Ως Διαταραχές πρόσληψης τροφής ή πιο απλά Διατροφικές διαταραχές ορίζονται οι διαταραχές εκείνες που σχετίζονται με την τροφή και την πρόσληψή της από το άτομο.

Καραντίνα και ένας κατακλυσμός σκέψεων και συναισθημάτων υπάρχει ξανά.

Οι αυτόματες σκέψεις των περισσότερων ανθρώπων στο άκουσμα της λέξης καραντίνας ήταν «όχι πάλι..» και αναπτύχθηκαν διάφορα συναισθήματα όπως θυμός, αγανάκτηση, απελπισία, εκνευρισμός, αλλά και άγχος, ανασφάλεια για το αύριο, φόβος για την υγεία, ταυτόχρονα ελπίδα στο άκουσμα ενός εμβολίου, αλλά και απογοήτευση στο άκουσμα αρνητικών ειδήσεων…

Είναι πολλές οι φορές που όλοι σκεφτήκαμε να απέχουμε για λίγο ή πολύ από τα κοινωνικά δίκτυα, που η υπερφόρτωση στην ψυχική υγεία χτύπησε καμπανάκι και ζήτησε time-out. Στις μέρες μας η επανάσταση γίνεται από το βαθούλωμα του καναπέ. Καθημερινά μοιραζόμαστε αποσπασματικά αποφθέγματα των σοφών μας, που αν ήξεραν τη χρήση (χρήση;) που θα τους κάναμε, θα προτιμούσαν μάλλον να τα κρατήσουν για τον εαυτό τους.

Ως ειδική φοβία, ορίζεται ο έκδηλος φόβος ή άγχος για ένα συγκεκριμένο αντικείμενο ή κατάσταση, ο οποίος επιμένει και διαρκεί τουλάχιστον για 6 μήνες. Στους παράγοντες που συχνά πυροδοτούν τις ειδικές φοβίες περιλαμβάνονται έντομα και άλλα ζώα ή στοιχεία του περιβάλλοντος όπως το νερό τα ύψη και οι καταιγίδες.

Τα παιδιά μας περιτριγυρίζονται από ομιλίες, όμως δεν περνούν πάντα αρκετό χρόνο σε ουσιαστική επικοινωνία. Δεν έχουν πάντα την κατάλληλη υποστήριξη ώστε να εκφράσουν βαθύτερες σκέψεις και συναισθήματα ή να ακούσουν τις δικές μας σκέψεις.

Η ψυχική ανθεκτικότητα αναφέρεται στην ικανότητα μας να αντιμετωπίζουμε τις πιέσεις, το άγχος, την ανασφάλεια και τις αντίξοες συνθήκες με αποφασιστικότητα και ευελιξία.

Στις 11 Μαρτίου, ο Διεθνής Οργανισμός Υγείας (ΔΟΥ), ανακήρυξε τον ιό του covid--19 ως πανδημία (WHO, 2020), και άμεσα λήφθηκαν ανά τον κόσμο προστατευτικά μέτρα που συνιστούσαν ή ζητούσαν επιτακτικά τον εγκλεισμό στα σπίτια (Mervosh, Lu, & Swales, 2020).

Η επιλεκτική αλαλία θεωρείται από τον επιστημονικό κόσμο της ψυχικής υγείας ως μια κατεξοχήν παιδική διαταραχή που δεν συναντάται σε ευρεία κλίμακα. Η διαταραχή αυτή πρωτο-προσδιορίστηκε το 1877 από τονAdolf Kussmaul ο οποίος την ονόμασε «εθελοντική αφασία», περιγράφοντας κάποια άτομα τα οποία δεν μιλούσαν σε συγκεκριμένες περιπτώσεις παρόλο που είχαν την ικανότητα να το κάνουν.

"Είμαι καταδικασμένη σε μια αιωνιότητα καταναγκαστικής εργασίας. Κανένας καθορισμένος στόχος δεν με ικανοποιεί. Η επιτυχία γεννά μόνο έναν νέο στόχο". Bette Davis, The Lonely Life.

«Η Ελένη είναι 15 ετών και το τελευταίο διάστημα κλείνεται στο δωμάτιό της για πολλές ώρες. Χθες κλείστηκε για δύο μέρες περίπου. Οι γονείς δεν γνωρίζουν τί έκανε η έφηβη στο δωμάτιό της κλειδωμένη. Οι γονείς εδώ και δύο χρόνια βιώνουν έναν σοβαρά διαταραγμένο γάμο, και δεν της δίνουν σημασία.

