Στις μέρες μας υπάρχει πλήθος θεωρητικών μελετών και μια πλούσια βιβλιογραφική αναφορά σε όλους εκείνους που ανέπτυξαν θεωρίες για τη σχέση του ανθρώπου με το παιχνίδι (Hall, Freud, Piaget, Winnicott, Vygotsky, Dewey, Montessori, Caillois, Wallon, Inhelder, Dinello, Krasnor, Pepler, Garvey, Ericson, Bruner, Froebel κ.ά.).

Όλοι έχουμε δύο φωνές. Τη φωνή του εγώ και τη φωνή της ψυχής (γνωστή και ως έμπνευση, διαίσθηση, κοινή λογική, πνεύμα κ.λπ.) ή αλλιώς τη φωνή του φόβου και τη φωνή της αγάπης.

Η ερώτηση αυτή έχει πολλές επιπτώσεις. Πρώτον, αυτός που ρωτάει δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει να βρίσκεται κάποιος εστιασμένος στο κέντρο. Δεύτερον, επίσης δεν έχει εμπειρία από το φαινόμενο της αγάπης.

Ο Ιωνάθαν ο Γλάρος πέρασε όλη την υπόλοιπη ζωή του μόνος, αλλά πέταξε πολύ μακριά, πέρα κι από τους Μακρινούς Βράχους. Η μεγάλη του θλίψη δεν οφειλόταν τόσο στη μοναξιά όσο στο ότι οι άλλοι γλάροι δεν θέλησαν να πιστέψουν στο μεγαλείο της πτήσης που τους περίμενε. Είχαν αρνηθεί ν' ανοίξουν τα μάτια τους και να δουν.

Εάν η στάση του σώματός σας είναι χαλαρή, φυσική, αλλά όχι υποτονική, οι άλλοι συχνά αποκομίζουν την εντύπωση ότι έχετε αυτοπεποίθηση. Αν, πάλι, φαίνεστε μαζεμένοι, η στάση σας μπορεί να ερμηνευτεί ως δείγμα παραίτησης και απογοήτευσης. Αν είστε ευθυτενείς και κάπως άκαμπτοι, οι άνθρωποι μπορεί να θεωρήσουν ότι η στάση σας δηλώνει κυριαρχία. Με άλλα λόγια, απαιτείτε σεβασμό από τους γύρω σας. Ωστόσο, θα μπορούσε επίσης να αποτελεί ένδειξη ότι είστε στρατιωτικός.