Ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός, και έχει μια ομορφιά μοναδική και αποκλειστική. Παρατηρείστε τα μωράκια και πείτε μου, ποιος θα μιλήσει επικριτικά για ένα μωρό; Κανείς! Όλοι χρησιμοποιούν όμορφους χαρακτηρισμούς και προστατευτικούς, για ένα μωρό. Τι γίνεται όμως, όταν μεγαλώνει; Γιατί γίνεται αποδέκτης, χαρακτηρισμών και τοξικών συμπεριφορών;

Η ιστορία του κάθε ανθρώπου, παράγει αποτέλεσμα! Τι υπέροχη τροφή για σκέψη αυτή η πρόταση. Ο καθένας μας από την στιγμή της γέννησης του, γράφει μια ιστορία. Την ιστορία της ζωής του.

Διάβασα πρόσφατα ένα εξαιρετικό κείμενο και σας το παραθέτω :
«Η πρώην μπαλαρίνα Μάρτα Γκονζάλεζ μπορεί να έπασχε από Αλτσχάιμερ αλλά στο άκουσμα της «Λίμνης των Κύκνων» κατάφερε να... θυμηθεί τις κινήσεις και να χορέψει!

Η ερώτηση είναι ρητορική και το άρθρο θα μπορούσε να τελειώσει με την μονολεκτική απάντηση του «όχι». Καμία σχέση, αν θέλει  να προσδιορίζεται ως υγιής, δεν εμπεριέχει το «πρέπει» μέσα της. Το «θέλω» είναι προαπαιτούμενο να είναι πρωταγωνιστής. Όμως τι συμβαίνει γύρω μας και τόσες σχέσεις στηρίζονται στο «πρέπει»;

Ποια είναι η ερμηνεία της φράσης «κρατάς πισινή»; Έχουμε όλοι ακούσει αυτή την φράση, ειδικά όταν αυτή σχετίζεται με ερωτική σχέση. Η ετοιμολογία αυτής της έκφρασης, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι περιγραφική.