Συνηθίζουμε να λέμε: ''πάνω από όλα η υγεία μας, η υγεία των παιδιών μας!'' και πράγματι η αξία της είναι ανεκτίμητη. Μαζί όμως με την σωματική υγεία έρχεται και η ψυχική: νους υγιής εν σώματι υγιεί.

Το να είσαι γονιός δεν είναι εύκολο πράγμα. Δεν υπάρχει ευκαιρία για πρόβα, δεν υπάρχουν σχολεία. Το μόνο που κουβαλάμε μέσα μας σαν εφόδιο γι' αυτή την αποστολή είναι το ένστικτο να φροντίσουμε τους απογόνους μας, αλλά και το μοντέλο των δικών μας γονιών και της σχέσης με αυτούς.

Ο όρος αυτοεκτίμηση χρησιμοποιείται για την απόδοση του αγγλικού όρου self-esteem. Σύμφωνα με τον Stanley Coopersmith, ο οποίος υπήρξε ένας από τους κύριους μελετητές της έννοιας της αυτοεκτίμησης, ο όρος υποδηλώνει την εκτίμηση και τις συνήθεις αντιλήψεις του ατόμου για τον εαυτό του, καθορίζοντας τον βαθμό στον οποίο εκείνο πιστεύει ότι είναι ικανό, επιτυχημένο, σημαντικό και άξιο.

Πόσο ειλικρινείς ειμαστε με τα παιδια μας; Πόσο αποκαλυπτικοι ειμαστε των οσων σκεφτόμαστε, αισθανόμαστε και πραττουμε;
Και πόσο απαιτητικοι ειμαστε εμεις, αντιστοιχα από εκεινα, για τις δικες τους πραξεις, τις δικες τους κουβέντες, τα δικα τους συναισθηματα;

Όταν τα παιδιά κάνουν κακές σκέψεις νιώθουν ενοχές. Αυτές οι κακές σκέψεις μπορεί να είναι αρνητικοί χαρακτηρισμοί π.χ. Να σκεφτούν ότι ένας οικογενειακός φίλος είναι "χοντρούλης" ή "ρυτιδιασμένος." Μερικές φορές είναι σεξουαλικής φύσεως π.χ. Μπορεί να φαντάζονται ένα συμμαθητή τους γυμνό ή βίαιες π.χ. Να νομίζουν ότι θέλουν να σκοτώσουν τη μητέρα τους.

1.  Σε αγαπώ!
Χωρίς ''αλλά'', χωρίς τίποτα άλλο. Ένα μεγάλο ΄΄σ'αγαπώ'', σαν ένα μεγάλο φιλί.
2.  Σε εμπιστεύομαι.
Όχι μόνο στα λόγια, αλλά και εμπρακτα, δίνοντας πρωτοβουλίες και χώρο για δράση.

Τα παιδιά, από τη νηπιακή ακόμη ηλικία χρειάζεται να μάθουν να ελέγχουν τη συμπεριφορά τους και να τηρούν ορισμένους κανόνες, ώστε να προστατεύουν τον εαυτό τους, αλλά και να μπορούν να συμβιώνουν με άλλους ανθρώπους.

Πώς τα παιδιά λοιπόν κάνουν φίλους; Τα νεογέννητα μωρά γεννιούνται έτοιμα να κοινωνικοποιηθούν. Σε όλη την εξελικτική ιστορία μας, η ικανότητα να συνάπτει κανείς φιλικούς δεσμούς υπήρξε μια κρίσιμη ικανότητα επιβίωσης.

Οι γονείς παίζουν σημαντικό ρόλο στο να μάθουν τα παιδιά τους πώς να κάνουν φίλους.

"Δεν θέλω να διαβάσω τώρα". "Θα διαβάσω αργότερα". "Δεν πειράζει αν δεν πάρω καλό βαθμό". "Και τι έγινε αν δε γράψω καλά";

Δεν είναι λίγες οι φορές που οι γονείς λαμβάνουν τέτοιου είδους απαντήσεις από τα παιδιά τους όταν πρόκειται να διαβάσουν. Κάποιες φορές καθημερινά, κάποιες άλλες περιστασιακά. Τα παιδιά που αντιδρούν με αυτό τον τρόπο είναι μαθητές που έχουν χάσει το κίνητρο τους για μια καλή σχολική επίδοση.

Αρκετές φορές ακούμε τα παιδιά να μιλούν αρνητικά για τον εαυτό τους π.χ. "Είμαι τόσο ηλίθια", "Κανείς δεν με συμπαθεί", "Είμαι χοντρή", "Είμαι άσχημος". Μερικές φορές μέσα από αυτές τις δηλώσεις επιζητούν την αναίρεση αυτών από τους άλλους. Αρχικά αυτές οι δηλώσεις μπορεί να φαίνονται αβλαβείς όμως ο συνεχής αρνητικός διάλογος με τον εαυτό τους μπορεί να αντανακλά μια νοσηρή τάση του να σκέφτονται το χειρότερο για εκείνα.

Ξεκινώντας θα λέγαμε απλά «ΜΗΝ κάνετε για το παιδί ότι μπορεί να κάνει μόνο του». Ο κανόνας αυτός είναι ΠΑΡΑ πολύ σημαντικός και χρειάζεται να τον επαναλαμβάνεται πολλές φορές μέσα στη μέρα σας. Αν είναι δύσκολο να το θυμάστε μπορείτε να το γράψετε, να το εκτυπώσετε και να το κολλήσετε σε εμφανές σημείο στο σπίτι σας.

google news iconΤο Psychology.gr είναι εγκεκριμένος εκδότης στην υπηρεσία Google News. Ακολουθήστε μας για να έχετε πρόσβαση στην αρθρογραφία και άμεση ενημέρωση για έρευνες ψυχολογίας και θέματα ψυχικής υγείας: Psychology.gr - Google News

Ακολουθήστε το PSYCHOLOGY.GR στο Youtube για δωρεάν σεμινάρια και στο Facebook για να ενημερώνεστε άμεσα για όλα τα νέα άρθρα ψυχολογίας & αυτοβελτίωσης.

Συμβουλευτική Γονέων: Άρθρα

Εξειδικευμένοι Συνεργάτες

Οι ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΚΤΗ

Εγγραφή στο Newsletter

Ενημερωθείτε για τα άρθρα της εβδομάδας, για σεμινάρια και άλλες δράσεις που αφορούν αποκλειστικά την Ψυχολογία και την Ψυχική Υγεία.

Ενδιαφέροντα
Loading...