Αρκετές φορές στις δύσκολες στιγμές της ζωής μας πολλοί από εμάς ίσως έχουμε σκεφτεί, πως θα θέλαμε με κάποιο τρόπο να απαλλαγούμε από τα επώδυνα συναισθήματα, που μας πληγώνουν, να γίνουμε άτρωτοι, να μην αισθανόμαστε τίποτα και να μην πονάμε.

Βασισμένη στα πιο πρόσφατα επιστημονικά στοιχεία και στην κλινική εμπειρία της Dr Vora, η Ανατομία του άγχους προσφέρει μια φρέσκια ματιά που έλειπε από τον χώρο της ψυχικής υγείας, μαζί με εφαρμόσιμες στρατηγικές βελτίωσης της διάθεσης.

Εδώ και πολλά χρόνια οι συμβολισμοί των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς σέρνονται πίσω από το άρμα της κατανάλωσης και της πρόσκαιρης ευδαιμονίας και τα νοήματά τους έχουν συρρικνωθεί στη χαρά της αγοραίας ευχαρίστησης.

Η λέξη θλίψη χρησιμοποιείται στην ψυχολογία για να εκφράσει εκείνο το συναίσθημα που προκαλεί ψυχικό πόνο. Είναι μια κατά την γνώμη μου, παρεξηγημένη λέξη που στο άκουσμα της, σχεδόν όλοι επιθυμούν να την αποφύγουν. Το ερώτημα βέβαια είναι αν μπορούν να την αποφύγουν. Η απάντηση είναι πως όχι, μπορούν να της αντισταθούν για ένα χρονικό διάστημα, αλλά δεν μπορούν να την αποφύγουν.

Όταν ένας άνθρωπος διακατέχεται από κρίσεις πανικού βιώνει με τρόμο έντονα συναισθήματα οδύνης, αγωνίας και αυξημένο άγχος. Τα συμπτώματα των κρίσεων προσομοιάζουν με αυτά ορισμένων σωματικών παθήσεων, όπως οι καρδιακές παθήσεις, το εγκεφαλικό, κ.α. ή με ορισμένων καταστάσεων, όπως η λιποθυμία, ο πνιγμός ή ακόμη και κάποιων ψυχικών παθήσεων, όπως η αποπροσωποποίηση ή ακόμη και η αίσθηση απώλειας του νου.

Όσο τα παιδιά μεγαλώνουν και αναπτύσσονται, βιώνουν πολλαπλές συναισθηματικές αντιδράσεις και μεταπτώσεις, τις οποίες αναγνωρίζουν ως αρνητικές, όμως δεν έχουν αποκτήσει ακόμη την εμπειρία για να τις διαχειριστούν κατάλληλα. Γενικά βέβαια, τα παιδιά θα μας ενημερώσουν εμάς τους μεγάλους όταν κάτι τους συμβαίνει, κι ας μην ξέρουν ακριβώς τι είναι αυτό που τους ενοχλεί.

Ο άνθρωπος από πολύ παλιά προσπαθεί να καταγράψει την περιπέτεια της ψυχής, να την τοποθετήσει κάπου, να γνωρίσει τα μυστικά της και κυρίως να δει πως συνδέονται τα ψυχικά φαινόμενα με την εμφάνιση σωματικών παθήσεων, πως δηλαδή καταγράφονται οι πληγές της ψυχής στο σώμα. Στην προσπάθεια αυτής της κατανόησης έχουν επιστρατευτεί η φιλοσοφία, η επιστήμη, αλλά και οι τέχνες.

Για να δυναμώσεις πρέπει πρώτα να βυθίσεις τις ρίζες σου στο τίποτε και να μάθεις ν' αντιμετωπίζεις την πιο μοναχική μοναξιά σου. - (Irvin D. Yalom, Όταν έκλαψε ο Νίτσε)
Όταν αναφέρουμε ή σκεφτόμαστε τη μοναξιά, το μυαλό πάει αυθόρμητα στην εικόνα ενός ανθρώπου που ζει μόνος, χωρίς κοινωνικές συναναστροφές.Παρόλα αυτά, η μοναξιά είναι ένα προσωπικό, υποκειμενικό βίωμα και πλήττει ακόμη και ανθρώπους που κάθονται δίπλα δίπλα.

Με τη λέξη νοσοφοβία περιγράφεται μία σοβαρή ψυχική διαταραχή στην οποία το άτομο υποφέρει από τον παράλογο φόβο ότι πάσχει από κάποια σοβαρή ασθένεια. Ο άνθρωπος που πάσχει από νοσοφοβία διακατέχεται από το φόβο και τη σιγουριά ότι πάσχει από κάποια σοβαρή πάθηση (καρκίνο, καρδιοπάθειες) και μεγαλοποιεί στο μυαλό του το οποιοδήποτε σωματικό σύμπτωμα, επιμένοντας ότι είναι σοβαρά άρρωστος και συνεχίζει να εμμένει στην άποψη αυτή, ακόμα και όταν οι γιατροί τον διαβεβαιώνουν ότι είναι καλά.

Τα τελευταία χρόνια η έκφραση Να σκέφτεσαι θετικά έχει ακουστεί και γραφτεί υπερβολικά. Άρθρα, δημοσιεύσεις, βιβλία, βίντεο και χρωματιστές λεζάντες στο διαδίκτυο και στον τύπο μας προτρέπουν να σκεφτόμαστε θετικά ώστε να λύσουμε σχεδόν όλα μας τα προβλήματα.

