Η στιγμή της αναγέννησης

Ακρόαση άρθρου......

Στην ψυχή του κάθε ανθρώπου φωλιάζουν χιλιάδες εικόνες, ως γνωστόν βιώματα τα οποία επηρεάζουν την πορεία της ζωής μας. Αυτά τα βιώματα λειτουργούν είτε ως κινητήριος δύναμη είτε ως τροχοπέδη στην ανάπτυξη μας.
Πόσο συνειδητοποιούμε τι μας συμβαίνει, έχουμε αναρωτηθεί γιατί τα πράγματα δεν οδηγούνται στο επιθυμητό αποτέλεσμα;
Η ενδοσκόπηση είναι μια διεργασία με κόστος.

Χρειάζεται δύναμη για να αλλάξουμε ό,τι μας εμποδίζει να εξελιχθούμε. Έτσι λοιπόν για να έρθουμε σε επαφή με τα διαφορετικά κομμάτια του εαυτού μας χρειάζεται να συγκρουστούμε ενδοψυχικές συγκρούσεις έτσι ώστε να επέλθει η λύτρωση και η απελεθεύρωσή μας.

Πότε όμως είναι κανείς έτοιμος να διασχίσει τα μονοπάτια της ψυχής του; Γιατί όσο ζούμε είναι απαραίτητο να εξελισσόμαστε προς το καλύτερο. Και το ερώτημα είναι ποιος το ορίζει, ποιο είναι το “καλό” μας; Η απάντηση βασίζεται σε εκείνη τη χρονική στιγμή που για τον καθένα είναι μοναδική, η οποία φέρνει στο φως τις διαστρεβλώσεις που έχουν δημιουργηθεί γύρω από τον εαυτό μας, τους άλλους, το μέλλον. Αυτή η στιγμή θα αποτελέσει το εφαλτήριο νέων ανακατατάξεων στη ζωή μας, δημιουργούμε ξανά την ύπαρξή μας, ορίζουμε ξανά τη ζωή μας θέτοντας τους δικούς μας κανόνες. Όλο αυτό θα μπορούσαμε να το παρομοιάσουμε με τη στιγμή της γέννησης και της δικής μας αναγέννησης.

Η αναγέννηση μοιάζει με φως που διαχέεται με αρμονία στη φύση, με ένα καράβι που θα ταξιδέψει σε νέους προορισμούς, με ένα λουλούδι που ανθίζει. Ας δώσουμε λοιπόν στον εαυτό μας τη δυνατότητα να ανθίζει και να σκορπά το φως στις ξεχωριστές διαδρομές της ζωής.