Τελικά μάθαμε τι θα πει ο κόσμος;

Ακρόαση άρθρου......

Τι θα πει ο κόσμος; Τι θα σκεφτεί ο κόσμος; Φράσεις που καθορίζουν στάσεις και συμπεριφορές και καθρεπτίζουν νοοτροπίες γενεών και γενεών ειδικά στον ελλαδικό χώρο. Οι ελληνικές οικογένειες έχουν μεγαλώσει με γνώμονα την γνώμη και την άποψη του κόσμου. Τι θα σκεφτεί ο διπλανός, τι γνώμη εχει  ο απέναντι;

Στρέφουμε την προσοχή μας στα περιφερειακά νοήματα και οχι στην ουσία. Η ουσία τείνει να γίνει ανούσια, μέσα από την τριβή με την καθημερινότητα.

Τα παιδιά μεγαλώνουν χωρίς να μάθουν να ενεργούν με γνώμονα τα θέλω τους αλλά με κριτήριο τι θα πει ο κόσμος. Αυτό εχει σαν αποτέλεσμα να ζουν την ζωή τους με μια εξαρτητική σχέση με τον περίγυρο τους.

Η αρχή γίνεται μέσα απο την οικογένεια. Οι γονείς λειτουργούν ως παραδειγμα για τα παιδιά τους, με λεκτική ή μη λεκτική παρουσία. Τα παιδιά μιμούνται αυτά που βλέπουν.

«Να είσαι καλό παιδί να περπατάω με το κεφάλι ψηλά στην κοινωνία»
Και πόσο εγωιστικό είναι αυτό; Να είναι «καλό παιδί» για να εχει συμφέρον ο γονιός στην εικόνα του. Αυτή η βιτρίνα! Ολα ειναι αυτή η βιτρίνα τελικά;  

Και πόσο διαφορετικά θα ήταν όλα αν δεν υπήρχε αυτή η βιτρίνα; Η ουσία εχει σημασία. Η επιφάνεια είναι εφήμερη και πλασματική. Ο ορισμός του «καλού παιδιού» εχει πολλές και ολέθριες συνέπειες για πολλούς ανθρώπους. Επιφανειακά πετυχημένοι όπως ορίζεται από την κοινωνία. Οικογένεια, καριέρα και Κυριακάτικες εξορμήσεις συνθέτουν τον ορισμό του πετυχημένου καλού παιδιού που έκανε υπερήφανους γονείς και είναι απόλυτα εναρμονισμένο με τις προσταγές της κοινωνικής αποδοχής.

Και όταν αυτός ο άνθρωπος μένει μόνος του με τον εαυτό του; Εκεί οι αλήθειες πονάνε και δεν διαπραγματεύονται. Εκεί ο τίτλος του καλού παιδιού δεν αρκεί.

Τι νόημα εχει να φοράει κανεις επώνυμα ακριβά παπούτσια με λάθος νούμερο; Πόσο θα αντέχει να τα φοράει και να τον στενεύουν; Εκεί βρίσκεται  η ουσία. Δυο βήματα πίσω και να δούμε την μεγάλη εικόνα. Να δούμε τι βαραίνει πιο πολύ στην ψυχή του καθένα. Η εικόνα ή η ουσία. Τι είμαι ή τι θέλω να δείχνω;

Και αφού δεν μπορώ να διαχειριστώ την κατάσταση που με φέρνει η επιλογή του τίτλου «καλο παιδί» τι κάνω;

Αρχικά δεν χρειάζεται να δραματοποιούμε καμία κατάσταση. Σε κάθε περίπτωση υπάρχει λύση. Ας κάνουμε μια ειλικρινή συζήτηση με τον εαυτό μας. Χαρτί και μολύβι και καταγραφή. Τι μας βαραίνει; Πόση χαρά μας δίνει η επιλογή της διατήρησης του τίτλου που μας έχουν δώσει; Τι τραγικό θα συμβεί αν αποποιηθούμε τον ρόλο αυτό;

Μήπως αυτοί που θα ενοχληθούν έχουν όφελος σε βάρος μας; Και τελικά τι είναι ουσιαστικό;

Η ζωή περνάει και δεν υπολογίζει εκπτώσεις.

Σε ενα χωριό στο Θιβέτ είχε βρεθεί ένας ανθρωπολόγος και εκεί είδε το νεκροταφείο να είναι γεμάτο από πλάκες που έγραφαν νέες ηλικίες ανθρώπων. Ταραγμένος ρώτησε γιατί συμβαίνει αυτό. Και εκεί του απάντησαν ότι όταν γεννιέται ένας άνθρωπος του κάνουν δώρο ένα βιβλίο καταγραφής όμορφων στιγμών και κάθε μια τέτοια στιγμή, μεταφράζεται σε χρόνο ζωής. Έτσι μαθαίνουν οι άνθρωποι να ζουν τις αληθινές στιγμές που δίνουν νόημα στη ζωή τους.

