Tα σύνδρομα παραληρητικής παραγνώρισης αφορούν σημεία και συμπτώματα ασθενών, τα οποία έχουν άμεση σχέση με τη μη αναγνώριση οικείων προσώπων του περιβάλλοντος τους, αλλά και του εαυτού τους, είτε ως όλον, είτε εν μέρει, καθώς επίσης υφίσταται μία σύγχυση ή συγκερασμός της ταυτότητας του εαυτού τους, των οικείων τους αλλά και ξένων προσώπων μεταξύ τους.

Πριν από πέντε περίπου χρόνια, σε ιδιωτικό ιατρείο στη Γερμανία κλήθηκα για διενέργεια πραγματογνωμοσύνης σε ενήλικα αιτούντα σύνταξης με τη διάγνωση “Σύνδρομο Asperger”. Εκείνη τη χρονική στιγμή οι βασικές γνώσεις μου γύρω από τη μυστήρια αυτή πάθηση προέρχονταν από μία αριστουργηματική ταινία, το "Mary and Max".

Το σύνδρομο Asperger είναι μια διαταραχή που επηρεάζει το πώς το άτομο αντιλαμβάνεται τον κόσμο, επεξεργάζεται τις πληροφορίες που λαμβάνει και αλληλεπιδρά με τα άλλα άτομα. Αποτελεί, όπως και ο κλασσικός αυτισμός, μια «διαταραχή φάσματος» επειδή επηρεάζει τα άτομα με πολλούς διαφορετικούς τρόπους και σε ποικίλο βαθμό.

Το σύνδρομο Asperger είναι μια αναπτυξιακή διαταραχή, διεθνώς αναγνωρισμένη που έγινε γνωστή από το Βιεννέζο γιατρό, Hans Asperger πριν από πενήντα χρόνια, όταν αυτός δημοσίευσε την πρώτη περιγραφή της συμπεριφοράς των παιδιών με αυτό το σύνδρομο. Παρόλα αυτά, το σύνδρομο Asperger αναγνωρίστηκε, επίσημα, ως διαταραχή το 1994 οπότε και προστέθηκε στο Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο (DSMIV).

Γενικά, το σύνδρομο Di George είναι μια γενετική διαταραχή. Συνήθως προσβάλλει την καρδιά, τον θύμο αδένα και τους παραθυρεοειδείς αδένες. Επίσης παρουσιάζει και δυσμορφίες στο πρόσωπο. Οφείλεται σε μια βλάβη του 22 χρωμοσώματος.
Τα χαρακτηριστικά του συνδρόμου αυτού διαφέρουν κατά πολύ, ακόμη και μεταξύ των μελών της ίδιας οικογένειας.