Μπορούν όλοι να γίνουν γονείς;

Ακρόαση άρθρου......

Η μητρότητα και η αναπαραγωγή έχουν αναχθεί σε υπέρτατη αξία, ειδικά σε μία κοινωνία όπως η Ελληνική. Η μητρότητα εξυμνείται από τις περιπτώσεις εγκυμοσύνης των διάσημων σε περιοδικά και εκπομπές μέχρι και τις άγνωστες Ελληνικές οικογένειες. Και ναι, το να φέρνεις έναν άνθρωπο στον κόσμο είναι μία υπέροχη διαδικασία, ανυψώνει την ύπαρξη του ανθρώπου και τον καθιστά έναν μικρό δημιουργό.

Όμως η πράξη της γέννησης δεν επαρκεί για την υγιή ανάπτυξη ενός νέου ανθρώπου και την ένταξή του σε ένα νέο και ισορροπημένο μέλος την κοινωνίας. Ούτε, φυσικά, και ο ετερόφυλος σεξουαλικός προσανατολισμός επαρκεί για να μεγαλώσει ένα παιδί ευτυχισμένο. Μπορούμε λοιπόν να αναρωτηθούμε- ένα ερώτημα το οποίο έχουμε όλοι υποβάλλει κάποια στιγμή και στους άλλους αλλά και στον εαυτό μας: Μπορούν/πρέπει όλοι να γίνουν γονείς;

Ένα παιδί δεν έρχεται για να εκπληρώσει όνειρα των γονιών που θάφτηκαν μέσα τους και έγιναν απωθημένα, δεν έρχεται επειδή ο υποψήφιος γονιός φοβάται να έρθει σε επαφή με το ενδεχόμενο μοναξιάς σε μεγαλύτερη ηλικία. Έρχεται επειδή είναι δημιούργημα αγάπης. Και έρχεται σε αυτό τον κόσμο για να ζυμωθεί μέσα σε ένα περιβάλλον αγάπης μέχρι να έρθει η στιγμή που θα βγει στην κοινωνία ως μία ελεύθερη και αυτόνομη προσωπικότητα. Και έχει ανάγκη ένα περιβάλλον ομόνοιας, αγάπης και κάλυψης των απαραίτητων βιολογικών και συναισθηματικών αναγκών του.

Είναι ένα πρόσωπο με τα δικά του όνειρα, ανάγκες και επιθυμίες και αυτά είναι που πρέπει να ακολουθήσει σε αυτή τη ζωή. Όχι το επάγγελμα του γονιού ή τον τρόπο ζωής που επιθυμούν για αυτόν.

Οι περισσότεροι άνθρωποι γίνονται γονείς κάποια στιγμή στη ζωή τους. Ακόμα όμως αμφιταλαντεύομαι στο τι είναι αυτό που μπορεί να καταστήσει έναν άνθρωπο ικανό στο να επιτελέσει την αναπαραγωγή του είδους του, να δημιουργήσει απογόνους;

Η δουλειά, η ηλικία, το βιολογικό ρολόι;

Σε πολλούς ανθρώπους είναι ένα γεγονός που συμβαίνει τυχαία, δεν το έχουν προγραμματίσει και απλώς προσπαθούν να συμβιβαστούν. Σε άλλους είναι επιλογή και όνειρο ζωής (ίσως αυτή να είναι και η πιο σωστή αιτία, μάλλον είναι) και άλλοι άνθρωποι επίσης δημιουργούν οικογένεια επειδή είναι σύνηθες φαινόμενο , επειδή κάνουν οι περισσότεροι και δε θα ήθελαν να νοιώθουν αποξενωμένοι και αποκομμένοι από το μεγαλύτερο μέρος του κοινωνικού συνόλου. Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι καλός γονιός είναι εκείνος που έχει κατανοήσει το μέγεθος της ευθύνης του να είναι κάποιος γονιός, οι περισσότεροι διαπιστώνω ότι δεν το έχουν αντιληφθεί. Και αυτό διότι γονεϊκή ευθύνη σημαίνει προτεραιότητα στον άνθρωπο που επιλέγω να φέρω στον κόσμο, κάτι που πολλοί άνθρωποι φοβούνται επειδή δε θέλουν να στερηθούν την άνεση και τις ενήλικες απολαύσεις.
Το γεγονός είναι ότι οι ετερόφυλοι άνθρωποι εξαιτίας του ‘’φυσιολογικού’’ τους σεξουαλικού προσανατολισμού μπορούν να δημιουργήσουν παιδιά όποτε θελήσουν, ακόμα και μετά από μία τυχαία γνωριμία. Δεν επαρκεί αυτό όμως για μία υγιή διαπαιδαγώγηση στο παιδί, ούτε το μοτίβο της παραδοσιακής οικογένειας, όπως είθισται.

Αλλιώς δε θα βλέπαμε τόσα παιδιά δυστυχισμένα, πληγωμένα, κακοποιημένα, στερημένα πίσω από κλειστές πόρτες φιλήσυχων και ‘’ευτυχισμένων’’ οικογενειών. Η ανωριμότητα, ο εγωκεντρισμός, η αλαζονεία, είναι συναισθήματα βλαπτικά και για το γονιό και ακόμα περισσότερο για το παιδί. Ένα παιδί έχει ανάγκη την αποδοχή, την απόλυτη αγάπη , εκτίμηση ,αγκαλιά, πρέπει να μάθει πώς να σκέφτεται και όχι τι να σκέφτεται. Δε θεωρώ ότι όλα αυτά μπορούν να τα δώσουν όλοι οι άνθρωποι. Και δεν είναι όντως όλοι οι άνθρωποι ικανοί για να γίνουν γονείς.

Στα 23 μου χρόνια γνώρισα υπέροχους ανθρώπους που δεν είχαν παιδιά και αυτό με πίκραινε, διότι σκεφτόμουν πόσο υπέροχοι γονείς θα μπορούσαν να γίνουν, πόση αγάπη θα μπορούσαν να μεταγγίσουν σε ένα παιδί. Και γνώρισα και ανθρώπους που είχαν παιδιά. Και αυτό το γεγονός ήταν επίσης το ίδιο που με πίκραινε.