Στην χώρα μας δυστυχώς πάσχουμε από τον διαχωρισμό του πρέπει και του θέλω και της εικόνας. Μας ενδιαφέρει τι εικόνα θα δείξουμε στον γείτονα και πως θα προβληθούμε ως επετυχημένοι.

Είμαστε από τις λίγες χώρες που φορολογούν περισσότερο τον ανύπαντρο άνθρωπο και στιγματίζουμε την επιλογή να μην κάνουν παιδιά.

Ο ορισμός «γεροντοκόρη»και «γεροντόπαλλικαρο» δεν εχει μετάφραση σε άλλη διάλεκτο και είναι κατάλοιπα του  μεταπολεμικού παρελθόντος μας ως λαός. Πολύ εύκολα να δώσουμε ταμπέλες και χαρακτηρισμούς στον διπλανό μας ως αποτυχημένο.

Μην αναφερθούμε στους χωρισμούς. Χωρίζουν οι αποτυχημένοι και αυτοί που δεν υπολογίζουν τα παιδιά τους. Ενώ όλοι εκείνοι που ανέχονται μια κατάσταση και μένουν σε ενα αποτυχημένο γάμο, δίνουν το καλο παράδειγμα και στα παιδιά τους. Αλήθεια αυτο θα έλεγαν στα παιδιά τους να κάνουν, αν αυτά βρεθούν σε αυτή την δύσκολη θέση;

Ένα παλιό ρητό λέει «όπως στρώσεις θα κοιμηθείς!» Ωραία λοιπόν ! Αυτά  τα σεντόνια ποτέ δεν τα αλλάζουμε; Μόνο τα στρώνουμε;

Απαιτείται κοινωνική μόρφωση για να γίνουν αλλαγές εκ θεμελίων. Να φύγουμε από την εικόνα και την ανάγκη διατήρησης της και να βρουμε τον δρόμο της ψυχής μας. Να είμαστε καλά με τον εαυτό μας και μετά θα είμαστε καλύτερα με όλους γύρω μας.

Απαραίτητη προϋπόθεση για να αποβάλουμε το άγχος και τον φόβο, της αποδοχής, ειναι να απομυθοποιήσουμε όλους εκείνους που έχουμε στο απυρόβλητο. Γονείς, συγγενείς, παιδιά, περίγυρος που ορίζουν την εικόνα μας.

Ο σπόρος του εγωισμού που μας έχουν φυτέψει, δεν μας αφήνει να πάρουμε ανάσες. Ας κάτσουμε να γράψουμε ποιες επιλογές είναι δικές μας κι ποιες δικές τους. Στην δική μας ζωή να επιλέγουν άλλοι.

Η ζωή είναι ένας περίπατος που είτε τον περπατάς εστιάζοντας στις ομορφιές που εχει να μας χαρίσει, είτε αγκομαχείς να βγει η μερα στριμωγμένος μέσα στις κοινωνικές επιταγές που ορίζουν άλλοι αυθαίρετα. Όρισε ποιες είναι οι αρχές σου και τα θελω σου. Απλά λιτά κι απέριττα και μετα ακολούθησε με ηρεμία την πραγματοποίηση τους. Θα ξαφνιαστείς από την ηρεμία που θα νιώσεις!

Συγγραφή - Επιμέλεια Άρθρου

Ευαγγελία Βεργανελάκη - Σύμβουλος Ψ.Υγείας

Ευαγγελία Βεργανελάκη: έχει επιβεβαιωθεί από το Psychology

Οι πληροφορίες που αναφέρονται στον επαγγελματικό κατάλογο ειδικών παρέχονται από τους ίδιους τους ειδικούς, κατά την εγγραφή τους στο σύστημα. Όταν βλέπετε την ένδειξη «έχει επιβεβαιωθεί από το Psychology”, σημαίνει ότι το Psychology έχει ελέγξει, με email, τηλεφωνικά ή/και με λήψη των σχετικών εγγράφων, τα ακόλουθα στοιχεία:

• Ότι ο ειδικός είναι υπαρκτό πρόσωπο.
• Ότι τα πτυχία οι τίτλοι και οι εξειδικεύσεις που αναφέρει είναι αληθινά.
• Ότι οι πληροφορίες που αναφέρει ισχύουν.

Πτυχιούχος της Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών.  Εξειδίκευση Association for Coaching Accredited.

6907076742

Δείτε όλα τα άρθρα Σελίδα ειδικού