Έχει εν πολλοίς υποστηριχτεί ο παλινδρομικός χαρακτήρας της ψυχαναλυτικής διεργασίας και η σχέση της με την κατάσταση της ύπνωσης και του ύπνου (Lewin, Fisher, Gill and Bremman, Macalpine, Fliess κ.ά.). Ο Lewin (1955) υποστήριξε την ιδέα ότι ο ασθενής του ψυχαναλυτικού ντιβανιού είναι κατά κάποιον τρόπο στην κατάσταση του ύπνου.

Η μανία είναι μια κατάσταση ψυχοκινητικής διέγερσης, αποτέλεσμα μιας ενδοψυχικής σύγκρουσης. Απαντάται ως επί το πλείστον στα πλαίσια της μανιοκατάθλιψης (κυκλική αλληλοδιαδοχή μανίας-μελαγχολίας). Επισυμβαίνει αυτόματα, είτε μετά από ανατροπή της μελαγχολικής διάθεσης, είτε υπό την επήρεια αντικαταθλιπτικής αγωγής.

Tα ψυχαναγκαστικά συμπτώματα και οι ιδεοληψίες έχουν να κάνουν με τον λόγο, δηλαδή με έσωθεν διαταγές , απαγορεύσεις , εκβιασμούς, βλασφημίες, εξιλεωτικές φόρμουλες, αιτήματα, αφηρημένους και πολύπλοκους συλλογισμούς. Πρόκειται για έσωθεν επιταγές / προσταγές, στις οποίες επειδή ο ασθενής δεν είναι εύκολο να υπακούει δίνει και άλλες «διαταγές» που είναι ολοένα δυσκολότερο να εκτελούνται.

1. Ανορεξία: η αποστροφή του κοριτσιού για την σεξουαλικότητα.
Ο Freud (1917) υπογραμμίζει ότι το πρώτο αναγνωρίσιμο στάδιο της σεξουαλικής οργάνωσης (ψυχοσεξουαλική εξέλιξη) είναι το «στοματικό» ή «κανιβαλιστικό». Εδώ είναι που προεξάρχει το διατροφικό ένστικτο, άλλως ειπείν ο σεξουαλικός σκοπός είναι η βρώσις.

Ο Freud το 1914 μελετώντας την έννοια του ναρκισσισμού, διαφοροποιούσε την ερωτική ζωή στον άντρα και τη γυναίκας. Υποστήριζε ότι τα πρώτα σεξουαλικά αντικείμενα του παιδιού τα αποτελούν αυτά ακριβώς τα οποία ενέχονται στη διατροφή, την φροντίδα και την προστασία του, άλλως ειπείν αυτά επί των οποίων το βρέφος ερείδεται στα πρώτα βήματά του.