Την ανάγκη για μια νέα προσέγγιση της εμμηνόπαυσης που να προετοιμάζει και να υποστηρίζει καλύτερα τις γυναίκες, πέρα από τις ιατρικές θεραπείες, προκειμένου να τις ενδυναμώσει χρησιμοποιώντας υψηλής ποιότητας πληροφορίες σχετικά με τα συμπτώματα και τις θεραπείες και κλινική φροντίδα με ενσυναίσθηση, υπογραμμίζει μια σειρά τεσσάρων επιστημονικών άρθρων που δημοσιεύεται στο περιοδικό «The Lancet».

Καθώς περιπλανιόμαστε σε αυτό το ταξίδι που λέγεται ζωή, περνάμε πολλές θεμελιώδεις αλλαγές. Οι επιστήμονες έχουν δώσει ονόματα σε κρίσεις, ανάλογα με την ηλικία, για να καθορίσουν σε ποιο σημείο βρισκόμαστε κάθε φορά στη ζωή μας.

Η κρίση των τριάντα, γνωστή ως quarter-lifecrisis , κάνει την εμφανισή της στις ηλικίες 25-35. Είναι η ώρα, που αρχίζει η εσωτερική καταγραφή και αξιολόγηση του «τι έχω κάνει μέχρι τώρα». Φυσικά, δεν την βιώνουν όλοι με τον ίδιο τρόπο και στον ίδιο βαθμό κι ένταση.

Πάντοτε η επιθυμία ενός ηλικιωμένου ανθρώπου να ερωτευτεί αντιμετωπίζεται αρνητικά από την οικογένεια του ίδιου αλλά και ενός μεγάλου μέρους της κοινωνίας. Είναι γνωστή η κοινωνική κατακραυγή που υφίσταται ο άνθρωπος που ερωτεύεται ή επιθυμεί να βιώσει συντροφική σχέση σε πιο προχωρημένη ηλικία.

Όταν είσαι μικρός βιάζεσαι να μεγαλώσεις και όταν αυτό γίνει πια πραγματικότητα συνήθως δε σου αρέσει. Εκφράσεις, όπως «Αχ να γινόμουν και πάλι παιδί!» ή «Μα τι ωραία αυτά τα παιδικά χρόνια» πλημυρίζουν συχνά το μυαλό. Τι είναι αυτό που σε αγχώνει, όμως, τόσο και μόνο στην ιδέα ότι φορτώνεσαι άλλον έναν χρόνο στην «πλάτη» σου;