H αδερφική αντιζηλία είναι ένα συχνό και ως ενός σημείου φυσιολογικό φαινόμενο. Ας δούμε τι μπορεί να κάνει ο γονέας ώστε στο σπίτι να καλλιεργηθεί μια κουλτούρα αγάπης. Καταρχάς, τα παιδιά θα μάθουν από τους γονείς τους ότι είναι αδέρφια. Μπορείτε να τους λέτε: «θα είστε πάντα μαζί, παρόλο που ο καθένας είναι διαφορετικά μοναδικός». 

Θέλω να κάνω το καλύτερο για το παιδί μου. Θέλω να είναι ευτυχισμένο, δυνατό, ανεξάρτητο, ισορροπημένο. Θέλω να έχει αυτοπεποίθηση, να θέτει στόχους και να τους κατακτά, να είναι κοινωνικά καλλιεργημένο, να αγαπά τον εαυτό του, να δρα με ελευθερία και σεβασμό προς το ίδιο και τους συνανθρώπους του. Θέλω, θέλω, θέλω…

Θα πρέπει να έχετε ακούσει τον όρο «ποιοτικός χρόνος», ο οποίος χρησιμοποιείται ως ένας τρόπος εφησυχασμού των γονιών ότι τάχα δεν παίζει ρόλο η ποσότητα του χρόνου που περνάτε με το παιδί σας, αλλά το τι κάνετε όταν είστε μαζί.

Το άγχος λόγω της επιστροφής στο σχολείο είναι αρκετά συχνό. Το μεγάλο διάστημα στο οποίο τα παιδιά δεν έχουν μια ρουτίνα ή ένα πρόγραμμα λόγω των καλοκαιρινών διακοπών, μπορεί να προκαλέσει μεγάλο άγχος στη σκέψη ότι θα ξεκινήσει ξανά το σχολείο. 

Ο συνδετικός κρίκος, που ενώνει τον στενό οικογενειακό κόσμο με τον μεγάλο και απέραντο κόσμο της ζωής, είναι ο πατέρας. Και όχι μόνο συνδέει, αλλά και προστατεύει τα παιδιά του να διανύσουν χωρίς φόβο το δρόμο που πρέπει, ώσπου να αποκτήσουν τη δύναμη που θα τους επιτρέψει να ανοίξουν μόνα τους πια τα φτερά τους.

Η ανάπτυξη ενός βρέφους συνδέεται στενά με τη σχέση που έχει με τους γονείς του. Το άγχος των γονέων, η συναισθηματική διαταραχή και η ανατροφή με γονείς που κάνουν κατάχρηση ουσιών μπορούν να επηρεάσουν την ποιότητα των γονέων και να αυξήσουν τον κίνδυνο να αναπτύξουν τα παιδιά προβλήματα συμπεριφοράς, ψυχικής και κοινωνικής συμπεριφοράς. 

Η ανάπτυξη ενός βρέφους συνδέεται στενά με τη σχέση που έχει με τους γονείς του. Το άγχος των γονέων, η συναισθηματική διαταραχή και η ανατροφή με γονείς που κάνουν κατάχρηση ουσιών μπορούν να επηρεάσουν την ποιότητα των γονέων και να αυξήσουν τον κίνδυνο να αναπτύξουν τα παιδιά προβλήματα συμπεριφοράς, ψυχικής και κοινωνικής συμπεριφοράς.

Ο ψυχαναλυτής Άνταμ Φίλιπς είπε ότι η απαίτηση να είμαστε ευτυχισμένοι υπονομεύει τη ζωή μας. Κάθε ζωή περιλαμβάνει πόνο και ευχαρίστηση, και αν προσπαθήσουμε να αποβάλουμε τον πόνο και να τον πνίξουμε με ευχαρίστηση, ή να τον μπερδέψουμε ή να αποσπάσουμε τον εαυτό μας ή κάποιον άλλο από αυτόν, τότε δεν μαθαίνουμε να τον αποδεχόμαστε και να τον τροποποιούμε. Το απόσπασμα που ακολουθεί είναι από το βιβλίο Το βιβλίο που θα ήθελες να είχαν διαβάσει οι γονείς σου της Philippa Perry.

Πρόκειται για ένα εργαστήριο, το οποίο πρωτοπαρουσιάστηκε το 1962 από τον κλινικό ψυχολόγο Dr. Thomas Gordon, και έχει αναγνωριστεί διεθνώς ως η πρώτη εκπαίδευση για γονείς με βάση τις δεξιότητες επικοινωνίας. Το εργαστήριο έχει διδαχτεί σε περισσότερους από ένα εκατομμύριο γονείς σε 43 χώρες, ενώ το σχετικό βιβλίο «Parent Effectiveness Training», «Τα Μυστικά του Αποτελεσματικού Γονέα», έχει πουλήσει πάνω από 4 εκ. αντίτυπα, σε 33 γλώσσες.