Οι περισσότεροι νομίζουν ότι αυτή η φράση είναι κάτι σαν μάντρα (mantra*) και μόλις την προφέρουν αμέσως όλα θα αλλάξουν μαγικά, θα έχουμε καλή υγεία, θα περάσει η κατάθλιψη (σαν να ήταν γρίπη), θα εξαφανιστεί το άγχος και θα γίνουν όλα λαμπερά και φωτεινά.

Όλοι οι άνθρωποι, είναι πιθανό κάποια στιγμή στη ζωή μας, να έχουμε νιώσει ανησυχία σχετικά με ένα σωματικό σύμπτωμα που εντοπίσαμε ή σε σχέση με το ενδεχόμενο να νοσήσουμε από κάποια ασθένεια. Είναι πιθανό, το σωματικό σύμπτωμα να μας ενεργοποίησε τόσο, ώστε αναζητήσαμε την πηγή του προβλήματος στο διαδίκτυο ή επισκεφτήκαμε κάποιο γιατρό. Ωστόσο, σε κάποιες περιπτώσεις, συνειδητοποιήσαμε πως η ανησυχία μας ήταν πιο έντονη από όσο απαιτούσε η περίσταση.

Άραγε ο γονιός οφείλει να είναι τέλειος στα παιδιά του, προκειμένου αυτά να μεγαλώσουν με τον καλύτερο τρόπο και να έχουν σωστά πρότυπα;
Ή μήπως δεν υπάρχει τέλειος γονιός;

«Μετά τον κορονοϊό ο κόσμος δεν θα είναι ποτέ ίδιος». Έχει ακουστεί από πολλά χείλη και τόσο πολύ που έχει γίνει κοινός τόπος. Ο κόσμος δεν θα είναι ίδιος. Πώς όμως θα είναι; Ποιες θα είναι οι επιδράσεις στον άνθρωπο και την κοινωνία, πέρα από την οικονομία και την πολιτική, αυτού του "αόρατου πανίσχυρου" ιού; Αυτό είναι ακόμη άγνωστο και ως τέτοιο προκαλεί ανάμεικτα συναισθήματα.

Διαβάστε τη μοναδική συνέντευξη που έδωσε στο PSYCHOLOGY.GR η Στέλλα Κουτρή, Total Mindfulness Program Director & Senior Trainer, και γνωρίστε τη μέθοδο της Ενσυνειδητότητας και τα οφέλη που μπορεί να σας προσφέρει!

Στα πλαίσια της ενότητας Συνεντεύξεις Ειδικών Ψυχικής Υγείας έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε τον Επιστημονικό Συνεργάτη, Γιάννη Αγγελή. Ο κ. Αγγελής μίλησε στο Psychology.gr και στην Χρύσα Πράντζαλου, για τη σωματική ψυχοθεραπεία την οποία ακολουθεί. Απάντησε στις ερωτήσεις μας σχετικά με την πρώτη συνεδρία ψυχοθεραπείας και συζητήσαμε μαζί του μια ποικιλία θεμάτων γύρω από το πλαίσιο της ψυχοθεραπείας.

Όσον αφορά την κοινή φυσική επιμέλεια με εναλλασσόμενη κατοικία σε παιδιά της σχολικής ηλικίας και εφηβικής ηλικίας, με βάση έναν μεγάλο αριθμό ερευνών, τα παιδιά που ζούσαν υπό κοινή επιμέλεια αντιμετώπιζαν λιγότερα ψυχοσωματικά προβλήματα σε σχέση με αυτά που ζούσαν, ως επί το πλείστων ή αποκλειστικά, με έναν γονέα.

Τα σχολεία ξεκίνησαν… τα παιδιά χαίρονται καθώς συνάντησαν πάλι φίλους και συμμαθητές αλλά και δυσανασχετούν λόγω του διαβάσματος. Όταν όμως το παιδί εκδηλώνει έντονη απροθυμία και άρνηση να πάει στο σχολείο τότε θα πρέπει να σκεφτούμε μήπως υπάρχει κάποια βαθύτερη αιτία.

Όταν τα συναισθήματα μετατρέπονται σε σωματικές ασθένειες, βρισκόμαστε μπροστά στις λεγόμενες ψυχοσωματικές ασθένειες. Μια ψυχοσωματική ασθένεια είναι μια διαταραχή που ξεκινά από το μυαλό αλλά επιδρά στο σώμα.

Μπορεί να έχει συμβεί σε αρκετούς από εμάς να έχουμε βιώσει, για κάποιο διάστημα της ζωής μας, έναν υπερβολικά έντονο φόβο, ο οποίος να σχετίζεται με κάτι συγκεκριμένο.
Όταν ένα άτομο παρουσιάζει ειδικές φοβίες, εμφανίζει τα ακόλουθα συμπτώματα:

Θα τα καταφέρω; Θα αντέξω; Θα επιβιώσω; Χάνω το μυαλό μου; Τρελαίνομαι; Τι θα πούνε οι άλλοι για μένα; Τι να σκέφτονται άραγε; Μπορώ; Και αν δεν τα πάω καλά;