Διαβάζοντας ένα βιβλίο τις τελευταίες μέρες στους γιους μου σκεφτόμουν πολύ την έννοια της αυτό εκτίμησης, της αυτοπεποίθησης, του άγχους, της θλίψης, των δύσκολων στιγμών που συχνά βιώνουμε, αλλά και των συμμάχων που έχουμε δίπλα μας σε αυτές τις στιγμές.

Η αλήθεια είναι πως πολλά άρθρα γράφονται καθημερινά για το άγχος, για τις κρίσεις πανικού, για τα συμπτώματά τους και για τους τρόπους που μπορούμε να τις αντιμετωπίσουμε. Επίσης όμως η μεγάλη αλήθεια είναι πως όταν συμβαίνει μία κρίση πανικού, τουλάχιστον στην αρχή, μέχρι να κατανοήσουμε τι σημαίνει η κρίση πανικού και πως μπορούμε να την διαχειριστούμε νιώθουμε ότι κινδυνεύει η ζωή μας, ότι μπορεί να πάθουμε έμφραγμα, ότι χάνουμε το μυαλό μας και τρελαινόμαστε, ότι είμαστε αποτυχημένοι και ανίκανοι να τα καταφέρουμε.

Σχέση: Ο τρόπος με τον οποίο δύο στοιχεία συνδέονται μεταξύ τους. Οι δεσμοί μεταξύ δύο ή περισσότερων ανθρώπων ή κοινωνικών ομάδων. Ο ερωτικός δεσμός, το ειδύλλιο. Η επαφή, η επικοινωνία.

Η αλήθεια είναι ότι όταν δύο άνθρωποι ξεκινούν μία σχέση, ο καθένας έχει ήδη συγκεκριμένες προσδοκίες από τον άλλον.

Κρίσεις πανικού...ένα συχνό εμπόδιο στην καθημερινότητα πολλών ανθρώπων, μία αιτία για να είμαστε δυσλειτουργικοί, μία αιτία για να κινητοποιούνται σκέψεις, αισθήματα αβοηθησίας, ανασφάλειας, απόγνωσης, αναξιότητας και φόβοι.

Πλήττεται η αυτοεικόνα μας, νιώθουμε ανίκανοι να διαχειριστούμε καταστάσεις, νιώθουμε ότι δεν εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας και όταν αρχίζουμε μετά από κόπο να το κάνουμε, νιώθουμε ενοχές και προσπαθούμε να αποδεικνύουμε μόνιμα την αξία μας στους άλλους...

Να ανέχεσαι; Να αντέχεις; Να συμβιβάζεσαι; Να συμμορφώνεσαι; Και αν δεν ανέχεσαι και δεν αντέχεις; Και αν δεν συμβιβάζεσαι και δεν συμμορφώνεσαι;
Υπάρχει τίμημα που πληρώνεις;