Υψηλότερα ποσοστά ψυχολογικών διαταραχών και κινδύνου απόπειρας αυτοκτονίας παρατηρούνται σε έφηβους ομοφυλόφιλους, λεσβίες, τρανσέξουαλ, αμφιφυλόφιλους ή intersex (ΛΟΑΤΚΙ+) και αυτά σχετίζονται με το «άγχος της μειονότητας», δηλαδή, το χρόνιο στρες από τον στιγματισμό, τις προκαταλήψεις και τις διακρίσεις.

Ψυχογενής ανορεξία: η άνευ όρων αναζήτηση της κομψότητας και μια αυστηρή προσπάθεια διατήρησης έλεγχου όσων αφορά τα τρόφιμα που καταναλώνονται.
Τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα αυτής της διατaραχής πρόσληψης τροφής είναι:

“Αισθάνομαι εντελώς άχρηστη γιατί συνέχεια κλαίω μέσα στην μονάδα. Δεν βλέπω κανέναν να κλαίει εδώ μέσα. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα για τον γιο μου. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να αφήνω τους γιατρούς να κάνουν την δουλειά τους. Είμαι μια μάνα που δεν μπορεί να φροντίσει το ίδιο της το παιδί..” (Lee, & Weiss, 2009)

Πολλές είναι οι αναφορές, αλλά και οι ορισμοί που βρίσκουμε στη βιβλιογραφία για τον όρο της ενσυνειδητότητας τόσο στην περιγραφή της εφαρμογής της όσο και στα αναδυόμενα αποτελέσματά της στον εαυτό μας και το περιβάλλον με το οποίο αλληλεπιδρούμε.

Όσο θεραπεύουμε και φροντίζουμε το ψυχικό κομμάτι μας, όσο θεραπεύουμε τα πάθη μας και αφυπνίζουμε τη συνείδησή μας τόσο λιγότερες παθήσεις στο σώμα, περισσότερη υγεία που τελικά οδηγεί στο ευ ζειν και την ευεξία. Είμαστε οι ίδιοι δημιουργοί, της χημείας μας, της ποιότητας της βιομάζας μας και τέλος ολόκληρου του σώματός μας. Έχει αποδειχτεί πως η πλαστικότητα δεν είναι προνόμιο μόνο του εγκεφάλου.