Η αναζήτηση και η επίτευξη της νεότητας είναι ίσως το όνειρο των περισσότερων ανθρώπων σε αυτό τον κόσμο. Το γήρας μας τρομάζει ακριβώς επειδή γνωρίζουμε ότι η φθαρτότητα και ο θάνατος το συντροφεύει. Η ίδια η λογοτεχνία μας έχει αναφέρει το αξέχαστο παράδειγμα του Φάουστ, του ήρωα του Γκαίτε, ο οποίος δε διστάζει να πουλήσει και την ίδια την ψυχή του στο διάβολο προκειμένου να ξαναγίνει νέος.

Με τη λέξη νοσοφοβία περιγράφεται μία σοβαρή ψυχική διαταραχή στην οποία το άτομο υποφέρει από τον παράλογο φόβο ότι πάσχει από κάποια σοβαρή ασθένεια. Ο άνθρωπος που πάσχει από νοσοφοβία διακατέχεται από το φόβο και τη σιγουριά ότι πάσχει από κάποια σοβαρή πάθηση (καρκίνο, καρδιοπάθειες) και μεγαλοποιεί στο μυαλό του το οποιοδήποτε σωματικό σύμπτωμα, επιμένοντας ότι είναι σοβαρά άρρωστος και συνεχίζει να εμμένει στην άποψη αυτή, ακόμα και όταν οι γιατροί τον διαβεβαιώνουν ότι είναι καλά.

Πάντοτε η επιθυμία ενός ηλικιωμένου ανθρώπου να ερωτευτεί αντιμετωπίζεται αρνητικά από την οικογένεια του ίδιου αλλά και ενός μεγάλου μέρους της κοινωνίας. Είναι γνωστή η κοινωνική κατακραυγή που υφίσταται ο άνθρωπος που ερωτεύεται ή επιθυμεί να βιώσει συντροφική σχέση σε πιο προχωρημένη ηλικία.

Είμαι 23 ετών. Γράφοντας κείμενα που αφορούσαν τις σχέσεις γονιού-παιδιού, ήρθα πολλές φορές αντιμέτωπη με εκείνο το ειρωνικό κούνημα του κεφαλιού και τη φράση κλισέ: ‘’Εσύ δεν έχεις παιδιά, δε δικαιούσαι να εκφέρεις γνώμη’’, ‘’εσύ είσαι μικρή και δεν έχεις οικογένεια, δεν μπορείς να μιλάς’’. Φράσεις που για εμένα , είναι απαράδεκτες και ανυπόστατες.

Όλοι κάποια στιγμή ανησυχήσαμε για κάποιο σωματικό σύμπτωμα το οποίο παρατηρήσαμε και νοιώσαμε φόβο για την υγεία μας. Ο φόβος για την υγεία μας μπορεί να έχει κάποια αιτία, αλλά τις περισσότερες φορές είναι ανυπόστατος και μπορεί να οφείλεται ακόμα και σε ψυχολογικά αίτια.