Φως μέσα στο σκοτάδι:το αστέρι της Βηθλεέμ

Ακρόαση άρθρου......

Σίγουρα στην ιστορία των Χριστουγέννων τον πιο μεγάλο συμβολισμό κατέχει ο ίδιος ο Ιησούς. Τί γίνεται όμως μέχρι να φτάσουμε στη φώτιση, στην πνευματική μας γέννηση, ή πιο απλά, στη φάτνη; 

Το άστρο λοιπόν, το πιο λαμπρό που λένε και τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια, όχι μόνο δείχνει τον δρόμο αλλά και τον συμβολίζει, είναι η πορεία μας, η εξέλιξή μας, οι προσπάθειές μας, οι αγωνίες μας, η ματαίωση και η θλίψη ότι ο στόχος είναι μακρυά, ταυτόχρονα είναι οι επιτυχίες μας, η αναγνώριση και η χαρά της ολοκλήρωσης.

Το σκοτάδι συμβολίζει όλες εκείνες τις απόπειρες που αποτύχαμε, που ξεκινήσαμε από την αρχή, που ακυρώσαμε την προσπάθειά μας και εγκαταλείψαμε το όνειρό μας. Το αστέρι και το φως του συμβολίζουν όλες εκείνες τις φορές που σηκωθήκαμε μετά από πτώση, τις στιγμές που πιστέψαμε στον εαυτό μας όταν τίποτα δεν μας ευνοούσε, όλες τις φορές που δεχτήκαμε βοήθεια κατά τη διάρκεια της πορείας μας και έτσι συνεχίσαμε, σαν τους 3 μάγους κι εμείς πιστέψαμε σαν άλλοι αλχημιστές, ότι μπορεί κάτι καινούργιο να έρθει, όχι από έξω, αλλά από μέσα μας.

Στη ζωή του καθενός μας προορισμός είναι η φάτνη και στόχος η (ανα)γέννηση, γεγονός χαρμόσυνο, που όταν συμβεί το μαθαίνουν και οι γύρω μας. Μέχρι όμως ο κάθε άνθρωπος να φτάσει, έχει τη δική του προσωπική πορεία να διηγηθεί, και ενώ όλοι βλέπουμε ότι κάποιος τα κατάφερε (ότι κι αν σημαίνει αυτό για τον καθένα μας) μόνο ο ίδιος και το αστέρι που τον συντρόφευσε μέσα στο σκοτάδι γνωρίζουν πόσες φορές έπεσε και πόσες ξανασηκώθηκε, για να φτάσει στη δική του, προσωπική γέννηση.

Από καρδιάς εύχομαι Καλά Χριστούγεννα και Καλή Χρονιά. Μακάρι για τον καθένα μας να φωτίζει ένα άστρο, να μας δείχνει τόσο τις λακούβες όσο και την ορθή πορεία του δρόμου μας.