Όλοι αναρωτιόμαστε γιατί αμέσως η σκέψη μας πάει στο αρνητικό. Όταν περιμένουμε κάτι με αγωνία, όταν αντιμετωπίζουμε μια δύσκολη κατάσταση -στη δουλειά, στην οικογένεια, στην προσωπική μας υγεία-, όλοι αναπόφευκτα σκεφτόμαστε και την αρνητική πλευρά των πραγμάτων.

Ορισμένοι άνθρωποι προτιμούν να εξοικειωθούν με τη δυστυχία στη σχέση παρά να μείνουν μόνοι τους. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Αρκετοί είναι αυτοί που αποφασίζουν να παραμείνουν σε μια σχέση, ακόμα κι αν αυτή δεν τους ικανοποιεί πια, είτε γιατί είναι πολλά χρόνια παντρεμένοι είτε γιατί συζούν πολύ καιρό.

Τελικά υπάρχει ο πρίγκιπας με το άλογο που θα σώσει την πριγκίπισσα από τον κακό το δράκο ή την κακιά τη μάγισσα; Ή μήπως όλα αυτά είναι ένα παραμύθι ή μήπως μύθος; 
Ας τα πάρουμε τα πράγματα με τη συμβολική τους σκοπιά.

Τι εννοούμε όταν αναφερόμαστε στον ζωτικό χώρο ενός ατόμου; Πόσο σημαντικό είναι να έχουμε προσωπικό χώρο; Γιατί επιτρέπουμε να μας τον παραβιάζουν; Πως μπορούμε να τον διατηρήσουμε; Πολλά ερωτήματα στρέφονται γύρω από την έννοια του ζωτικού χώρου ή αλλιώς του προσωπικού χώρου.

Πόσο εύκολο μας είναι να λέμε ότι είμαστε «μαζί» με κάποιον ή πόσο δύσκολο είναι να είμαστε εν τέλει «μαζί» με τον άλλον; Και τι ακριβώς είναι τελικά αυτό το «μαζί»;
Αυτά τα ερωτήματα ίσως είναι και από τα βασικότερα στον κόσμο της ψυχοθεραπείας. Αρκετά άτομα ή ζευγάρια έρχονται για να διαπραγματευτούν τη σχέση τους, η οποία πέφτει στην παγίδα της καθημερινότητας ή των εγγραφών του εκάστοτε ατόμου και δηλητηριάζεται.