Θυμάμαι για κάποια χρόνια συμμετείχα από την θέση του θεραπευόμενου σε μια αυτογνωστική ομάδα στην οποία συμμετείχαν μόνο άνδρες. Η συμμετοχή μου σε κείνη την θεραπευτική ομάδα υπήρξε σταθμός στην διαμόρφωση του ψυχικού μου χάρτη.

Υψηλότερα ποσοστά ψυχολογικών διαταραχών και κινδύνου απόπειρας αυτοκτονίας παρατηρούνται σε έφηβους ομοφυλόφιλους, λεσβίες, τρανσέξουαλ, αμφιφυλόφιλους ή intersex (ΛΟΑΤΚΙ+) και αυτά σχετίζονται με το «άγχος της μειονότητας», δηλαδή, το χρόνιο στρες από τον στιγματισμό, τις προκαταλήψεις και τις διακρίσεις.

Η Παγκόσμια Ημέρα Κατά της Ομοφοβίας, Τρανσφοβίας και Αμφιφοβίας δημιουργήθηκε το 2004 για να επιστήσει την προσοχή στη βία και τις διακρίσεις που βιώνουν λεσβίες, ομοφυλόφιλοι, αμφιφυλόφιλοι, τρανς, ίντερσεξ και όλα τα άλλα άτομα με διαφορετικούς σεξουαλικούς προσανατολισμούς, ταυτότητες φύλου ή εκφράσεις και χαρακτηριστικά του φύλου.

Στην πρώτη μας συνάντηση θα διερευνήσουμε θέματα που αφορούν στη σεξουαλικότητα και στην ταυτότητα φύλου.

Τελικά, πόσο υφίσταται η αμφιφυλοφιλία στους ανθρώπους; Υπάρχει στα αλήθεια ως ένας ξεχωριστός σεξουαλικός προσανατολισμός ή απλώς είναι μία δίοδος, ώστε κάποιος να μην αισθάνεται εντελώς διαφορετικός από τη σεξουαλική νόρμα της πλειοψηφίας; 

Τα κορίτσια θαυμάζουμε και εκτιμάμε τον πατέρα μας. Στα μάτια μας είναι δυνατός και είναι ο μόνος που ξέρει και μπορεί να μας φροντίσει. Αντιπροσωπεύει για εμάς τον τρόπο που ένας άνδρας πρέπει να αντιδράει και να μας συμπεριφέρεται. Η σχέση του κοριτσιού με τον πατέρα του και το πόσο αυτή καθορίζει τη σεξουαλικότητα της και τις μετέπειτα ερωτικές επιλογές της είναι ένα θέμα που έχει συζητηθεί πολύ. 

Το αντικείμενο του παρόντος άρθρου είναι η γυναικεία σεξουαλικότητα στη σημερινή εποχή. Εξετάζεται το πως η κοινωνία αντιλαμβάνεται τη γυναικεία σεξουαλικότητα, πως οι γυναίκες την εκφράζουν και σε ποιους περιορισμούς υφίστανται.

Τα τελευταία χρόνια γίνεται πολλή κουβέντα σχετικά με τους τρόπους που μπορούμε ή θέλουμε να εμπεριέξουμε στην ανθρώπινη ζωή και κοινωνία μας τους ανθρώπους, μικρούς και μεγάλους, που είτε υποψιάζονται είτε έχουν αποφασίσει ότι ανήκουν σε ομάδα σεξουαλικού προσανατολισμού έξω και πέρα από τα παραδοσιακά πλαίσιατης αμιγώς ανδρικής ή γυναικείας σεξουαλικής ταυτότητας.

Προτού μιλήσουμε για τη δυσφορία φύλου ας πούμε λίγα πράγματα για το φύλο γενικότερα. Αρχικά, όλοι έχουμε ένα βιολογικό φύλο, αυτό το οποίο μας έχει ανατεθεί από τη φύση, είτε αρσενικό είτε θηλυκό. Το φύλο αυτό κουβαλάει και κάποια αντίστοιχα και συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και ρόλους ανάλογα, φυσικά, με το εκάστοτε κοινωνικό και πολιτισμικό πλαίσιο.

Στην εποχή μας, όπου ο καθένας από εμάς έχει πληθώρα επιλογών στην ενημέρωση, αλλά και στην ψυχαγωγία του, οι πολλαπλές επιλογές δεν αργούν να φέρουν και πολλαπλές επιπλοκές. Ο εθισμός και η εξάρτηση ενός ατόμου από μια νέα εμπειρία ή ουσία που πρόσκαιρα θα του δώσει μια επιφανειακή ικανοποίηση, μπορεί να οδηγήσει σε επιβλαβείς αν όχι καταστροφικές επιπτώσεις.

Ξεκίνησαν οι εγγραφές για το νέο, online εκπαιδευτικό πρόγραμμα στη Συμβουλευτική LGBTQIA2+ ατόμων που παρέχεται από το Περί Ψυχής και ξεκινά στις 19 Οκτωβρίου 2024.

