Ερώτηση προς την Υπoυργό Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης & Κοινωνικής Αλληλεγγύης

Με αφορμή το σοβαρό θέμα της επαγγελματικής αποκατάστασης και κατά συνέπεια επιβίωσης που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αυτισμό στην Ελλάδα, κατατέθηκαν* ερωτήσεις προς την Υπουργό Εργασίας Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, κα. Έφη Αχτσιόγλου.

Η παρούσα έρευνα της Δώρας Ρούση πραγματοποιείται στα πλαίσια της διπλωματικής μου εργασίας στο Τμήμα Ιατρικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Εκείνο που συνήθως πυροδοτεί την είσοδο του ζευγαριού σε μια συμβουλευτική ή ψυχοθεραπευτική διαδικασία είναι εκτενείς και ισχυροί μονόλογοι από την μεριά του ενός ή και των δύο συντρόφων. Μέσα από αυτούς του μονολόγους οι σύντροφοι εκθέτουν ιστορίες σχετικές με την σχέση τους οι οποίες φαίνονται να μην ταιριάζουν, να μην συμφωνούν πια με τις αρχικές προθέσεις των συντρόφων, με του λόγους για τους οποίους αρχικά έγιναν ζευγάρι. 

Κάθε νέα χρονιά οι περισσότεροι από εμάς ξεκινάμε με τα νέα resolutions: να αθλούμαι περισσότερο, να διαβάζω περισσότερο, να κάνω περισσότερα πράγματα για εμένα… Κι όμως κάπως ξαφνικά φτάνει ο Απρίλης και εσύ βρίσκεσαι στο ίδιο σημείο: μέσα στη ρουτίνα και το άγχος.

Μήπως το να είμαστε γονείς είναι μια μορφή εξουσίας; Πόσο συνειδητά λαμβάνουμε αποφάσεις;

Είναι το DNA μας τόσο εξαιρετικό όσο το έχουμε στο μυαλό μας, ώστε να το διαιωνίσουμε; Δεν προοριζόμαστε όλοι για να κάνουμε παιδιά, και αυτό δεν είναι κακό. Καθένας ταξιδεύει προς την αυτοπραγμάτωση από διαφορετικό μονοπάτι.