«Οι δειλοί πεθαίνουν πολλές φορές», είχε πει ο Σέξπιρ. Εννοώντας πως κάθε φορά που δειλιάζουμε, δεν αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις, αποφεύγουμε το άγνωστο, το ρίσκο, τις δυσκολίες, δεν αγωνιζόμαστε για τα πιστεύω και τις επιθυμίες μας, δεν εκφράζουμε τη γνώμη μας, είναι ένας μικρός θάνατος.

Όταν σπουδάζουμε, ο στόχος μας είναι διπλός:
να αποκτήσουμε γνώσεις και ικανότητες στον τομέα που επιλέξαμε, δηλαδή να μάθουμε και να αξιοποιήσουμε τη μάθηση, δηλαδή όσα μάθαμε να φαίνονται στην απόδοσή μας (είτε στην ακαδημαϊκή μας επίδοση, είτε στη δουλειά μας).

Μήπως τρέμετε την απόρριψη; Αν ναι, ο φόβος αυτός καθορίζει την ζωή σας και σας εμποδίζει να πετύχετε αυτά που θέλετε. 
Γιατί;  Επειδή δεν τολμάτε να αξιοποιήσετε τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται.  Ή επειδή αυτό-σαμποτάρεστε: για παράδειγμα, βγάζετε στην επιφάνεια τα αρνητικά σας στοιχεία, φεύγετε πριν δοκιμάσετε, απορρίπτετε για να μην σας απορρίψουν.

Τι θα γράφατε στη «Βιογραφία» σας, προς το τέλος της ζωής σας; 
Τι φαντάζεστε να λέει ο «επικήδειος» σας, όταν εσείς δεν θα είστε πια εδώ;
Τι θα γράφατε σε ένα «τελευταίο e-mail» και σε ποιους θα το στέλνατε;
Τι θα κάνατε εάν ξέρατε πως σε δύο εβδομάδες, θα έρθει το τέλος του κόσμου;

Πολλές φορές λέμε στα μέλη ενός ζευγαριού να φροντίζουν να διατηρούν τον προσωπικό τους «χώρο», ώστε να μην γίνονται «αυτοκόλλητοι» και χάνεται η ατομική ταυτότητα. Το ζευγάρι δεν είναι δύο μισά που γίνονται ένα ολόκληρο, αλλά δύο άνθρωποι που συνυπάρχουν και συμπορεύονται.