Όλοι μας έχουμε γαλουχηθεί θεωρώντας την αγάπη ως την πεμπτουσία της ζωής και το «κλειδί της επιτυχίας» στις σχέσεις μας. Πιστεύουμε ότι είναι η πηγή της ευτυχίας και αναλώνουμε την ζωή μας στην δημιουργία των προϋποθέσεων που θα καταστήσουν δυνατή την μόνιμη εδραίωσή της στη ζωή και στις σχέσεις μας...

Ζούμε σε μια εποχή με την ψευδαίσθηση ότι μπορούμε να έχουμε ολες τις απαντήσεις για όλα τα προβλήματα μονομιάς! Είτε αυτά αφορούν στον χώρο των προσωπικών μας σχέσεων, στην οικονομία, στην ψυχολογία, στην επιστήμη. Σε έναν κόσμο που δεν μας έχει συνηθήσει σε στερήσεις και ελλείψεις.

Ανέκαθεν οι γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς χαρακτηρίζονταν από έντονη συναισθηματική φόρτιση. Οι περισσότεροι τις ταυτίζουν με συναισθήματα χαράς, ελπίδας, αγάπης, ζεστασιάς, αισιοδοξίας, γιατί θα έρθουν κοντά με αγαπημένα πρόσωπα, θα προσφέρουν και θα πάρουν φροντίδα και αναγνώριση, θα διασκεδάσουν, θα απολαύσουν αγαπημένα φαγητά και γλυκά.

Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας λόγω της διευρυνόμενης ψυχικής μας σύγχυσης, του πνευματικού αποπροσανατολισμού και της οικονομικής κρίσης, είναι επιτακτική η ανάγκη να αναρωτηθούμε δημιουργικά, να στρέψουμε την ενέργειά μας προς τα μέσα, να γίνουμε περισσότερο ειλικρινείς και αποκαλυπτικοί στον εαυτό μας και τους άλλους.

Στην καθημερινότητα μας όλοι μας, με κάθε μας σκέψη, με κάθε κίνηση του νου και της καρδιάς μας, με κάθε μας πράξη, σε κάθε μας σχέση, σε κάθε μοναχική μας στιγμή, επιδιώκουμε ενσυνείδητα ή ανεπίγνωστα μας, ένα μόνο πράγμα: την αγάπη.