Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης ή αποξένωσης;

Ακρόαση άρθρου......

Κάποτε στέλναμε γράμματα ο ένας στον άλλον, κάποτε υπήρχε ένα περιστέρι το οποίο μετέφερε τα λόγια και την αγάπη μας στα άτομα που μας έλειπαν. Και σήμερα, φτάσαμε στην εποχή του Facebook, στην εποχή της ψηφιακής τεχνολογίας. Τώρα περάσαμε στην εποχή των κόκκινων ειδοποιήσεων , στην εποχή του check in, των like και dislike.

Είναι γεγονός ότι η ανθρώπινη επικοινωνία με τον ερχομό των μέσων κοινωνικής δικτύωσης , μπήκε σε άλλα επίπεδα, σε νέους κανόνες και δεδομένα. Με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης καλύφθηκε περίτεχνα η ανάγκη της προβολής και επιβράβευσης , μίας ανάγκης έμφυτης και αναγκαίας για την ίδια την ανθρώπινη φύση. Πλέον η προβολή και των πιο προσωπικών μας στιγμών θεωρείται γεγονός αυτονόητο , η τάση μας να προβάλλουμε τον ασήμαντο στα σημαντικά εαυτό μας και να αποζητούμε την αναγνώριση των άλλων βρήκε πρόσφορο έδαφος για να αναδυθεί στην επιφάνεια.

Η τέλεια ομορφιά, η ωραία ζωή, οι πολυτελείς διακοπές, το ακριβό αυτοκίνητο, όλα γίνονται αναρτήσεις σε ένα προφίλ με σκοπό την πρόκληση εντυπωσιασμού και τη συγκέντρωση like. Οι πολύχρωμες καρδούλες, τα θαυμαστικά, τα σχόλια τρέφουν πια την ανθρώπινη ματαιοδοξία και την έμφυτη ανάγκη για προσοχή και αποδοχή.

Η ανθρώπινη επικοινωνία άλλαξε άρδην, γεγονός. Πλέον με ένα κουμπάκι δέχεσαι ή απορρίπτεις κάποιον, η ευθύνη απέναντι σε ένα ανθρώπινο πρόσωπο δεν υφίσταται όπως στην αληθινή ζωή. Δεν έχεις ένα ανθρώπινο πρόσωπο απέναντί σου , έχεις ένα προφίλ που μπορείς και να μπλοκάρεις και να γλιτώσεις έτσι από κάποιον χωρίς κόπο, εξηγήσεις, ευθύνες. Φτιάχνεις προφίλ στα οποία μπορείς να υποδυθείς όποιον θέλεις, μπορείς να μεταμορφωθείς στον Κάρολο της Αγγλίας και να σε πιστεύουν, μπορείς να κόψεις και να ράψεις την ευτυχία σου στο βαθμό που εσύ θέλεις. Μπορείς να μεταφερθείς με το πάτημα ενός κουμπιού σε μαγικά και εξωτικά μέρη, να ζήσεις όλα αυτά που θέλεις, όπως και όποτε τα θέλεις.

Είναι οξύμωρο, αλλά ο άνθρωπος που τα γράφει όλα αυτά, είναι λάτρης του Facebook και γενικότερα, όλων των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Οφείλω να ομολογήσω ότι γνώρισα αξιόλογους ανθρώπους, ότι μπορώ σε ένα μέρος δικό μου να εκφράζω τη γνώμη μου, ότι προβάλλω πιο εύκολα τη δουλειά μου. Αλλά αποφάσισα, στο κείμενό μου αυτό να μιλήσω για τα "κακώς κείμενά", τα οποία τονίζω, δεν οφείλονται στο ίδιο το Facebook αυτό καθεαυτό, αλλά στους λάθος χειρισμούς των ανθρώπων.

Οφείλουμε να προσέχουμε, ότι  λάμπει δεν είναι πάντα χρυσός. Το Facebook προσφέρει άπειρες ευκαιρίες για όμορφη επικοινωνία με φίλους και αγαπημένους ανθρώπους, αλλά μπορεί, ασυναίσθητα, να μας εγκλωβίσει σε μία εικόνα και να ξεχάσουμε την ομορφιά της ζωής που είναι και έξω από αυτό.