Με βάση ποια κριτήρια θα μπορούσαμε άραγε να ξεχωρίσουμε τη "μη φυσιολογική" από τη "φυσιολογική" συμπεριφορά;
Ορισμένα από τα χαρακτηριστικά της ψυχοπαθολογίας είναι:

Η Ψυχοσύνθεση είναι μία ψυχολογική θεωρία και πρακτική, που αναπτύχθηκε από την ψυχανάλυση και εξελίχθηκε στην Ανθρωπιστική- Υπαρξιακή ψυχολογία, και ακολούθως στην Υπερπροσωπικη ψυχολογία.

Οι ψυχοσωματικές ασθένειες δεν είναι λιγότερο αληθινές από τις κοινές ασθένειες. Τα συμπτώματά τους έχουν ‘σάρκα και οστά’ και μπορεί να κλιμακωθούν και να έχουν δυσάρεστη κατάληξη. Δεν είναι λοιπόν ‘φαντάσματα’, αλλά υπαρκτές σωματικές διαταραχές.

Δεν είναι λίγες οι φορές που όλοι μας έχουμε νιώσει δυσφορία, έντονη ενόχληση ή σωματικό πόνο χωρίς να ξέρουμε πού οφείλεται. Εκφράσεις όπως «έχω έναν κόμπο στο στομάχι» ή «η καρδιά μου θα σπάσει» όταν έχουμε άγχος, αλλά και «νιώθω ένα βάρος στο κεφάλι μου» ή «δε μπορώ με τίποτα να κοιμηθώ» σε περιόδους θλίψης, είναι κάτι παραπάνω από συνηθισμένες. 

Το άγχος είναι ένας ύπουλος εχθρός μας. Για τον εγκέφαλό μας είναι μία απειλή την οποία πρέπει να διαχειριστεί και γι’ αυτό το λόγο το άγχος οδηγεί σε υπερδιέγερση του οργανισμού μας και αύξηση της κορτιζόλης.

Συνήθως η αφορμή για την εκδήλωση ενός ψυχοσωματικού συμπτώματος είναι ένα αθώο γεγονός. Ένα γεγονός που απλά λειτουργεί σαν πυροδοτικός μηχανισμός μέσα μας για να ξεσπάσουν συσσωρευμένες αντιδράσεις ετών.