Βασικό κομμάτι του εαυτού και της προσωπικότητάς μας είναι τα συναισθήματά μας, ή μάλλον ο τρόπος με τον οποίο τα επεξεργαζόμαστε. Η επεξεργασία των συναισθημάτων περιλαμβάνει αρχικά την αναγνώριση τους, καθώς και το όνομα που τους δίνουμε (για παράδειγμα: αισθάνομαι θυμό, λύπη, ευφορία, άγχος κλπ.).

Η Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Ψυχικής Υγείας (22-28 Μαΐου) φέτος είναι αφιερωμένη στην ψυχική ευημερία των κοινοτήτων "Mentally healthy communities. Thriving together".

Η ζήλεια είναι ένα φυσικό συναίσθημα. Ένα φυσικό συναίσθημα που είναι καθαρά δικό σου. Δεν έχει να κάνει με τον εκάστοτε σύντροφο, φίλο, συνεργάτη ή με όποιον άλλο ή ό,τι άλλο πέραν του εαυτού σου τη συνδέεις.

Η διαταραχή μετατραυματικού στρες ορίζεται ως μια αγχώδης διαταραχή που εμφανίζεται σε άτομα που έχουν βιώσει ένα τραυματικό γεγονός, το έχουν δει να συμβαίνει ή έχουν ακούσει κάποιον να το περιγράφει.

Δράττομαι της ευκαιρίας να μιλήσω για την ρουτίνα με αφορμή δύο πράγματα. Το ένα είναι το βίωμα των ανθρώπων, όπως το παρατηρώ και το αντιλαμβάνομαι στην κατάσταση της πανδημίας με ό,τι αυτή έχει επιφέρει στην ζωή μας.

Μπορεί να έχουμε συνυπάρξει με συντρόφους ήσυχους, χαμηλών τόνων, εσωστρεφείς, όμως οι αρνητικοί τύποι δεν διαβαίνουν ως αθόρυβοι επισκέπτες στη ζωή μας. Η αρνητικότητα, η οποία μπορεί να υφαίνεται ως απαισιοδοξία, γκρίνια, παράπονα, καχυποψία, κριτική, κυνισμό, μιζέρια, δυσλειτουργικό σκεπτικό του όλα ή τίποτα, μαύρο – άσπρο, αυθαίρετα συμπεράσματα ή και τάση προς επιθετικότητα, είναι ένα χαρακτηριστικό που δύναται να θέτει το ζευγάρι σε επερχόμενη δυστυχία και ματαίωση της σχέσης.

Είναι χαρακτηριστικό πως στα πλαίσια του σύγχρονου τρόπου ζωής, ο άνθρωπος περισσότερο ελέγχεται από τον χρόνο, αντί να τον διαχειρίζεται κατάλληλα ο ίδιος. Έτσι, πολύ συχνά, τα άτομα θεωρούν τον χρόνο ανεπαρκή για να εκπληρώσουν είτε τις επαγγελματικές, είτε τις προσωπικές και ψυχαγωγικές τους δραστηριότητες. Η αδυναμία αυτή θεωρείται ως ένας από τους βασικούς στρεσογόνους παράγοντες. 

Η θεραπεία αποδοχής και δέσμευσης (ΘΑΔ) είναι μια θεραπευτική προσέγγιση της τρίτης γενιάς των Γνωσιακών Συμπεριφοριστικών Ψυχοθεραπειών (ΓΨ) .

Στις μέρες μας είναι αρκετά γνωστή η ψυχοθεραπεία μέσω της κλινικής ύπνωσης. Η συγκεκριμένη μέθοδος, μάλιστα, χρησιμοποιείται ήδη από τους αρχαίους χρόνους, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Αίγυπτο.

Είναι άξιο αναφοράς να ειπωθούν σε αυτό το σημείο, πριν ακόμα μπούμε σε λεπτομέρειες, ορισμένες γενικότερες πληροφορίες, οι οποίες σχετίζονται με το θέμα του παρόντος άρθρου και συγκεκριμένα με τη λέξη «πανικός».

Η συγκεκριμένη λέξη προέρχεται από το όνομα ενός αρχαίου Θεού, του Πάνα, ο οποίος ήταν μεταξύ των γνωστών θεοτήτων της αρχαίας Ελλάδας.