Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις των ανθρωπιστικών και υπερπροσωπικών θεραπευτικών προσεγγίσεων είναι ότι ο/η θεραπευτής/τρια πρέπει να δουλεύει συνεχώς με τον εαυτό του/της και να μην στηρίζεται μόνο σε κάποιες τεχνικές και θεωρίες.

Υπάρχει λίγο μίσος σε κάθε αγάπη και λίγη αγάπη σε κάθε μίσος - Rowan, 2000, “on inter-penetration of opposites”

Ζούμε σε μια εποχή όπου η πρόσβαση από ένα γεωγραφικό σημείο του πλανήτη σε ένα άλλο, η μεταφορά αγαθών και η επικοινωνία δεν υπήρξαν ποτέ στην ανθρώπινη ιστορία πιο άμεσα και δυνατά.

«Όταν κοιτάζεις τους ανθρώπους κι απορείς, Τι να’ναι αυτό, Που αυτόν ‘αυτόν’ και αυτήν ‘αυτήν’ τους κάνει. Πρόσεχε είν’εύκολο να πλανηθείς. Και να χαθείς μέσα στην ίδια σου την πλάνη.» (απόσπασμα από ποίημα Judson, 2002, μτφ. Άρτεμις Αντωνίου)

Η συμβουλευτική ψυχολογία, η ψυχοθεραπεία και η κλινική ψυχολογία είναι όροι  παρόμοιοι. Τα επαγγέλματα αυτά είναι όλα σχετικά μεταξύ τους. Συνήθως σημαίνει ότι ένα άτομο παρέχει τις επαγγελματικές του υπηρεσίες σε ένα άλλο άτομο έχοντας ως βασική αρχή ότι ο διάλογος μπορεί να βοηθήσει ή να θεραπεύσει το άτομο που δέχεται ή αγοράζει αυτές τις υπηρεσίες.