Στο πλαίσιο διπλωματικής εργασίας διεξάγεται μία έρευνα για τον τρόπο που τα ετεροφυλόφιλα άτομα στην Ελλάδα εμπλέκονται στην διεκδίκηση των δικαιωμάτων των ΛΟΑ ατόμων (Λεσβίες, Ομοφυλόφιλοι, Αμφιφυλόφιλοι).

Οι διακρίσεις της κοινωνίας κατά των Λ.Ο.Α.Τ. (Λεσβιακά, Ομοφυλόφιλα, Αμφισεξουλικά, Τρανσεξουαλικά άτομα) είναι ένα συχνό φαινόμενο. Η οποιαδήποτε μορφή ταμπελοποίησης και διάκρισης τους επιφέρει αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχική τους υγεία. Συγκεκριμένα, τα ομοφυλόφιλα άτομα είναι κατά 10 φορές πιθανότερο να βιώσουν διακρίσεις με βάση το σεξουαλικό προσανατολισμό σε σύγκριση με τα ετερόφυλα άτομα.

Η έκφραση σεξουαλικός προσανατολισμός χρησιμοποιείται ώστε να περιγράφει ένα διαρκές συναισθηματικό και σεξουαλικό μοτίβο ενός ανθρώπου ως προς το αντίθετο, το διαφορετικό ή και τα δύο φύλα. Η κοινωνία ανέκαθεν τοποθετούσε στο περιθώριο ανθρώπους οι οποίοι είχαν έναν σεξουαλικό προσανατολισμό ο οποίος διαφοροποιούταν από τη σεξουαλική νόρμα της πλειοψηφίας (στην κοινωνία μας ειδικά είναι ιδιαιτέρως γνωστό το φαινόμενο της ετεροκανονικότητας, δηλαδή της αντίληψης πως η ετεροφυλία είναι ανώτερη όλων των άλλων σεξουαλικών προσανατολισμών).

Η ανθρώπινη σεξουαλικότητα είναι η ιδιότητα, ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι βιώνουν και εκφράζουν τον εαυτό τους ως σεξουαλικά όντα και περιλαμβάνει βιολογικά, ερωτικά, σωματικά, συναισθηματικά, κοινωνικά ή πνευματικά συναισθήματα και συμπεριφορές.

Όπως αναφέρει ο κοινωνιολόγος Jeffrey Weeks, τα ανθρώπινα όντα παλεύουμε διαρκώς να «δηλώσουμε ποιοι είμαστε μιλώντας για το φύλο μας».

Ο ρατσισμός είναι ένα φαινόμενο σύνθετο και πολύπλοκο που εμφανίζεται σε όλες τις κοινωνίες ιστορικά. Παρόλα αυτά, για τους κοινωνικούς επιστήμονες, άλλος ήταν ο ορισμός του μέχρι τον 20ο αιώνα, και άλλος μετέπειτα. Έτσι, ενώ ο κλασσικός ορισμός του ρατσισμού, αναφέρεται και εστιάζει σε διαφορετικά φυλετικά χαρακτηριστικά με την πεποίθηση ότι αυτά καθορίζουν την ανώτερη ή κατώτερη διάκρισή τους, σήμερα μιλάμε για κοινωνικό ρατσισμό.

Συχνά, στο δημόσιο λόγο σε συζητήσεις σχετικές με την ομοφυλοφιλία απαντάται το επιχείρημα «ο καθένας στο κρεβάτι του μπορεί να κάνει ό, τι θέλει». Η απόπειρα να γραφτεί αυτό το κείμενο δεν είναι για να ηθικολογήσω ούτε να επιχειρηματολογήσω για το γιατί αυτή η πρόταση και όμοιες με αυτή, είναι βαθιά ομοφοβικές. 

Λένε πως τα στερεότυπα μας είναι προέκταση του εαυτού μας που εμφανίζονται οπουδήποτε και σε ανύποπτες στιγμές.
Μας καθορίζουν χωρίς να το καταλαβαίνουμε και μας στερούν ένα κομμάτι ελευθερίας. Όλοι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με παρόμοια στιγμιότυπα καθημερινά που άλλοτε τα προσπερνάμε και άλλοτε όχι. 

Η παιδική σεξουαλική κακοποίηση είναι ένα τραύμα που μπορεί να έχει μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στα θύματα. Είναι διαπροσωπικής και σεξουαλικής φύσης και πιο συχνά διαπράττεται από άτομα γνωστά στο παιδί και συχνά, τα οποία εμπιστεύονται.

Η παιδική ηλικία είναι μια ιδιάζουσα και δύσκολη ηλικία, την οποία οι γονείς καλούνται να διαχειριστούν με τέτοιον τρόπο, ώστε τα παιδιά τους να περάσουν ομαλά μέσα από αυτήν χωρίς να δημιουργηθούν στα ίδια προβλήματα που θα τα συνοδεύουν μια ζωή και ενδεχομένως θα λειτουργήσουν ως σημεία μιας προβληματικής συμπεριφοράς.