού ή πλασματικού κινδύνου ή απειλής.

Ο φόβος ως φυσικό συναίσθημα
Ο φόβος ανήκει στα φυσικά συναισθήματα του ανθρώπου και εμφανίζεται πολύ νωρίς στη ζωή. Ο φόβος είναι αυτό το συναίσθημα που νιώθουμε μπροστά σε έναν πραγματικό για μας κίνδυνο. Είναι ένα συναίσθημα που μας βάζει σε άμυνα και προστατεύει τον οργανισμό μας από την απειλή αυτή. Υπάρχουν φόβοι που είναι έμφυτοι- αντανακλαστικοί και άλλοι που είναι επίκτητοι.