Δεν υπάρχει αυτό που λέμε ευτυχία, μόνο κάποιες ηπιότερες σκιές μελαγχολίας. Έτσι, αποτυπώνεται κάπως συμπυκωμένο το νόημα της δυσθυμίας, μια μορφής κατάθλιψης που επιμένει, είναι χρόνια, και μεταφράζεται πλέον ως μια συνήθεια από το άτομο που τη βιώνει. Μια συνήθεια υποκειμενική βέβαια για τον καθένα.