1. Τα ψυχολογικά προβλήματα πρέπει να γίνονται αντιληπτά μέσα στα κοινωνικά & πολιτικά τους συμφραζόμενα.
2. Το σύμπτωμα διατηρείται μέσα από μορφές συμπεριφοράς που επαναλαμβάνονται, όντας οργανωμένες μέσα σ?ένα προβληματικό κοινωνικό σύστημα.

Όλοι μας είμαστε σε θέση πρώτα να βελτιώσουμε την συντροφική μας σχέση, και κατόπιν, έχοντας εφοδιαστεί με τις τεχνικές της δικής μας «επιτυχίας», να βοηθήσουμε κι τους άλλους ανθρώπους του στενού μας περιβάλλοντος να βελτιώσουν τις σχέσεις τους με τους συζύγους, τα παιδιά, τους γονείς, ή τα αδέρφια τους.

Αν είναι κάτι που στα σίγουρα διαπίστωσα πως μια ζωή με κυνηγάει είναι ο φόβος μου. Κι εγώ τρέχω συνεχώς να του ξεφύγω. Τον φοβάμαι λες και ξέρω πως μόλις με φτάσει θα με καταβροχθίσει.
Αυτά πίστευα μέχρι που μπήκα ως θεραπευόμενος μέσα στην ψυχοθεραπευτική διαδικασία. Τότε άρχισα να συνειδητοποιώ πως κάθε, μικρός και μεγάλος μου, φόβος είναι μια ευκαιρία να με γνωρίσω καλύτερα.

Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό με πέντε φυσικά συναισθήματα: φόβο, θλίψη, θυμό, ζήλια κι αγάπη. Προτού καν γίνει κανείς έξι χρονών, όλα τα παραπάνω φυσικά συναισθήματα έχουν μετατραπεί σε αφύσικα!
Πως? 
Με την εκπαίδευση που δεχόμαστε ως παιδιά συνεχώς κι επίμονα απ’ όλους τους αποδεκτούς φορείς κοινωνικοποίησης (δηλ. γονείς, συγγενείς, δασκάλους, κ.λ.π.) οτι η εκδήλωση των φυσικών συναισθημάτων δεν είναι ούτε αρεστή, ούτε επιτρεπτή σε ένα πλαίσιο στο οποίο χρειάζεσαι να είσαι αρεστός για να επιβιώσεις ψυχικά και σωματικά.

Κάποιοι κάνουν -ίσως και αρκετά χρόνια- ψυχοθεραπεία, αλλά η ζωή τους δεν άλλαξε, παραμένουν στα ίδια κωλύματα, επαναλαμβάνουν τα συνεχώς τα ίδια αναποτελεσματικά και επίπονα μοτίβα στις σχέσεις τους. Θέλουν να δικαιολογήσουν τον εαυτό τους.