Στις μέρες μας «κυκλοφορεί» πάρα πολύ ο όρος «εσωτερικό παιδί» – και, μάλιστα, συχνότατα κατακρεουργημένος από την ποπ ψυχολογία… Ας δούμε τι μπορεί να σημαίνουν αυτές οι λέξεις.

Εισαγωγή - σύνδεση με το 1ο Μέρος αυτής της μελέτης

Στο 1ο από τα δύο αυτά άρθρα, αρχικά τονίστηκε η τεράστια σημασία της εικόνας του κόσμου στην οποία στηρίζεται οποιαδήποτε υπεύθυνα δομημένη ψυχοθεραπευτική πράξη. Κι αυτό, γιατί όλες οι συγκροτημένες ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις βασίζονται σε κάποια επιλεγμένα μοντέλα της φύσης και του ανθρώπου, σύμφωνα με τα οποία ορίζουν στην ψυχοθεραπευτική πράξη στόχους, δομές και μεθοδολογία.

Η σημασία της εικόνας του κόσμου στην οποία στηρίζεται η ψυχοθεραπευτική πράξη

Οι άνθρωποι έχουμε την ικανότητα να αντιλαμβανόμαστε τόσο τον κόσμο όσο και εμάς τους ίδιους. Δημιουργούμε μοντέλα του κόσμου, σύμφωνα με τα οποία βλέπουμε τα πράγματα και ενεργούμε. Οπότε, τα πρίσματα μέσα από τα οποία βλέπουμε τον κόσμο, μοιραία καθορίζουν και το πώς βλέπουμε εμάς τους ίδιους, τον Άλλον και τη σχέση μας μαζί του (Spinelli, 2005).

Στις μέρες μας, η παλέτα των διαθέσιμων ψυχοθεραπευτικών προσεγγίσεων με τις διάφορες παραλλαγές τους είναι απέραντη και δυστυχώς λαβυρινθώδης.

Υπάρχουν ψυχοθεραπείες που είναι υπεύθυνα στηριγμένες σε ξεκάθαρα και δομημένα συστήματα σκέψης, με σαφείς αρχές, στόχους και μεθοδολογία, ενώ η πρακτική τους πλαισιώνεται από έγκυρα θεσμικά όργανα και προϋποθέτει συστηματικές, μακρόχρονες, δαπανηρές και επώδυνες σπουδές.