Μαθήματα ζωής από έναν σκαντζόχοιρο, μια κότα, έναν γλάρο και ένα πάντα!

Να σας συστήσουμε έναν Σκαντζόχοιρο που όλο ήθελε αλλά φοβόταν, μια κότα που ονειρευόταν να πετάξει, ένα Μεγάλο Πάντα που κάνει παρέα και ταξιδεύει με έναν μικρό δράκο και ασφαλώς τον Γλάρο Ιωνάθαν Λίβινγκστον.

Ιδιαίτεροι πρωταγωνιστές στις ιστορίες μας μάς μιλούν για το φόβο της απόρριψης, τη δύναμη της θέλησης, την αφοσίωση, τα όνειρα και το μοναδικό μονοπάτι της ζωής.

Οι αλληγορικές ιστορίες έχουν πάντα ιδιαίτερη θέση στην καρδιάς μας. Θες γιατί μας έρχονται αναμνήσεις από τις ιστορίες που μας έλεγαν παιδιά ή γιατί αποφεύγουν τις βαρύγδουπες λέξεις και περνάνε το μήνυμά τους με τον πιο απλό τρόπο, αυτές οι ιστορίες πάντα μας μαγεύουν και μας αγγίζουν.

Τέσσερις ιστορίες που κρύβουν όλη την ομορφιά του κόσμου και μιλούν για τις αξίες που έχουμε ανάγκη.

Ο Σκαντζόχοιρος που ήθελε

Μια μέρα, ο σκαντζόχοιρος, που συχνά νιώθει μόνος στο σπίτι του, αποφασίζει να προσκαλέσει όλους τους φίλους του. Την ίδια στιγμή όμως τρομάζει ακόμα και στην ιδέα, καθώς πιστεύει πως κάτι θα πάει λάθος.

Αν, για παράδειγμα, εμφανιζόταν ο ελέφαντας και τα έσπαγε όλα;
Και αν ο βάτραχος άρχιζε να κοάζει δυνατά, πώς θα μπορούσαν να ακούσουν με τόση φασαρία τι έχει να πει ο σκαντζόχοιρος;

Τελικά τι είναι πραγματικά χειρότερο; Οι απρόσκλητοι επισκέπτες στο σαλόνι σου ή να χάνεις τον ύπνο σου στην ιδέα της απόρριψης;

Ο Σκαντζόχοιρος που ήθελε είναι ένα βιβλίο για την ανακάλυψη του εαυτού και την αναμέτρηση με τη μοναξιά. Για όλα τα «αν» που μας εμποδίζουν να είμαστε πραγματικά ο εαυτός μας.

Η κότα που ονειρευόταν να πετάξει

Αυτή είναι η ιστορία μιας κότας, της Μπουμπουκίτσας, σε ένα κοτέτσι. Ή ίσως αυτή είναι η κοινωνία μας.

Μέσα από την περιπέτεια της Μπουμπουκίτσας, φτάνουν σε εμάς διαχρονικά μηνύματα για τη ζωή. Η δική της επανάσταση, γίνεται και δική μας. Το δικό της πείσμα και όνειρο, γίνονται και δικά μας.

Η πρωταγωνίστρια του βιβλίου, η Μπουμπουκίτσα, θα παλέψει με όλο της το είναι σε όλες τις δύσκολες στιγμές. Θα αγνοήσει την αποδοκιμασία που θα δεχτεί, θα επιβιώσει ακόμα και όταν θα βρεθεί μια ανάσα πριν τον θάνατο και θα τα καταφέρει. Θα καταφέρει να σπάσει τις αλυσίδες του φόβου και να ορθώσει το ανάστημά της. Βασισμένη μόνο στις δικές της δυνάμεις.

Η κότα που ονειρευόταν να πετάξει είναι μια από τις πιο τρυφερές και συγκινητικές ιστορίες και έρχεται από την άλλη άκρη του κόσμου, τη Νότια Κορέα.

Μια ιστορία που ξεχειλίζει από αγνότητα, ένα βιβλίο που περικλείει μέσα του και εξυψώνει όλες τις παναθρώπινες αξίες, την ελευθερία, τη γενναιότητα, την αφοσίωση, τα όνειρα, την οικογένεια και πάνω από όλα την ανάγκη για αγάπη.

Ο Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον

Αυτή είναι μια ιστορία γεμάτη έμπνευση για τη ζωή ενός πουλιού, που είναι αποφασισμένο να μην είναι συνηθισμένο.