ΠΡΑΞΗ ΠΡΩΤΗ
Μόλις είχε τελειώσει η παράσταση. Μια βαθιά κοινωνικού περιεχομένου παράσταση, ένα στοχαστικό, φιλοσοφικό δράμα είχε λάβει τέλος. Ο Victor στεκόταν ακίνητος πίσω από την αυλαία σκεπτικός, κοιτάζοντας το σκούρο κόκκινο χρώμα της κουρτίνας που σε λίγο θα άνοιγε για την βαθιά υπόκλιση στο κοινό.

Λειτουργεί ένας γονιός άραγε με τα παιδιά του,όπως θα ήθελε να λειτουργεί,ή απλά μεταφέρει ότι του έχουν μάθει να κάνει? Ο ρόλος του ως γονέα είναι αυτό που τον εκφράζει ή δέχεται μια αφόρητη πίεση από πολλές πλευρές, προσπαθώντας να ανταπεξέλθει με τρόπους που έχουν βγει από ένα εγχειρίδιο?

Μια από τις συνηθέστερες και πιο έντονες ανησυχίες των γονέων είναι η σωματική ανάπτυξη και υγεία των παιδιών τους, την οποία παρατηρούν και εξετάζουν ανάλογα με τη ποσότητα και ποιότητα του φαγητού που αυτά τρώνε. Συνήθως, όμως αυτό μπορεί να γίνει μια καλοβαλμένη παγίδα την οποία οι ίδιοι οι γονείς θέτουν στον εαυτό τους.

Τι είναι λοιπόν δύσκολη μητέρα; Ο καλύτερος ορισμός θα μπορούσε να είναι ο εξής: Δύσκολη μητέρα ορίζεται εκείνη που φέρνει το παιδί της να αντιμετωπίσει το εξής δίλημμα: Ή θα διατηρήσει τη σχέση μαζί της με τους δικούς της όρους ή θα απορριφθεί (το παιδί).

Η γέννηση ενός παιδιού αποτελεί αναμφίβολα ένα κομβικό γεγονός στη ζωή ενός ζευγαριού. Ιδιαίτερα ο ερχομός του πρώτου παιδιού, σηματοδοτεί το πέρασμα από μια σχετικά ανεξάρτητη φάση ζωής στην ενηλικίωση και υπευθυνότητα. Το πέρασμα αυτό σίγουρα δεν είναι εύκολο. Η επεξεργασία του νέου ρόλου ως γονέα απαιτεί χρόνο, αφοσίωση και εμπλουτίζεται όλο και περισσότερο καθώς το παιδί μεγαλώνει και αυξάνεται η αλληλεπίδραση μεταξύ τους.

Ακούμε συχνά ότι τα πρώτα 3 χρόνια στη ζωή ενός παιδιού είναι τα πιο σημαντικά. Έτσι, τα πρώτα 3 χρόνια με τα παιδιά μας, κάνουμε τις σωστές δραστηριότητες, αγοράζουμε τα σωστά παιχνίδια και διαβάζουμε τα σωστά βιβλία.
Ωστόσο, πρόσφατες έρευνες αποδεικνύουν ότι στους 6 μήνες εγκυμοσύνης, το έμβρυο έχει ήδη επίγνωση, ανταποκρίνεται και είναι συναισθηματικά ενεργό.

Η διαμόρφωση της αυτοεκτίμησης είναι ένα πολύ σημαντικό στάδιο όπου ξεκινά νωρίς στην παιδική ηλικία και μας ακολουθεί ως την ενήλικη ζωή.

Τα παιδιά, από την προσχολική ακόμη ηλικία, παρατηρούν τις αντιδράσεις των «σημαντικών άλλων» προσώπων προκειμένου να εσωτερικεύσουν την εικόνα του εαυτού τους.

«Χειριστικά παιδιά», «το παιδί σε χειρίζεται». Πολύ συνηθισμένες φράσεις που ακούει ένας νέος γονιός. Αυτές οι φράσεις αρκούν για να γεμίσουν έναν γονιό ενοχές και να τον κάνουν να νιώσει ανεπαρκής.

Σας προσκαλούμε να συμμετέχετε στην επιστημονική μας μελέτη που αφορά τη σχέση ανάμεσα στη χρήση αλκοόλ, τις πρώιμες τραυματικές εμπειρίες, τις συναισθηματικές δυσκολίες καθώς και τις γονικές σχέσεις καταγωγής πριν τα 18 έτη.

Το ψηφιακό εργαλείο αυτοεκπαίδευσης IPAT-T, είναι ένα Ψηφιακό εργαλείο για την υποστήριξη της αυτοεκπαίδευσης γονέων με αυτιστικό παιδί.

Η εφηβεία είναι η μεταβατική περίοδος της δεύτερης δεκαετίας της ζωής του ανθρώπου κατά την οποία λαμβάνουν χώρα σημαντικές σωματικές, γνωσιακές, ψυχολογικές και συμπεριφορικές αλλαγές. Πριν από έναν αιώνα η εφηβεία εθεωρείτο απλώς μια διαδικασία σωματικής ωρίμανσης, που οδηγούσε το άτομο σε διαφορετικά κοινωνικά πλαίσια που επηρέαζαν την υγεία του.