Η οικογένεια είναι ένας από τους αρχαιότερους και πιο διαχρονικούς κοινωνικούς θεσμούς της ανθρωπότητας. Παραμένει, ταυτόχρονα, ένας θεσμός που εξελίσσεται, αλλάζει, ακολουθώντας το διαχρονικό ένστικτο επιβίωσης και διατήρησης της ανθρώπινης ζωής με ταυτόχρονα την ανάγκη για εξέλιξη, πρόοδο και δημιουργία διαφορετικών μορφών οικογένειας.

Η συγχώρεση είναι ένα από εκείνα τα δώρα που οφείλουμε στην ψυχή μας όταν έχει νοιώσει πόνο, προδοσία, εγκατάλειψη, πικρία και παράπονο. Είναι εκείνη η αποτοξίνωση από την παγίδα του μίσους και της επιθυμίας για αντεκδίκηση, αισθήματα βλαβερά που μόνο πόνο και δηλητήριο γεμίζουν την ψυχή και τη ζωή μας, εμποδίζοντας την εξέλιξη και την πρόοδό μας μέσα στη ζωή.

Όλες οι ομάδες ανθρώπων βάλλονται, συχνά πυκνά, από στερεότυπες αντιλήψεις που αφορούν είτε τις ικανότητές τους, είτε την ηθική τους, είτε οτιδήποτε άλλο. Στο παρόν άρθρο, θα αναφερθούμε ειδικότερα στο φαινόμενο του μισογυνισμού, της αντίληψης εκείνης που θεωρεί πως η γυναίκα ως ύπαρξη και ως οντότητα, είναι υποδεέστερη από τον άνδρα.

Η αγάπη και ο έρωτας είναι δύο συναισθήματα που έχουν απασχολήσει είτε λίγο είτε πολύ κάθε άνθρωπο. Είναι δύο έννοιες που έχουν εξυμνηθεί, εξιδανικευθεί και αναφερθεί σε αμέτρητες ταινίες, βιβλία, ποιήματα καθώς και έργα τέχνης. Είναι δύο συναισθήματα που χαρακτηρίζουν αδιαφιλονίκητα κάθε ύπαρξη. Όμως απέχουν μεταξύ τους σε μεγάλο βαθμό, έχουν εντελώς διαφορετική σημασία και πολλές φορές συγχέονται.

Ζώντας σε μία εποχή που οι σχέσεις των ανθρώπων έχουν ψυχρανθεί, οι περισσότερες πλέον χτίζονται πίσω από μία οθόνη και κυριαρχεί στο μεγαλύτερο βαθμό  η ιδιοτέλεια και ο ατομικισμός, το να βλέπεις ότι υπάρχουν άνθρωποι με μεγάλη ψυχική ευαισθησία σου προκαλεί εντύπωση.