Ο εθελοντισμός στις μέρες μας έχει αναπτυχθεί ραγδαία επιφέροντας πολλά οφέλη στην κοινωνία μας παρά τα σοβαρά προβλήματα που την μαστίζουν. Όλο και περισσότεροι οργανισμοί και φιλανθρωπικοί σύλλογοι απαρτίζονται από άτομα κάθε ηλικίας, ενήλικες, έφηβοι ακόμα και μικρά παιδιά. Παρόλο που οι ανάγκες και τα κοινωνικά προβλήματα εμφανίζονται ως γίγαντες, ο εθελοντισμός έρχεται να τα καταπολεμήσει με τον καλύτερο τρόπο.

Η επιλεκτική αλαλία θεωρείται από τον επιστημονικό κόσμο της ψυχικής υγείας ως μια κατεξοχήν παιδική διαταραχή που δεν συναντάται σε ευρεία κλίμακα. Η διαταραχή αυτή πρωτο-προσδιορίστηκε το 1877 από τον Adolf Kussmaul ο οποίος την ονόμασε «εθελοντική αφασία», περιγράφοντας κάποια άτομα τα οποία δεν μιλούσαν σε συγκεκριμένες περιπτώσεις παρόλο που είχαν την ικανότητα να το κάνουν.

Η γέννηση ενός παιδιού με μαθησιακές δυσκολίες μπορεί να φέρει τα «πάνω κάτω» στην ζωή των γονέων και της ευρύτερης οικογένειας, θεωρώντας τους εαυτούς τους ως ανάπηρους. Η κρίση που προκαλείται από τη διάγνωση ότι κάτι πάει λάθος με το παιδί τους είναι ίσως η πιο δύσκολη εμπειρία των γονέων.

Οι μεγαλύτερες ανησυχίες των γονέων συνήθως αφορούν την αποτελεσματικότητα τους ως γονείς και για το εάν μεγαλώνουν σωστά τα παιδιά τους. Τις περισσότερες φορές αναλώνονται σε θέματα και απορίες χωρίς όμως να υπάρχει ουσιαστική υπόσταση  όπως το γιατί το παιδί μου δεν είναι κοινωνικό αφού εγώ είμαι, γιατί δεν με υπακούει, γιατί, γιατί, γιατί…

Οι γονείς θεωρούνται ως οι πολύτιμοι λίθοι που θα διαμορφώσουν τη προσωπικότητα των παιδιών, τα οποία θα κυριαρχήσουν και θα επιδράσουν στο κόσμο. Ανάλογα με το πώς οι γονείς συμπεριφέρονται προς τα παιδιά τους, ποιες αξίες ενστερνίζονται και αφήνουν ως περιουσία στους νέους καθώς και οι απόψεις και οι αντιλήψεις που τους διακατέχουν για όλους τους τομείς της ανθρώπινης ζωής, συμβάλλουν στην συναισθηματική, γνωστική και κοινωνική ανάπτυξη των παιδιών.