«Οι πιο πολλοί γλάροι το μόνο που μπαίνουν στον κόπο να μάθουν είναι οι βασικές αρχές της πτήσης – δηλαδή πώς να πετούν για να φτάσουν από την ακροθαλασσιά στην τροφή τους και πάλι πίσω», γράφει ο συγγραφέας Richard Bach σε αυτή την αλληγορία για ένα μοναδικό πουλί που ονομάζεται Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον.

«Γι’ αυτούς δεν έχει σημασία το πέταγμα, αλλά το φαγητό. Όμως για τούτον εδώ το γλάρο, μετρούσε πολύ περισσότερο η χαρά τού να πετάει». Το πέταγμα στην πραγματικότητα είναι η μεταφορά που κάνει την ιστορία αυτή υψηλού νοήματος.

Αυτό το μοντέρνο κλασικό best seller είναι ένα παραμύθι για την αναζήτηση υψηλού νοήματος στη ζωή, ακόμη κι αν το σμήνος σου, η φυλή ή η γειτονιά σου βρίσκει τη φιλοδοξία σου απειλητική (κάποια στιγμή ο αγαπημένος μας γλάρος εξορίζεται από το ίδιο του το σμήνος).

Χωρίς να διακινδυνεύει το υψηλό του όραμα, ο Ιωνάθαν μαθαίνει τη σημασία της αγάπης και της ευγένειας και λαμβάνει την ύψιστη ανταμοιβή – την υπεροχή. Οι ονειρικές εικονογραφήσεις από τον Russell Munson είναι απλώς οι σωστές εικονογραφήσεις για αυτό το κλασικό έργο πνευματικότητας που έχει εμπνεύσει χιλιάδες αναγνώστες να ακολουθήσουν το δικό τους μονοπάτι στη ζωή και να εκπληρώσουν τον πραγματικό τους σκοπό.

Το Μεγάλο Πάντα και ο Μικρός Δράκος

– Χαθήκαμε πάλι, είπε το Μεγάλο Πάντα.

– Όταν χάνομαι, είπε ο Μικρός Δράκος, έχω ανακαλύψει ότι βοηθάει να πηγαίνω πίσω στην αρχή και να προσπαθώ να θυμηθώ γιατί ξεκίνησα.
Δύο αγαπημένοι φίλοι, το Μεγάλο Πάντα και ο Μικρός Δράκος, ξεκινούν μαζί ένα ταξίδι μέσα από τις εποχές του χρόνου. Στον δρόμο τους, μέσα στη φύση, συχνά χάνονται και, καθώς δεν γνωρίζουν πού βρίσκονται, δεν γνωρίζουν πώς θα φτάσουν από το σημείο Α στο σημείο Β.

Μα αυτό δεν συμβαίνει σε όλους; Πολλές φορές βγαίνεις από την πορεία σου. Ή άλλες φορές αποφασίζεις να αλλάξεις δρόμο χωρίς να γνωρίζεις αν τελικά θα είναι και ο σωστός. Δεν υπάρχουν χάρτες για το ταξίδι σου. Μόνος σου πρέπει να ανακαλύψεις τον δικό σου δρόμο.

Και τότε όλα τα όμορφα θα αποκαλυφθούν μπροστά σου. Πράγματα που ίσως να μην είχες ανακαλύψει αν δεν είχες στρίψει «λάθος» και δεν είχες μπερδευτεί σε εκείνο το σταυροδρόμι.

Και σε αυτό το ταξίδι έχεις την ευκαιρία να σκεφτείς τη ζωή και τι είναι τελικά αυτό που σε κάνει πραγματικά ευτυχισμένο.

Στο δεύτερο βιβλίο της σειράς, μολονότι οι δύο φίλοι είναι ευχαριστημένοι στον ναό τους ψηλά στα βουνά, ο Μικρός Δράκος συνειδητοποιεί ότι κάτι λείπει, νιώθει ανολοκλήρωτος. Κι έτσι αποφασίζουν να κάνουν παρέα ένα ταξίδι σε τόπους άγνωστους και μακρινούς. Στο διάβα τους συναντούν προκλήσεις και κινδύνους και εντέλει μαθαίνουν πως ό,τι χρειάζονται το έχουν ήδη μέσα τους. Μέσα από αυτή την περιπέτεια θα μάθουν πως η αλλαγή, αν και κάποιες φορές είναι τρομακτική, είναι εφικτή και με υπομονή μπορεί να μας οδηγήσει σε καλύτερα πράγματα.

«Αν πρέπει να χαθούμε», κατέληξε το Μεγάλο Πάντα, «χαίρομαι που αυτό έγινε μαζί σου…».

Γιατί, όπως μαθαίνουμε μέσα από τα βιβλία της σειράς, σημασία έχει το ταξίδι, όχι ο προορισμός.