Έφυγε από τη ζωή ο Michel Lobrot (Μισέλ Λομπρό)

Ακρόαση άρθρου......

Χθες το πρωί, πέθανε ο Michel Lobrot στο χωριό Sagonne, νότια του Παρισιού, όπου ζούσε τα τελευταία χρόνια. Το τέλος του υπήρξε γαλήνιο μετά από δέκα μέρες προοδευτικής αδυναμίας του. Εκφράζουμε την βαθιά μας λύπη και τα συλλυπητήρια στη σύντροφο του Nicole και σε όλους όσους αγάπησαν και εκτίμησαν το πρόσωπο και το έργο του αγαπημένου δασκάλου (ανακοίνωση του Ινστιτούτου Βιωματικής Παρέμβασης NDI).

Σήμερα (Παρασκευή 22 Μαρτίου 2019), θα πραγματοποιηθεί συνάντηση μοιράσματος και μνήμης, στο  Ινστιτούτο Βιωματική Παρέμβαση NDI, Βαλαωρίτου 7, Θεσσαλονίκη, στις 20:30

Λίγα Λόγια για τον Michel Lobrot

Ο Michel Lobrot, ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου PARIS VIII και ψυχοθεραπευτής, ήταν ο εμπνευστής της Παρεμβαίνουσας Μη-Κατευθυντικότητας (NDI).

Γεννήθηκε στο Παρίσι το 1924. Το 1958 έλαβε τον τίτλο του καθηγητή Ψυχολογίας στο Εθνικό Κέντρο Ειδικής Αγωγής ενώ παράλληλα συμμετείχε στο παιδαγωγικό κίνημα Freinet. Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ανακαλύπτει τη Μη-Κατευθυντικότητα των Kurt Lewin και Carl Rogers, που θα τον οδηγήσει στη σύλληψη της Θεσμικής Παιδαγωγικής.

Το 1964 συμμετέχει στη δημιουργία του Θεσμικού κινήματος με τους R.Lourau, G.Lapassade κ.α. με στόχο τον εκδημοκρατισμό των θεσμών και της κοινωνικής ζωής.

Οι ίδιοι το ’67 – ’68 παίρνουν μέρος στην ομάδα Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα με τον Κορνήλιο Καστοριάδη. Το 1969 καλείται να διδάξει στο πειραματικό πανεπιστήμιο της Vincennes-Paris VIII, στο τμήμα Επιστήμες της Εκπαίδευσης, που εφαρμόζει τη συμμετοχική διδασκαλία και άλλες ριζοσπαστικές παιδαγωγικές μεθόδους. Το 1975 ιδρύει με συνεργάτες του το ινστιτούτο AGORA που επεξεργάζεται και θέτει σε εφαρμογή την Παρεμβαίνουσα Μη-Κατευθυντικότητα.

Από το 1985, Ο Michel Lobrot ανέπτυξε μια σταθερή σχέση με την Ελλάδα (την οποίας ήταν λάτρης), ερχόμενος τακτικά για ομιλίες και σεμινάρια εκπαίδευσης ψυχοθεραπευτών και παιδαγωγών. 

Η επιστημονική του σκέψη και εργασία απλώνεται και πέρα από την παιδαγωγική και την ψυχολογία, στο χώρο της κοινωνιολογίας, της κοινωνιο-πολιτικής, της ψυχοθεραπείας, της βιολογίας. Πολύ μεγάλο και πρωτοποριακό είναι το ερευνητικό του έργο.

Ενδεικτικά,αναφέρουμε το παρακάτω σχόλιο του:

Σε μια συνέντευξη του, ρωτήθηκε για το κατά πόσο η μη κατευθυντική παρεμβατικότητα θα μπορούσε, πέρα από το επίπεδο του ατόμου ή της ομάδας, να έχει εφαρμογή σε ευρεία κλίμακα, σε επίπεδο κοινωνίας.

«Για την ώρα, η μη κατευθυντική παρεμβατική προσέγγιση, -ανέφερε ο Lobrot-  αφορά ομάδες ή θεσμούς σε πολύ μικρή κλίμακα. Αλλά βέβαια, κανείς δεν ξέρει... Ο Λένιν, λίγα χρόνια πριν το 1917, είχε πει ότι ολόκληρο το κομμουνιστικό κόμμα χωρούσε σε μιαν άμαξα -ξεκίνησε από μια μικρή ομάδα ανθρώπων και αργότερα επεκτάθηκε σε εκατομμύρια ανθρώπους. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει την εξέλιξη μιας ιδέας -οι ιδέες έχουν συχνά δική τους, απρόβλεπτη ζωή. Μια ιδέα μπορεί να ανθίσει ξαφνικά και να αγγίξει εκατομμύρια ανθρώπους...».

Το συγγραφικό έργο του Michel Lobrot

Πολύ μεγάλο ήταν και το συγγραφικό του έργο, ενώ βιβλία του έχουν εκδοθεί / μεταφραστεί και στα ελληνικά. Ενδεικτικά, αναφέρουμε τα παρακάτω βιβλία:

Ζώντας μαζί (2015)

Λίγα λόγια για το βιβλίο: 

Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ενσωματώσει ό, τι του είναι ξένο. Απορρίπτει οτιδήποτε δεν του ανήκει, οτιδήποτε δεν έχει προγραμματίσει για τον εαυτό του. Αυτό αποτελεί τη βάση της μη κατευθυντικότητας, δηλαδή της μη επιβολής.

Αν θέλουμε πραγματικά να βοηθήσουμε να εξελιχθούν οι άνθρωποι που βρίσκονται καθηλωμένοι σε συμπεριφορές άμυνας, επίθεσης, κυριαρχίας, άρνησης, η μόνη λύση είναι να τους επιτρέψουμε οι συμπεριφορές τους να φτάσουν τα άκρα. Αυτές οι συμπεριφορές δεν είναι τίποτε άλλο, παρά τρόποι, αδέξιοι και λανθασμένοι, για να φτάσουν στην ευτυχία.

Από την ηδονή στην τρέλα (2018)

Το βιβλίο αυτό φιλοδοξεί να μας διαφωτίσει για την ηδονή και μέσω αυτού για τη δύναμη που βρίσκεται μέσα μας και διασφαλίζει την ύπαρξή μας. Τελειώνει με ένα κεφάλαιο πάνω στην τρέλα γιατί η τρέλα είναι το ακριβώς αντίθετο της ηδονής. Ο άνθρωπος, "ζώον λογικόν", είναι στην πραγματικότητα ζώο παράλογο, απειλούμενο απ' την τρέλα... διχασμένος ανάμεσα σε δύο είδη δυνάμεων εντελώς αντίθετων και αντιφατικών: της ευχαρίστησης και του πόνου.